Στο δεύτερο είδος ζωής της ψυχής αντιστοιχεί η ποίηση την οποία ο Πρόκλος ονομάζει "την επιστήμονα της ποιητικής δύναμιν" και η οποία "γνωρίζει αφένός μεν την ουσία των όντων και αρέσκεται στην θέαση των ωραίων και καλών έργων και λόγων, και προάγει αφ΄ετέρου καθένα πράγμα στην έμμετρη και εύρυθμη ερμηνεία. Τα δημιουργήματα αυτά των ποιητών έιναι θαυμαστά για τους σώφρονες, είναι πλήρη νουθεσιών και αρίστων συμβουλών. είναι γεμάτα από το σωστό νοερό μέτρο και παρέχουν την ανάμνηση των κυκλικών κινήσεων της ψυχής, των αιώνιων λογικών αρχών που ενυπάρχουν σε αυτές και των πολυποίκιλων δυνάμεων".
Την κατηγορία αυτή της ποίησης εκφράζει ο αοιδός Φήμιος στην Ιθάκη ( Οδύσσεια 1.33-34 ), στην δε κατηγορία αυτή ανήκει η περιγραφή της σχέσης μεταξύ της ψυχής του Ηρακλέους και της σκιάς του στην νέκυια της Οδύσσειας 11.601-626 και άλλα αποσπάσματα όπου ο Όμηρος περιγράφει "τας διαφόρους υποστάσεις των μορίων της ψυχής.....την τάξιν των εκ παντί στοιχείων, γης, ύδατος, αιθέρος, ουρανού"
Αυτό το είδος της ποίησης δεν έχει μιμήσεις, μιας και ο τρόπος που εκφράζεται δεν είναι μιμητικός, αλλά "επιστήμη χρώμενος αυτήν ημιν εκφαίνει την τάξιν των πραγμάτων"
( βλέπε σχετικά Πρόκλος - Σχόλια στην Πολιτεία 1.77.23-179.15, 1.193.4-9, 1.198.21-22 )
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου