Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ, ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ- ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΣΤΙΑ ΜΑΣ;


Θα κάνουμε τώρα ένα τόλμημα. Θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε που μπορεί να είναι η πηγή των ψυχών και συνεπώς από πού ήλθαμε και ποιος είναι ο τελικός προορισμός μας.

Θα αναφερθούμε σε θέματα αστρονομικά και κοσμολογικά, τα οποία δεν μπορούν να αναπτυχθούν εδώ, ο μελετητής όμως πρέπει να συμβουλευτεί σχετικά επιστημονικά βοηθήματα για να επιβεβαιώσει αλλά και για να εμβαθύνει στα θέματα αυτά.

Είδαμε λοιπόν ότι οι ψυχές τελοιοποιούμενες κατευθύνονται έξω από τον κόσμο, μέσω του ανοίγματος μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη.

Υπάρχει όμως εκεί κάτι ιδιαίτερο; Αν κοιτάξουμε τον ουρανό και συμβουλευτούμε τους αστρονόμους, θα δούμε ότι στο σημείο αυτό βρίσκεται το Γαλαξιακό κέντρο!!!
(βλέπε σχετικά την παραπάνω εικόνα )

Το Γαλαξιακό Κέντρο είναι πηγή ισχυρών κοσμικών ακτινοβολιών, οι οποίες έχουν σημαντικότατη επίδραση στον άνθρωπο και στην ζωή του στην Γη, , όπως δε πλέον έχει αποδειχθεί επιστημονικά, το Γαλαξιακό Κέντρο περιέχει μια μεγάλη Μαύρη Τρύπα.

Οι Μαύρες Τρύπες έχουν διάφορες ιδιότητες. Αυτές που μας ενδιαφέρουν στην μελέτη μας είναι αφενός μεν ότι «καταπίνουν» τα πάντα τα οποία πέφτουν μέσα τους, αφετέρου δε εκπέμπουν ακτινοβολία και «εξαχνούνται», οπότε κάποια στιγμή θα εξαφανιστούν.
Στα όρια κάθε Μαύρης Τρύπας, υπάρχει ο λεγόμενος ορίζοντας γεγονότων, το οποίο είναι το όριο, πέραν του οποίου οτιδήποτε διέρχεται «καταπίνεται» από την Μάυρη Τρύπα, όμως είναι και ο χώρος στον οποίο αποθηκεύεται η κβαντική πληροφορία αυτών που εξαφανίζονται μέσα στην μαύρη τρύπα.

Σύμφωνα δε με διάφορες επιστημονικές μελέτες, η δημιουργία των Γαλαξιών αλλά και του Σύμπαντος, είναι πιθανόν να προέκυψε από μια Μαύρη Τρύπα.

Με άλλα λόγια, μια Μαύρη Τρύπα είναι σημείο δημιουργίας, όπως και σημείο τέλους.
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να συγκρατήσουμε είναι ότι, όπως η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο, ταυτόχρονα και ο 'Ηλιος μαζί με όλο το Ηλιακό Σύστημα περιστρέφονται γύρω από το κέντρο του Γαλαξία.

Η περιοχή αυτή του ουρανού που περικλείει το Γαλαξιακό Κέντρο, έχει σημανθεί από τους προγόνους μας με ιδιότητες και σύμβολα του Διός, τα οποία θα μελετήσουμε λεπτομερειακά σε προσεχή μελέτη.

Για τις ανάγκες της παρούσας μελέτης μας, ας περιοριστούμε στο να αντιστοιχίσουμε το Γαλαξιακό Κέντρο με την εκδήλωση στον φυσικό κόσμο της δημιουργικής δράσης του Διός.

( Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι σύμφωνα με την Ελληνική Θεολογία, στον φυσικό κόσμο δρουν μερικοί δημιουργοί, ενώ την «γενική εποπτεία», τρόπον τινά, της όλης δημιουργίας έχει ο Ύπατος Ζευς, ο οποίος είναι και ο νοερός Ζευς, μέλος της πατρικής τριάδας Κρόνος-Ρέα-Ζευς. Σχετικά βλέπε : http://empedotimos.blogspot.com/2008/02/blog-post_2357.html.
Ετσι στο Γαλαξιακό Κέντρο έχουμε την εκδήλωση στον φυσικό κόσμο της δημιουργικής δράσης του Διός σαν μερικού Δημιουργού. )

Ενδεικτικά παραθέτουμε ένα απόσπασμα του Αριστοτέλη που μας πληροφορεί ότι οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από το κέντρο του Σύμπαντος, το οποίο ονόμαζαν και «Διός φυλακή (φρουρά του Διός)».

«Αυτοί που ζουν στην Ιταλία και καλούνται Πυθαγόρειοι, λένε ότι στο κέντρο υπάρχει φωτιά, ενώ η Γη , που είναι ένα από τα άστρα, κινείται κυκλικά γύρω από το κέντρο και δημιουργεί τη νύχτα και τη μέρα….
Επίσης οι Πυθαγόρειοι, επειδή πιστεύουν πως κατ’εξοχήν αρμόζει να διαφυλάσσεται το πιο σημαντικό μέρος του Σύμπαντος και τέτοιο είναι το κέντρο, ονομάζουν τη φωτιά που κατέχει αυτόν τον χώρο «Διός φυλακήν»
Αριστοτέλης – Περί Ουρανού 293a18

Με πρώτη ματιά, πιθανόν ο αναγνώστης να θεωρήσει ως κεντρικό πυρ τον Ήλιο, όμως με μια προσεκτική ανάγνωση και λαμβάνοντας υπόψιν ότι η Γη περιστρέφεται εκτός από τον Ηλιο και γύρω από το κέντρο του Γαλαξία, θα αντιληφθεί ότι η αναφορά γίνεται για το κέντρο του Σύμπαντος.
Ενα δε απόσπασμα του Φιλολάου μας εκπλήσσει από τις πληροφορίες που μας δίνει :

«Ο Φιλόλαος πιστεύει ότι το πυρ βρίσκεται στο μέσο του σύμπαντος γύρω από το κέντρο, το οποίο ονομάζει "εστία του παντός" και Διός οίκον, μητέρα των θεών, βωμό , συνοχή και μέτρο της φύσεως. Επειδή λέει ότι υπάρχει και ένα άλλο πυρ στην ανώτατη σφαίρα, που περιβάλλει τα πάντα.
Πρώτο είναι εκ φύσεως το κέντρο, γύρω από αυτό χορεύουν δέκα θεϊκά σώματα. ο ουρανός με την σφαίρα των απλανών, έπειτα οι πέντε πλανήτες, μαζί με αυτούς ο ήλιος, κάτω από αυτόν η Σελήνη, πιο κάτω από αυτήν η Γη, κάτω από αυτήν η αντιχθόνα, και μετά από όλα αυτά είναι το πυρ, το οποίο έχει θέση εστίας γύρω από το κέντρο»
Φιλόλαος - Απόσπασμα 16 Diels & Kranz

Βλέπουμε δηλαδή ότι κατά τον Φιλόλαο, όλα τα ουράνια σώματα (μαζί και ο Ήλιος), περιστρέφονται γύρω από ένα κεντρικό πυρ, το οποίο, εκτός των άλλων ονομάζει και εστία. Δηλαδή, εδώ έκπληκτοι αναγνωρίζουμε ότι το γεγονός ότι όλα τα ουράνια σώματα του Γαλαξία μας (= Κόσμου κατά τους προγόνους μας ), όπως μας περιγράφει η σύγχρονη Αστρονομία, περιστρέφονται γύρω από το Γαλαξιακό κέντρο, ήταν γνωστό στους Πυθαγορείους, και συνεπώς με αυτή την οπτική πρέπει να ερμηνεύσουμε και το παραπάνω απόσπασμα του Αριστοτέλη.

Μήπως λοιπόν οι ψυχές που διέρχονται από το άνοιγμα μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη έχουν τελικό προορισμό το Γαλαξιακό κέντρο, από όπου κάποια στιγμή στο απώτατο παρελθόν προήλθαν κατά την δημιουργία του Γαλαξία μας ;
Αν όμως οι ψυχές προέρχονται από την αυλή του Διός και επιστρέφουν εκεί, τότε ταυτίζοντας το Γαλαξιακό Κέντρο με την αυλή του Διός, είναι προφανές ότι πατρίδα μας και τελικός προορισμός είναι τελικά το Γαλαξιακό Κέντρο!

«Διότι κάθε ψυχή πρόσφατα γεννημένη από την αυλή του Δία κατεβαίνει στον κόσμο της Γέννησης, εξ ου και Πατέρας Ανθρώπων και Θεών ο Δίας»

Πρόκλος - Σχόλια στον Κρατύλο 94.8


«Αυλές των θείων και κατοικίες οι αιώνιες τάξεις. Και η πανδεκτική αυλή του Πατέρα είναι η πατρική τάξη, η οποία υποδέχεται και συνέχει τις αναχθείσες ψυχές»

Πρόκλος – Σχόλια στην Χαλδαϊκή Φιλοσοφία Α.1

Αν τώρα συνδυάσουμε όλα όσα έχουμε μελετήσει έως τώρα, αντιλαμβανόμαστε και την σημασία του γιατί κυρίαρχος στο ζώδιο που ταυτίζεται με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο ( δηλαδή ο συμβατικός Αιγόκερω, δηλαδή κατά την μυστηριακή οπτική το άνοιγμα μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη, δηλαδή η περιοχή του Γαλαξιακού Κέντρου), είναι η θεά Εστία!

Ετσι επίσης εξηγείται και γιατί "ταίρι" της Εστίας είναι ο Ερμής, ο οποίος ως ψυχοπομπός συνοδεύει τις ψυχές στον ουράνιο Αδη και κατ'επέκταση στην αυλή του Διός, δηλαδή στο Γαλαξιακό Κέντρο!

Οπως επίσης αντιλαμβανόμαστε γιατί όλες οι τελετές, αρχίζουν ( «αφ'Εστίας άρχεσθαι» ) και τελειώνουν με επίκληση της θεάς Εστίας, αναμιμνησκόμενοι έτσι την πορεία που ακολουθούν οι ψυχές μας μέσα στον Κόσμο!

Έτσι λοιπόν ο παρακάτω στοίχος του Ορφικού Υμνου της Εστίας αποκτά άλλη σημασία για μας : «Εστία οίκε θεών μακάρων θνητών στήριγμα κραταιών»

Συνεπώς, ας κάνουμε την τολμηρή σκέψη και ας την βάλουμε σε κάποιο σημείο του μυαλού μας.

Όπως λοιπόν το Γαλαξιακό Κέντρο είναι πηγή ισχυρών ακτινοβολιών που προκαλεί σημαντικότατες επιδράσεις που επηρεάζουν την ανθρωπότητα, είναι και πηγή των ψυχών, οι οποίες κάποτε ξεκίνησαν την πορεία που έχουμε μελετήσει μέχρι τώρα, και σαν απώτερο στόχο έχουν την επιστροφή τους εκεί, στην αυλή του Διός.

Με άλλα λόγια το Γαλαξιακό Κέντρο είναι η Εστία μας!

Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ, ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ- οι ΤΡΕΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ


Ένα πολύ περίεργο απόσπασμα του Σέρβιου, από τα Σχόλια του στα Γεωργικά του Βιργιλίου, μας προσθέτει νέα δεδομένα και μας προβληματίζει :

Varro tamen ait se legisse Empedotimo cuidam Syracusano a quadam potestate divina mortalem aspectum detersum, eumque inter cetera tres portas vidisse tresque vias, unam ad signum scorpionis, qua Hercules ad deos isse dicetereur, alteram per limitem qui est inter leomen et cancrum, tertiam esse inter aquatium et pisces

“Αλλά ο Βάρρων αναφέρει ότι έχει διαβάσει ότι ένας Εμπεδότιμος από τις Συρακούσες, αφού απέκτησε εξαιρετικές δυνάμεις οράσεως από κάποια θεία δύναμη, είδε καταμεσήμερα, μεταξύ άλλων, τρεις πύλες και τρεις δρόμους, μια κοντά στον αστερισμό του Σκορπιού, όπου ο Ηρακλής αναφέρθηκε ότι αποθεώθηκε. Μια δεύτερη ανάμεσα στον Λέοντα και τον Καρκίνο και η τρίτη ανάμεσα στον Υδροχόο και στους Ιχθείς.”
Servius, In Vergilii Georgica 1.34


Μας αναφέρει λοιπόν για μια πύλη μεταξύ Λέοντα και Καρκίνου, μια άλλη μεταξύ Υδροχόου και Ιχθύων και μια τρίτη κοντά στον Σκορπιό. Για την τρίτη, ναι μεν μας αναφέρει ότι είναι κοντά και όχι πάνω στον Σκορπιό, αλλά δεν μας διευκρινίζει άμεσα αν είναι μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη ή μεταξύ Σκορπιού και Ζυγού.

Όμως η απορία μας λύνεται εύκολα μιας και λέει ότι η πύλη αυτή βρίσκεται εκεί που αποθεώθηκε ο Ηρακλής. Αν κοιτάξουμε στον ουρανό, βλέπουμε ότι ο αστερισμός του Ηρακλή είναι μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη, άρα μπορούμε να πούμε με σιγουριά, ότι η τρίτη πύλη είναι μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη.

Κατ’αρχήν είναι περίεργο που αναφέρεται σε περιοχές ανάμεσα σε ζώδια, όπως επίσης ότι μιλάει για τρεις πύλες, ενώ ξέρουμε ότι οι πύλες είναι δυο και μάλιστα ταυτίζονται με τα τροπικά ζώδια.

Για να λύσουμε τις απορίες μας, θα πρέπει να κοιτάξουμε πως διαρθρώνεται ο ζωδιακός στον ουρανό.

Ετσι στο παραπάνω σχήμα, βλέπουμε ότι πράγματι μεταξύ των αστερισμών που αναφέρει ο Σέρβιος υπάρχουν «ανοίγματα» στον ζωδιακό. Μάλιστα το άνοιγμα μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη είναι 5 μοίρες περίπου ενώ τα άλλα είναι περίπου 1-1,5 μοίρα.

Δημιουργούνται βέβαια επιπρόσθετες απορίες μιας και παρατηρούμε ότι υπάρχουν και άλλα ανοίγματα μεταξύ των ζωδίων, πέραν των προαναφερθέντων και συγκεκριμένα μεταξύ Ιχθύων και Κριού, Κριού και Ταύρου, Ταύρου και Διδύμων, Διδύμων και Καρκίνου.

Πως λοιπόν θα ταιριάξουν αυτά τα οποία έχουμε ήδη μελετήσει με την νέα αυτή αποκάλυψη ;

Κατ’αρχήν, βλέπουμε ότι το άνοιγμα μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη το συνδέει με την αποθέωση του Ηρακλή. Συνεπώς θα μπορούσαμε να το αντιστοιχίσουμε με την νότια θύρα του Ομήρου, ή την Πύλη του Ηλίου κατά τους θεολόγους, την οποία την διαβαίνουν οι τελειωμένες ψυχές.
(Αλλωστε, "κοντά" στο σημείο αυτό βρίσκεται το ζώδιο της Χειμερινής τροπής, που όπως έχουμε ήδη δει συνδέεται με την νότια θύρα του Ομήρου, "που από αυτή όμως δεν μπαίνουν θνητοί, παρά είναι των αθανάτων το διάβα")

Απομένει λοιπόν να αντιστοιχίσουμε την βόρεια θύρα του Ομήρου, ή την Πύλη της Σελήνης κατά τους θεολόγους.

Εδώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο ότι υποψήφιες πύλες είναι όλα τα υπόλοιπα έξι ανοίγματα του ζωδιακού.

Για να αντιμετωπίσουμε αυτό το θέμα, θα πρέπει να προβληματιστούμε γιατί ο Εμπεδότιμος κατά τον Σέρβιο, εκτός της πρώτης πύλης, ανέφερε μόνο δύο από τις έξι ή γιατί όχι μια για να είναι συμβατός με τον Ομηρο ;

Αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά την εικόνα του ζωδιακού, βλέπουμε ότι η δεύτερη και η τρίτη πύλη που αναφέρει ο Εμεπδότιμος είναι τα ακριανά ανοίγματα από τα έξι, άρα αναφερόμενος στο πρώτο και στο έκτο άνοιγμα από τα έξι, εμμέσως μας υποδεικνύει ότι πρέπει να λάβουμε υπόψιν και τα έξι ανοίγματα.

Ο Ομηρος δε αναφερόμενος στην βόρεια πύλη, κατά τους σχολιαστές του, αναφέρεται στον συμβατικό Καρκίνο, δηλαδή κοντά σε ένα από τα έξι ανοίγματα, υποδεικνύοντας και αυτός εμμέσως ότι η αναφορά του γίνεται και στα έξι ανοίγματα του ζωδιακού που παίζουν τον ρόλο της βόρειας πύλης.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Ομηρος δίνοντας μια απλουστευμένη εικόνα, για να περιγράψει συμβολικά την δομή του κόσμου της γένεσης, αναφέρεται σε δύο μόνο πύλες που, πολύ έξυπνα, δεν τις ταυτίζει με συγκεκριμένα ζώδια, μιας και αν το έκανε θα δέσμευε τον μελετητή στον τρόπο προσέγγισης του θέματος,

Οι σχολιαστές του, κυρίως ο Πρόκλος και ο Πορφύριος, μας έδωσαν το κλειδί προσέγγισης του θέματος, αντιστοιχίζοντας τις δυο θύρες του Αντρου των Νυμφών του Ομήρου, με τα τροπικά ζώδια, ο Εμπεδότιμος δε, έχοντας το θείο όραμα που αναφέρει ο Βάρρων, προσέθεσε ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, το οποίο ξεκαθαρίζει πλήρως την εικόνα, η οποία μέσω του αποσυμβολισμού που μελετήσαμε, είναι η εξής :


Ο κόσμος της γέννησης ορίζεται από την σφαίρα των απλανών. Οι ψυχές, οι οποίες δημιουργήθηκαν από τον Δημιουργό στο νοητό διέρχονται από τον Γαλαξία, που είναι το σύμβολο του ουρανίου Αδη, και μέσω των έξι ανοιγμάτων που αναφέραμε και που αντιστοιχούν στην βόρεια θύρα του Αντρου των Νυμφών του Ομήρου, εισέρχονται στον κόσμο της γέννησης.

Εκεί μετά από συνεχείς ενσαρκώσεις, όσες πετυχαίνουν την τελοιοποίηση τους, επιστρέφουν στον Γαλαξία και μέσω αυτού στο νοητό μέσω του ανοίγματος που βρίσκεται μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη που είναι η νότια θύρα του Αντρου των Νυμφών του Ομήρου.

Γιατί όμως στην κατεύθυνση αυτή του ζωδιακού και όχι κάπου αλλού ; Μήπως γιατί εκεί υπάρχει το μεγαλύτερο άνοιγμα στον ζωδιακό ή μήπως κρύβεται κάτι άλλο πιο σημαντικό ;

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ, ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ- ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ και μια ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Αφού μελετήσαμε την μυστηριακή απεικόνιση της πορείας της ψυχής, είμαστε πλέον έτοιμοι να μελετήσουμε και τον σχετικό μύθο του Πλουτάρχου που αναφέρει στο :
«Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης 942 κ.επ. »

Πολύ συνοπτικά ο μύθος που περιγράφει ο Πλούταρχος είναι ο εξής :

Οι ψυχές παίρνουν τον νού από τον Ήλιο, την άλογη ψυχή από την Σελήνη και το σώμα από την Γη.
Όταν πεθαίνουν, πηγαίνουν στην εσωτερική πλευρά της Σελήνης όπου παραμένουν μέχρις ότου επανενσαρκωθούν.
Όταν αυτό γίνει πολλές φορές και αποδείξουν ότι τα έχουν καταφέρει τότε πηγαίνουν στην πίσω πλευρά της Σελήνης, όπου και κάποια στιγμή αποβάλλουν την άλογη ψυχή και πηγαίνουν στον Ήλιο.

( Ο μελετητής καλείται να ανατρέξει στο έργο αυτό του Πλουτάρχου για να αποκτήσει την πλήρη εικόνα του μύθου που παραθέτει ο Πλούταρχος)

Αυτό με πρώτη ανάγνωση μας προβληματίζει μιας και η θεώρηση που κάνει ο Πλούταρχος δεν ταιριάζει με αυτήν που έχουμε συναντήσει.

Όπως έχουμε μελετήσει, η ψυχή κατ’αρχήν είναι αιώνια και άφθαρτη, δημιουργείται από τον δημιουργό, είναι υπερκόσμια, δηλαδή έλαβε την υπόσταση της έξω από τον κόσμο.

«Οι ψυχές ως προς την ουσία τους είναι υπερφυσικές, υπερκόσμιες και υπεράνω της μοίρας, επειδή έλαβαν την πρώτη τους υπόσταση ξεχωριστή από τον ορατό κόσμο, ως προς τα οχήματα όμως και τους κλήρους που έλαβαν να διοικούν, έχουν γίνει εγκόσμιες, λαμβάνοντας και αυτή την θέση από τον Δημιουργό….
Για να τεθούν και οι ίδιες οι ψυχές, μαζί με τα οχήματα τους κάτω από την βασιλεία της μοίρας, οι ψυχές χρειάζονται καθόδους και επαφή με τον κόσμο της γένεσης, επαφή που είναι δεύτερη μετά την σπορά»
Πρόκλος – Σχόλια τον Τίμαιο Ε 275.27-276.10

Ετσι λοιπόν η όλη περιγραφή του Πλουτάρχου μας ξενίζει καθώς ορίζει σαν πατρίδα της ψυχής τον 'Ηλιο και όλη η πορεία της ψυχής περιορίζεται στον χώρο μεταξύ Γης, Σελήνης και 'Ηλίου.

Την απορία μας επιτείνει και το γεγονός ότι ο Πλούταρχος ήταν ιερέας των Δελφών και συνεπώς είναι πολύ περίεργο η θεώρηση του να αφίσταται από την Ελληνική Θεολογία, όπως την έχουμε μελετήσει.

Οι μελετητές του μύθου αυτού του Πλουτάρχου, έχουν προσλάβει τις λέξεις Γη, Σελήνη και 'Ηλιος με την καθαρά αστρονομική έννοια και συνεπώς οδηγούνται σε λάθος αποτελέσματα.

Αν όμως οι έννοιες αυτές ληφθούν με την μυστηριακή τους έννοια και όχι κυριολεκτικά, βλέπουμε ότι η θέση του Πλουτάρχου είναι πλήρως συμβατή και ταυτόσημη με την Ελληνική θεώρηση περί της πορείας της ψυχής.

Κατ’αρχήν να θυμηθούμε ότι η ψυχή του ανθρώπου αποτελείται από την λογική ψυχή, η οποία είναι το λογιστικό μέρος της ψυχής και την άλογη ψυχή που είναι το επιθυμητικό και το θυμοειδές.

Η λογική ψυχή γεννιέται στο νοητό από τον Δημιουργό, ενώ η άλογη ψυχή από τους νέους θεούς μέσα στον κόσμο της γέννησης.

Ο τελικός προορισμός της ψυχής είναι να επιστρέψει στο νοητό, αφού απαλλαγεί από το άλογο τμήμα της.

Ετσι λοιπόν η λογική ψυχή, όπως μας λέει ο Πλούταρχος ξεκινώντας από τον Ηλιο (νοητό ), φτάνει στην Σελήνη (στα όρια αισθητού-νοητού ) από όπου παίρνει το άλογο τμήμα της και φθάνει στην Γη ( μπαίνει στον κόσμο της γέννησης ) όπου και παραμένει έως ότου κριθεί ικανή να επανέλθει στον Ηλιο ( νοητό).

( Δηλαδή η αντιστοίχιση των εννοιών στον Πλούταρχο σε σχέση με όσα έχουμε μελετήσει μέχρι τώρα είναι : νους ~ λογική ψυχή, ψυχή~άλογη ψυχή )

Μετά από κάθε θάνατο ( απόρριψη του φυσικού σώματος ), πηγαίνει στην Σελήνη ( στα όρια του νοητού και αισθητού ) και όταν είναι πλέον έτοιμη, απορρίπτει το άλογο τμήμα της ( δεύτερος θάνατος ) και επιστρέφει πλέον, ούσα μόνον η λογική ψυχή (νους ), στον Ηλιο ( νοητό ).

Για αυτό και αναφέρει ότι ο θάνατος επί της γης είναι της Δήμητρος ( μιας και η Δήμητρα είναι υπερκόσμια-εγκόσμια θεότης ) ενώ ο δεύτερος είναι της Περσεφόνης η οποία όπως έχουμε ήδη δει ( http://empedotimos.blogspot.com/2008/09/blog-post_3696.html) κατοικεί στο νοητό και είναι υπεύθυνη για την λύση του νου από την ψυχή.

Μάλιστα επισημαίνει ότι ο θάνατος της Δήμητρος γίνεται με βίαιη λύση της ψυχής από το σώμα της οποίας εφορεύει ο Χθόνιος Ερμής, ενώ της Περσεφόνης γίνεται σε μεγάλο χρονικό διάστημα και εφορεύει ο ουράνιος Ερμής.

Πράγματι η λύση του νου (λογική ψυχή) από την ψυχή (άλογη ψυχή) διαρκεί μεγάλο χρονικό διάστημα, μιας και αυτή επιτυγχάνεται μετά από πολλές μετενσαρκώσεις, όπου σε κάθε μια, ανάλογα με την πρόοδο της κάθε ψυχής, γίνεται σιγά-σιγά η λύση του νου, ώστε κάποια στιγμή τελικά να «αποκολληθεί» από την ψυχή και να επιστρέψει στον Ήλιο ( νοητό ), ενώ κατά τον επι της γης θάνατο, η λύση ψυχής και σώματος γίνεται άμεσα και συνεπώς βίαια.

Σε ένα πολύ σημαντικό απόσπασμα του δε ο Πορφύριος από το έργο του Περί Αγαλμάτων 18, μας αποκαλύπτει και μια εικόνα από τα Ελευσίνια μυστήρια, της οποίας, μετά τον αποσυμβολισμό που έχουμε κάνει, μπορεί πια εύκολα να αποκαλυφθεί η σημασία.

«Εν δε τοις κατ’Ελευσίνα μυστηρίοις, ο μεν ιεροφάντης εις εικόνα του δημιουργού ενσκευάζεται, δαδούχος δε εις την Ηλίου, και ο μεν επί βωμώ εις την Σελήνης, ο δε ιεροκήρυξ Ερμού»

«Στα δε Ελευσίνια Μυστήρια, ο μεν Ιεροφάντης υποδύεται την εικόνα του Δημιουργού, ο δε Δαδούχος αυτήν του Ηλίου, ο Επιβώμιος Ιερεύς υποδύεται την εικόνα της Σελήνης, ο δε Ιεροκήρυκας αυτή του Ερμού».
Πορφύριος – Περί Αγαλμάτων 18

Η συνύπαρξη του Δημιουργού, του Ηλίου, της Σελήνης και του Ερμού με πρώτη ανάγνωση είναι πολύ περίεργη και δυσεξήγητη, όμως μετά από την μελέτη που ακολουθήσαμε, η εικόνα πλέον είναι ξεκάθαρη.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Πλούταρχος με τον μύθο του και ο Πορφύριος με το ανωτέρω απόσπασμα, μας αποκαλύπτουν την σημασία μιας τελετής των Ελευσινίων μυστηρίων, όπου στους μυούμενους παρουσιάζετο μια εικόνα της πορείας της ψυχής.

Ετσι βλέπουμε ότι στην εικόνα εμφανίζεται ο Δημιουργός ( Ιεροφάντης ) ο οποίος είναι και ο δημιουργός της ψυχής στο νοητό, το οποίο νοητό συμβολίζεται όπως έχουμε πει από τον Ήλιο (Δαδούχος ), η Σελήνη ( Επιβώμιος Ιερέας) η οποία όπως είδαμε είναι τα όρια αισθητού-νοητού, από όπου η ψυχή παίρνει το άλογο τμήμα της και ο Ερμής (Ιεροκήρυκας) ο οποίος και εφορεύει της μετάβασης των ψυχών στο νοητό.

Εξηγείται λοιπόν πλήρως η αντιστοίχιση Δημιουργού, Ηλίου, Σελήνης και Ερμού με τους αξιωματούχους της Ελευσίνας ( Ιεροφάντης, Δαδούχος, Επιβώμιος Ιερέας, Ιεροκήρυκας) που μας αποκαλύπτει ο Πορφύριος καθώς και το τι ακριβώς υπεκρύπτετο στην τελετή αυτή των Ελευσινίων Μυστηρίων.

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ, ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ- ο ΗΛΙΟΣ και η ΣΕΛΗΝΗ, μια δεύτερη ματιά.

Είδαμε σε προηγούμενη ανάρτηση την μυστηριακή χρήση του Ηλίου και της Σελήνης.
( http://empedotimos.blogspot.com/2009/06/blog-post_13.html )

Ας εστιάσουμε τώρα σε κάποια άλλα αποσπάσματα που θα μας διευρύνουν περαιτέρω την συνειδητότητα πάνω στο θέμα αυτό :

¨Και οι θεολόγοι δύο πύλες των ψυχών θέτουν ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ, τον Ηλιο και την Σελήνη, και δια μεν της πύλης του Ηλίου ανεβαίνουν οι ψυχές, δια δε της πύλης της Σελήνης κατεβαίνουν»
Πορφύριος – Αντρο Νυμφών 29

Βλέπουμε δηλαδή ότι ο Ηλιος και η Σελήνη συμβολίζουν επίσης και τις δύο πύλες της ψυχής, τις οποίες μελετήσαμε προηγουμένως.

Όμως, όπως είδαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, οι πύλες της ψυχής είναι τα τροπικά ζώδια, ενώ σε αυτό το απόσπασμα βλέπουμε ότι οι πύλες αυτές είναι ο Ηλιος και η Σελήνη. Πως συμβιβάζονται όλα αυτά ;

Αν ανατρέξουμε στην σχετική ανάρτηση, θα θυμηθούμε ότι η Σελήνη αντιστοιχεί στον Βόρειο Πόλο της ουρανίου σφαίρας και ουσιαστικά καθορίζει τα όρια του κόσμου της γέννησης.

Αρα, κατ’αναλογία η Πύλη της Σελήνης πρέπει να είναι η βόρεια πύλη και συνεπώς θα αντιστοιχεί στο ζώδιο της θερινής τροπής, δηλαδή στον συμβατικό Καρκίνο.
Τον συλλογισμό μας επιβεβαιώνουν και οι αναφορές του Ομήρου, όπως και των σχολιαστών του, που αναφέρουν την βόρεια πύλη σαν την πύλη από την οποία κατεβαίνουν οι ψυχές για γέννηση.

Συνεπώς, η πύλη του Ηλίου πρέπει να είναι η νότια πύλη , που αντιστοιχεί στο ζώδιο της χειμερινής τροπής, δηλαδή στον συμβατικό Αιγόκερω, και που επιβεβαιώνεται, όπως και με την πύλη της Σελήνης, από τον Ομηρο και τους σχολιαστές του, που αναφέρονται στην νότια πύλη σαν εκείνη από την οποία οι ψυχές ανέρχονται.

Αν στραφούμε δε στην Ελληνική Θεολογία θα αντλήσουμε ένα επιπλέον κλειδί που θα μας λύσει την απορία μας.

Σύμφωνα με την Ελληνική Θεολογία, οι θεοί εκδηλώνονται σε σειρές, οι οποίες ξεκινούν από το ΕΝ και καταλήγουν μέχρι την έσχατη ύλη, σε κάθε δε επίπεδο υπάρχει αντίστοιχη εκδήλωση του κάθε θεού.

Ετσι για παράδειγμα σε παλαιότερη ανάρτηση αναφερθήκαμε στην Απολλωνιακή σειρά, στην οποία εντασσεται ο Θεός ( Ενάδα ) Απόλλων, ο Υπερκόσμιος Απόλλων, ο Υπερκόσμιος-Εγκόσμιος Απόλλων, ο Εγκόσμιος Απόλλων, Απολλωνιακές θείες ψυχές, Αγγελοι, Δαίμονες, Ηρωες, ανθρώπινες ψυχές,ο Ηλιος, ο αλέκτωρ, ο λέων, το ηλιοτρόπιο, ο λωτός, ο χρυσός.

Κατά ανάλογο τρόπο η ενάδα Αρτεμις έχει αντίστοιχες εκδηλώσεις σε κάθε επίπεδο, και αντίστοιχα στον φυσικό κόσμο είναι η Σελήνη, ο άργυρος, ο σεληνίτης λίθος κλπ.

Ανατρέχοντας δε στην δομή των εγκοσμίων θεών, θα παρατηρήσουμε ότι η Αρτεμις ανήκει στους ψυχούντες ( ζωογονικούς ) θεούς και ο Απόλλων στους ανυψωτικούς θεούς.
( https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0rlAFgyZvW_uF_MAcIhTPYsHeEoIylpBWPs4RuoMqJ1HXj5Yb2fwHYZ6ZNVthF8a3kmehlfYavs111nfqVtNjRwiG1-QM-i1xXx0-xUJIiCc__gpaINBxJCZnmBjgVWBwvMj3QuKaBw/s1600-h/OPT-diag2.JPG )

Συνεπώς αν θεωρήσουμε ότι οι θεολόγοι αναφερόμενοι σε Ηλιο και Σελήνη ουσιαστικά αναφέρονται στις αντίστοιχες σειρές, τότε ουσιαστικά αναφέρονται στις αντίστοιχες μονάδες των σειρών αυτών, δηλαδή στους θεούς Απόλλωνα και Αρτεμη και στις σχετικές δράσεις τους που είναι για την μεν Αρτεμη η εμψύχωση , για δε τον Απόλλωνα η ανύψωση/εκθέωση.

Ανακεφαλαιώνοντας, λοιπόν, ας συγκρατήσουμε ότι η πύλη του Ηλίου είναι το ζώδιο της Χειμερινής τροπής ( συμβατικά Αιγόκερω ), η δε πύλη της Σελήνης το ζώδιο της Θερινής τροπής ( συμβατικά Καρκίνος ).

Μήπως υπάρχει και καμία άλλη αναφορά που θα ενισχύσει τον συλλογισμό μας ;

Σύμφωνα με τον Ιάμβλιχο, στο περί Πυθαγορικού Βίου 82, οι Πυθαγόρειοι συμβόλιζαν τις Νήσους των Μακάρων με τον Ηλιο και την Σελήνη.
(οιον τί εστιν αι μακάρων νήσοι; Ηλιος καί Σελήνη )

Όμως όπως γνωρίζουμε οι Νήσοι των Μακάρων, ταυτίζονται με τα Ηλύσια Πεδία και βρίσκονται στην μέση του Ωκεανού.

«Στα νησιά των Μακάρων, όπου φυσούν ολόγυρα οι Ωκεάνιες Αυρες»
Πίνδαρος – Ολυμπιόνικος II 127

“Και για αυτό λένε ότι κατοικούν στις νήσους των Μακάρων, στις οποίες έλαχαν οι ευδαίμονες ψυχές, θεωρούμενες νήσοι καθώς υπερέχουν της γεννήσεως, όπως ακριβώς οι νήσοι της θαλάσσης»
Πρόκλος – Σχόλια στα Εργα και Ημέρες του Ησιόδου 171-173

(Συγκρατούμε εδώ τον συμβολισμό των νησιών, σαν σύμβολα του νοητού, της δε θάλασσας σαν σύμβολο του κόσμου της γέννησης, που θα μας βοηθήσει σε πολλά σημεία της μελέτης μας στην Ελληνική Θεολογία)

Όμως καθώς η μελέτη μας, μας οδήγησε στο να ταυτίσουμε τον Ωκεανό με τον Γαλαξία και συνεπώς με τα όρια του αισθητού και του νοητού κόσμου, βλέπουμε ότι οι νήσοι των Μακάρων, είναι στα όρια του νοητού και συνεπώς ο συμβολισμός των Πυθαγορείων είναι πλήρως συμβατός.

Ετσι λοιπόν οι πύλες της ψυχής αντιστοιχούν στις πύλες του Ηλίου ή αλλοιώς στις πύλες του Ηρακλή και συγκεκριμένα η πύλη της Σελήνης είναι σύμβολο της πύλης από όπου κατεβαίνουν οι ψυχές για ενσάρκωση, η δε πύλη του Ηλίου σύμβολο της πύλης μέσω της οποίας οι ψυχές ανέρχονται στο νοητό.

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ, ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ- οι ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

«Ηδε παρ’Ηελίοιο Πύλας και Δήμον Ονείρων ήισαν».

Αυτό μας λέει ο Ομηρος στο Ω της Οδυσσείας, όταν ο Ερμής παίρνει τις ψυχές των μνηστήρων και τις μεταφέρει μέσω των πυλών του Ηλίου (τα τροπικά ζώδια ) στον Δήμο Ονείρων( τον Γαλαξία).

Συνεπώς βλέπουμε σαφέστατα ότι στον Ομηρο, οι πύλες του Ηλίου ουσιαστικά αποτελούν τις πύλες από τις οποίες διέρχονται οι ψυχές για να πάνε στον ουράνιο Αδη.

Στο Ν της Οδύσσειας ( στίχοι 102-112 ) εξάλλου ο Ομηρος, περιγράφοντας το Αντρο των Νυμφών ( με τον αποσυμβολισμό του οποίου θα ασχοληθούμε σε μελλοντική ανάρτηση ) αναφέρει δύο θύρες, την βόρεια και την νότια :

«Βρίσκονται και δύο θύρες, που η μία τους βλέπει στο βοριά και την περνούν άνθρωποι, ενώ η άλλη η θεικιά κοιτάει προς τον νότο. Από αυτή όμως δεν μπαίνουν θνητοί, παρά είναι των αθανάτων το διάβα»

Αν θεωρήσουμε το Αντρο σαν σύμβολο του κόσμου, όπως μας αποκαλύπτει ο Πορφύριος, τότε οι δύο θύρες αυτές αποτελούν τις πύλες μετάβασης έξω από τον κόσμο. Αν δε θυμηθούμε ότι ο κόσμος της γέννησης είναι ό,τι περικλείεται από την σφαίρα των απλανών, τότε οι θύρες αυτές ουσιαστικά είναι τα τροπικά ζώδια.

Πράγματι ο Πρόκλος στα Σχόλια στην Πολιτεία 2.129 αντιστοιχεί τα δύο χάσματα που αναφέρει ο Πλάτων στον Μύθο του Ηρός, με τις δύο αυτές θύρες του Ομήρου :

Για την ύπαρξη των δύο χασμάτων, επικαλείται την μαρτυρία της ποίησης του Ομήρου που όχι μόνο αναφέρεται στις βορινές καθοδικές για τους ανθρώπους οδούς, που ολοκληρώνει ο Καρκίνος, πλησιάζοντας τον Αιγόκερω,
Οι νότιες οδοί έχουν χαρακτήρα περισσότερο θεικό και από αυτές είναι αδύνατον να περάσουν οι άνθρωποι, αφού πρόκειται για οδούς των αθανάτων μόνο.
Διότι ο Αιγόκερω ανυψώνοντας τις ψυχές, καταλύει την ζωή που έχουν μέσα στους ανθρώπους και δέχεται μόνο την αθάνατη και θεική
».

Παρατηρούμε ότι ο μεν Ομηρος δεν αναφέρεται σε ζώδια περιγράφοντας τις δύο θύρες, ενώ ο Πρόκλος μας κάνει την διευκρίνιση ότι οι θύρες αυτές ουσιαστικά σηματοδοτούνται από τα τροπικά ζώδια.

Εδώ πρέπει να τονίσουμε την πολύ ορθή αντιμετώπιση του θέματος που κάνει ο θεολόγος Ομηρος, ο οποίος δεν αναφέρεται σε ζώδια, μιας και αυτά είναι συμβατικά και οι πραγματικοί αστερισμοί κάθε φορά αλλάζουν. Υπάρχει βέβαια και ένας άλλος λόγος, τον οποίο θα αναλύσουμε σε μελλοντική ανάρτηση.

Αν ανατρέξουμε στο σχετικό διάγραμμα της ουρανίου σφαίρας, βλέπουμε ότι στον Βορά, είναι πράγματι η θερινή τροπή της οποίας το ζώδιο συμβατικά είναι ο Καρκίνος, ενώ στον Νότο είναι η χειμερινή τροπή της οποίας το ζώδιο συμβατικά είναι ο Αιγόκερω.

Με άλλα λόγια, από τον συμβατικό Αιγόκερω (στην πραγματικότητα Τοξότη ) οι ψυχές φεύγουν πια από τον κόσμο μας μόλις τελειοποιηθούν, μιας και τότε επανακτούν την αθάνατη και θεική τους φύση, ενώ από τον Καρκίνο (στην πραγματικότητα Διδύμους ), οι ψυχές διέρχονται κάθε φορά για να μπουν στον κόσμο της γέννησης, δηλαδή για να ενσαρκωθούν.

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ, ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ- οι ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ και οι ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

Όπως ήδη αναφέραμε, ο Ηλιος φαίνεται ότι διατρέχει τον ζωδιακό κάνοντας έναν πλήρη κύκλο μέσα σε ένα έτος. Κάνοντας λοιπόν τον κύκλο, σε δύο σημεία φαίνεται ότι αναστρέφεται η πορεία του. Τα σημεία αυτά είναι τα σημεία των δυο ηλιοστασίων, που ΣΥΜΒΑΤΙΚΑ θεωρούμε ότι είναι ο Καρκίνος και ο Αιγόκερω.

Ο Πορφύριος στο Περί του Αντρου των Νυμφών 28 μας αναφέρει ότι :
“λέγει δε που και Ηλίου πύλας, σημαίνων Καρκίνον τε και Αιγόκερων»

όπως επίσης και ο Μακρόβιος που αναφέρει ότι :

«Ο Γαλαξίας περιτριγυρίζει τον ζωδιακό, τέμνοντας τον στα δύο τροπικά ζώδια, τον Καρκίνο και τον Αιγόκερω. Οι Φυσικοί Φιλόσοφοι τα ονομάζουν «Πύλες του Ηλιου» διότι τα ηλιοστάσια οριοθετούν την κίνηση του Ηλίου, αναγκάζοντας τον να αλλάξει την διαδρομή του κατά μήκος της ζώνης, πέραν των οποίων ποτέ δεν πηγαίνει»
Μακρόβιος-Σχόλια στο Ενύπνιο του Σκιπίωνα Ι.12.1

Εδώ ας σημειωθεί ότι παρόλη την μετάπτωση των Ισημεριών, ο Γαλαξίας φαίνεται ότι τέμνει τον ζωδιακό σε σταθερά σημεία, τα οποία δεν αλλάζουν παρόλο που τα ζώδια μετακινούνται πάνω στην εκλειπτική και αυτό λόγω των «ανοιγμάτων» που υπάρχουν στον ζωδιακό και λόγω των οποίων ο Γαλαξίας είναι ορατός σαν γαλακτόχρους λωρίδα από τον γήινο παρατηρητή.

Το φαινόμενο αυτό καταγράφει και ο Αρατος στα Φαινόμενα του :
«Διότι αυτός (=ο Γαλαξίας ) είναι λευκός και λοξεύει με τους τροπικούς. Και για λίγο πέφτοντας πάνω τους τέμνει τον Ζωδιακό κύκλο στους Διδύμους και στον Τοξότη».

Ετσι λοιπόν, ο Μακρόβιος αναφέρεται στα συμβατικά ζώδια ενώ ο Αρατος στους αστερισμούς στους οποίους σταθερά τέμνει ο Γαλαξίας τον ζωδιακό και που στον καιρό του Μακροβίου, λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών, εταυτίζοντο.

Δηλαδή, πίσω από τον συμβατικό Αιγόκερω ευρίσκετο ο αστερισμός του Τοξότη και πίσω από τον συμβατικό Καρκίνο ευρίσκετο ο αστερισμός των Διδύμων.

Σήμερα, οι προαναφερθέντες αστερισμοί ουσιαστικά έχουν μετατοπισθεί και τα τροπικά ζώδια αντιστοιχούν το μεν Χειμερινό Ηλιοστάσιο στο ενδιάμεσο μεταξύ των αστερισμών Τοξότη και Σκορπίου, το δε Θερινό Ηλιοστάσιο στο ενδιάμεσο μεταξύ Διδύμων και Ταύρου.

(Σχετικά με την μετάπτωση των ισημεριών, ο μελετητής προτείνεται να ανατρέξει σε σχετικά αστρονομικά βοηθήματα )

Αν ανατρέξουμε δε στην σχέση Ηλίου και Ηρακλή (βλέπε σχετική ανάρτηση: http://empedotimos.blogspot.com/2009/06/blog-post_26.html), διακρίνεται σαφέστατα η ταύτιση των Πυλών του Ηλίου με τις Πύλες του Ηρακλή.

Αλλωστε όπως καταγράφει ο Ευσέβιος, οι άθλοι του Ηρακλή είχαν αποτύπωση πάνω στον ζωδιακό :

«Αλλά τους άθλους επιτελούντα τους δώδεκα τον Ηρακλέα της κατ’ουρανόν διαιρέσεως του ζωδιακού κύκλου, ον φασί τον ήλιον περιπολείν, το σύμβολον φέρειν. Τις ουν έτι γένοιτ’αν Ευρυσθεύς ο τω ηλίω, ώσπερ ουν τω Ηρακλεί, τους άθλους εκτελείν επιτάττων»
Ευσέβιος – Ευαγγελική Προπαρασκευή 3.13.17

Όπως λοιπόν οι Πύλες του Ηλίου είναι τα σημεία που οριοθετούν την πορεία του Ηλίου, έτσι και οι Πύλες του Ηρακλή είναι τα σημεία που οριοθετούν την πορεία της ανθρώπινης ψυχής, η οποία ανθρώπινη ψυχή μόνο όταν γίνει Ηρακλής θα μπορέσει να περάσει από τις πύλες αυτές.

Ο Πίνδαρος κάνει ενδιαφέρουσες αναφορές στις Πύλες του Ηρακλή σαν τα απώτατα όρια που ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει.

«Αν ο γυιός του Αριστοφάνη όντας ωραίος πετυχαίνει σαν την μορφή του ωραία έργα, έχει φτάσει στις υπέρτατες αντρίκειες αρετές. Δεν είναι κι εύκολο την άβατη θάλασσα να περάσεις και πιο πέρα να πας κι από του Ηρακλή τις στήλες που έστησε ο ήρωας θεός, εσχάτους μάρτυρες ξακουστούς για τα καράβια»
Πίνδαρος-Νεμεόνικος ΙΙΙ 20

«Από την πατρίδα τους με τις τρανές αρετές τους άγγιξαν τις στήλες του Ηρακλή. Ας μην γυρεύουν δόξα μεγαλύτερη»
Πίνδαρος-Ισθμιόνικος IV 11-12

«Αν το νερό είναι το πιο πολύτιμο και το χρυσάφι το πρώτο από όλα, τότε ο Θήρωνας έφτασε από την γη του στα πέρατα, στις στήλες του Ηρακλή για τις νίκες του. Το παραπέρα απρόσβατο είναι στους σοφούς και στους ασόφους.
Δεν θα προσπαθήσω να πάω εκεί. Θα ήμουν ανόητος»
Πίνδαρος-Ολυμπιόνικος III 43-45

Ας δούμε τώρα ένα σημαντικό απόσπασμα του Πρόκλου :

«Και όχι μόνο αυτό, αλλά η ποίηση του Ομήρου επιπλέον εξυμνεί τις Πύλες του Ηλίου και τον Δήμο Ονείρων, ονομάζοντας Πύλες Ηλίου τα δύο τροπικά ζώδια, Αιγόκερω και Καρκίνο, και Δήμο Ονείρων, όπως λέει εκείνος, τον Γαλαξία.
Και ο Πυθαγόρας άλλωστε ονομάζει με τρόπο μυστηριακό Αδη τον Γαλαξία και Τόπο Ψυχών, επειδή εκεί συνωθούνται οι Ψυχές»
Πρόκλος – Σχόλια στην Πολιτεία 2.129

Τι παρατηρούμε λοιπόν ότι μας αποκαλύπτει ο Πρόκλος εδώ ; Ότι οι πύλες του Ηλίου που αναφέρει ο Ομηρος στο Ω της Οδύσσειας, ουσιαστικά είναι τα τροπικά ζώδια, τα οποία όμως είναι οι πύλες που οδηγούν στον Γαλαξία, όπως είδαμε λίγο παραπάνω.

Και επίσης, όπως είδαμε και σε προηγούμενη ανάρτηση, ότι σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, ο Γαλαξίας που για τον Ομηρο ονομάζεται Δήμος Ονείρων, είναι ο μυστηριακός ουράνιος Αδης.

Αρα οι Πύλες του Ηλίου που ταυτίζονται με τις Πύλες του Ηρακλή, δηλαδή τα τροπικά ζώδια, μπορούν κάλλιστα να ονομασθούν και Πύλες της Ψυχής, μιας και οι ψυχές τις διαβαίνουν για να επανέλθουν στον Γαλαξία από όπου ξεκίνησαν.

( Ας θυμηθούμε εδώ ότι η Ηρα είναι η πηγή των ψυχών και κατά την Μυθολογία, ο Γαλαξίας σχηματίστηκε από το γάλα της )