Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ-ΦΥΛΛΙΣ, Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ

Αναφορικά με την αποκάλυψη που έκανε ο Antonio Corso ότι "Ο Τύμβος ανεγέρθηκε «σκεπάζοντας» ένα προϋπάρχον ιερό, αφιερωμένο στην τοπική θεότητα Φυλλίδα" (βλέπε : ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ; ) οι πολύ καλοί φίλοι του ιστολογίου Ελαφηβόλου Ε, Kostas Daskalos μας καταθέτουν την πολύ σημαντική εργασία τους περί της Φύλλιδος και της σχέσης της με την Αμφίπολη.

Ας δούμε τι μας αποκαλύπτουν.....

=============


Φυλλίς, η Κόρη της Αμφίπολης και η λατρεία της Κυβέλης και του 'Αττιος

Το τμήμα μεταξύ του όρους Παγγαίου και των ποταμών Αγγίτη και Στρυμόνα ονομαζόταν «Φυλλίς», όπως μαρτυρεί ο Ηρόδοτος:
«Η δε γη αύτη η περί το Παγγαίον όρος καλέεται Φυλλίς, κατατείνουσα τα μεν προς εσπέρην επί ποταμόν Αγγίτην εκδίδοντα εις τον Στρυμόνα, τα δε προς μεσημβρίην τείνουσα ες αυτόν τον Στρυμόνα»
ΑΠΟΔΟΣΗ: «Κι αυτή η περιοχή, που βρίσκεται γύρω από το Παγγαίο, λέγεται Φυλλίδα, κι εκτείνεται προς τα δυτικά ως τον ποταμό Αγγίτη που χύνει τα νερά του στον Στρυμόνα, ενώ προς τα νότια εκτείνεται ως τον ίδιο τον Στρυμόνα» (ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑI, Έκδοση Γκοβόστη - Βιβλίο VII «ΠΟΛΥΜΝΙΑ»)

Φυλλίς, της Louise Jopling, Russell-Cotes Art Gallery and Museum
(United Kingdom - Bournemouth)

Κατά μια άλλη παράδοση, η ονομασία της περιοχής του Παγγαίου, Ροδόλειβος προήλθε από την κόρη του Σίθωνος, την Φυλλίδα, η οποία αλείφετο με εκχύλισμα από ρόδα τα οποία εφύοντο εκεί και έχουν συνδεθεί με τελετουργικές λατρείες και έθιμα της περιοχής. Το ρόδο-ρόδακας, είναι ηλιακό σύμβολο καθώς ανήκει στις ηλιακές θεότητες και τον ήλιο της Βεργίνας, τον βλέπουμε να δηλώνει την λατρεία των Μακεδόνων σε αυτόν.

Edward Coley Burne-Jones, "The Tree of Forgiveness - Phyllis and Demofoon", 1882
Lady Lever Art Gallery

Όπως έχουμε αναφέρει στην προηγούμενη ανάρτησή μας  ΟΙ ΑΚΕΦΑΛΕΣ ΣΦΙΓΓΕΣ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟΣ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ  ο γιος του ήρωα Θησέα και της Φαίδρας, ο Δημοφώντας, μετά τον Τρωικό Πόλεμο επέλεξε για σύζυγό του την όμορφη Φυλλίδα, με αποτέλεσμα ο πατέρας της και βασιλιάς της Ηδωνών, Σίθωνας, να τον χρίσει διάδοχό του –το βασίλειο αυτού του θρακικού φύλου είχε σαν σημαντικό εμπορικό και οικονομικό σταθμό την Αμφίπολη.
 
Ο Δημοφώντας ωστόσο έπρεπε να γυρίσει εσπευσμένα στην Αθήνα και πριν φύγει, ορκίστηκε στη Φυλλίδα πως θα επέστρεφε γρήγορα. Η Φυλλίδα τον ξεπροβόδισε στις Εννέα Οδούς (την μεταγενέστερη Αμφίπολη), όπου του έδωσε ένα κουτί, μια κίστη της Ρέας, το οποίο έπρεπε να ανοίξει μόνο όταν θα έχανε την ελπίδα πως θα ξαναγύριζε κοντά της. Ο Δημοφώντας δεν μπόρεσε να φτάσει γρήγορα στην Αθήνα, καθώς φεύγοντας, μια τρικυμία τον έβγαλε στην Κύπρο. Εννιά φορές κατέβηκε η Φυλλίδα από τη πόλη στο λιμάνι να δει αν το καράβι του αγαπημένου της έφτασε. Όμως μάταια. Προς ανάμνηση των εννέα αυτών ημερών, ονόμασαν το μέρος, «Εννέα οδοί». Απελπισμένη και βέβαιη ότι την πρόδωσε, κρεμάστηκε από ένα δένδρο, απαγχονίστηκε.


Suicide of Phyllis, Bibliotheque nationale de France

Οι Θεοί, από οίκτο, μεταμόρφωσαν την Φυλλίδα σε δέντρο, σε αμυγδαλιά, η οποία έγινε σύμβολο της ελπίδας και της αναγέννησης. Όταν ο περιπλανώμενος, γεμάτος τύψεις, Δημοφών επέστρεψε, βρήκε τη Φυλλίδα σαν ένα γυμνό ξεραμένο δέντρο χωρίς φύλλα και άνθη. Απελπισμένος αγκάλιασε το δέντρο, το οποίο ξαφνικά πλημμύρισε από λουλούδια, δείχνοντας ότι ο έρωτας δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.

John William Waterhouse, "Phyllis and Demophon" (1907)

Στις εσωτερικές παραδόσεις η αμυγδαλιά συγκαταλέγεται στα Δέντρα της Ζωής και είναι ένα από τα δέντρα της Μεγάλης Μητέρας, της Ρέας-Κυβέλης που ως  Πότνια Θηρών ταυτίζεται με την λατρεία της Αρτέμιδας, της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Στις φρυγικές παραδόσεις, η αμυγδαλιά συμβολίζει την αιτία, τη πηγή όλων των πραγμάτων. Αντιπροσωπεύει την Άνοιξη, την επαγρύπνηση και την αφύπνιση. Συνδέεται με τη γέννηση του Άττι, αφού η αμυγδαλιά φύτρωσε από τα όργανα της ερμαφρόδιτης Άγδιστης.

Η Κυβέλη ένθρονη σε άρμα που σύρουν δύο λέοντες, δεύτερο μισό του 2ου αιώνα π.Χ., Metropolitan Museum of Art

Η τοπική φρυγική παράδοση γι' αυτόν λέει ότι ο Δίας, στον ύπνο του επάνω, εκσπερμάτωσε πάνω στη γη κι ότι αυτή με τον καιρό γέννησε ένα δαίμονα με διπλά γεννητικά όργανα, του άνδρα και της γυναίκας που τον/την ονόμασαν Άγδιστη. Οι θεοί, φοβούμενοι τον/την Άγδιστη, απέκοψαν τα ανδρικά όργανα. Κι απ' αυτά φύτρωσε μια αμυγδαλιά. Όταν ωρίμαζαν οι καρποί της, λένε, η θυγατέρα του Σαγγάριου ποταμού, η Νύμφη Σαγαρίτιδα, τους έκοβε. Κι όπως τους έχωνε στον κόρφο της, εκεί­νοι χάνονταν αμέσως, κι αυτή βρέθηκε με παιδί στην κοιλιά. Κι όταν γέννησε άφησε το παιδί έκθετο και το περιποιόταν ένας τράγος. Όπως μεγάλωνε, η ομορφιά του ξεπερνούσε τα ανθρώπινα μέτρα και τότε τον ερωτεύθηκε η Άγδιστη. Όταν ο Άττις μεγάλωσε, οι συγγενείς του τον έστειλαν στον Πεσσινούντα για να παντρευτεί τη θυγατέρα του βασιλιά. Την ώρα που ψαλλόταν ο υμέναιος, εμφανίζεται η Άγδιστη κι ο Άττις καταλαμβάνεται από μανία και κόβει τα γεννητικά του όργανα. Το ίδιο έκανε κι αυτός που του έδωσε για σύζυγο τη θυγατέρα του. Η Άγδιστη μετάνιωσε για τις συμφορές που προκάλεσε στον Άττι και πέτυχε από τον Δία να μη σήπεται κανένα μέρος του σώματος του Άττιος ούτε να λειώνει. (Παυσανίας 7.17.10-13)

Η Κυβέλη ιππεύουσα το ιερό της ζώο, το λιοντάρι, κραδαίνει τόξο και βέλος ως Άρτεμη, σε πολύτιμο ασημένιο αγγείο από την Θράκη της Ύστερης Κλασικής Εποχής

Άλλη συμπληρωματική εκδοχή του μύθου από τον Αρνόβιο τοποθετεί την ιστορία στα σύνορα της Φρυγίας, στο σημείο όπου βρισκόταν ένας έρημος απόκρημνος βράχος που ονομαζόταν Άγδος (στο όρος Δίδυμο). Εκεί ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα, ο πατέρας και η μητέρα του ανθρώπινου γένους, είχαν σμιλέψει ανθρώπους στην πέτρα, και η Κυβέλη, η μεγάλη μητέρα των θεών, σμιλεύτηκε και εκείνη σε αυτό το βράχο -γι' αυτό η θεά λατρευόταν με τη μορφή μιας ακατέργαστης πέτρας, ενός μαύρου βετύλου. 

Ο Δίας θέλησε να ενωθεί μαζί της αλλά δεν τα κατάφερε και άφησε το σπέρμα του σ' ένα διπλανό βράχο. Από αυτό γεννήθηκε το ερμαφρόδιτο πλάσμα Άγδιστη που το μέθυσε και το ευνούχισε ο Διόνυσος. Από το αίμα του φύτρωσε μια ροδιά. Καρπούς από αυτή τη ροδιά έβαλε στον κόρφο της η Νάνα, κόρη του θεού ποταμού Σαγγάριου της Φρυγίας, και έμεινε έγκυος. Ο Σαγγάριος διέταξε να αφήσουν το παιδί που γεννήθηκε, έκθετο. Την ανατροφή του βρέφους την ανέλαβε ένας τράγος, γι’ αυτό και πήρε το όνομα Άττις, που στα Φρυγικά, «attagus», σημαίνει τράγος, αλλά έχει και την έννοια του «ο ωραίος». Τον Άττι διεκδίκησαν η Άγδιστη, η Κυβέλη και ο βασιλιάς της Πεσσινούντας Μίδας για λογαριασμό της κόρης του. Για να μην τον πάρει καμιά άλλη, η Άγδιστη ενέβαλε στον Άττι και την ακολουθία του την μανία, ο ωραίος Άττις ευνουχίστηκε κάτω από ένα πεύκο και πέθανε

Η Κυβέλη έθαψε τα μέλη του, αλλά από το αίμα της πληγής του φύτρωσαν μενεξέδες που περικύκλωσαν το πεύκο. Η κόρη του Μίδα αυτοκτόνησε από την απελπισία της. Η Κυβέλη την έθαψε και πάνω από τον τάφο της φύτρωσε μια αμυγδαλιά. Ο Δίας, συγκινημένος από τις παρακλήσεις της Άγδιστης, συμφώνησε το σώμα του Άττιος να μην αποσυντεθεί, τα μαλλιά του να συνεχίσουν να φυτρώνουν και το μικρό του δάχτυλο να κινείται. Η Άγδιστη μετέφερε το σώμα στον Πεσσινούντα, πόλη στην Άνω Φρυγία, κοντά στον Σαγγάριο ποταμό, όπου και το έθαψε, έκτισε ένα ναό, ίδρυσε αδελφότητα ιερέων του 'Αττιος και καθιέρωσε γιορτή για να τον τιμήσει.

Στην αυλή του ναού φύτρωσε μια αμυγδαλιά. Τέλος, λέγεται ότι Άγδιστη είναι ένα επίθετο στη Φρυγία για την Κυβέλη ή τη Ρέα, επομένως η Άγδιστις είναι μια μορφή της ίδιας της θεάς που στη Φρυγία λατρεύεται οργιαστικά

Κυβέλη σε άρμα λεόντων

Η φρυγική θεότητα Άττις λατρευόταν στο Ιερό που επισημάνθηκε ανασκαφικά στο βορειοδυτικό τμήμα της Αμφιπόλεως. Το πωρολιθικό κτήριο έχει διαστάσεις 9×4.10 μ. Στο κέντρο του κτηρίου, αποκαλύφθηκε κυκλική εστία. Η ταυτότητα του Ιερού επιβεβαιώθηκε από την ανεύρεση μίας αναθηματικής στήλης και αποτμημάτων ειδωλίων, η θεματολογία των οποίων εντάσσεται στον εικονογραφικό κύκλο της φρυγικής θεότητος.

Ο μύθος της Άγδιστης και του Άττιος είναι η ιστορία θανάτων αλλά και διαρκούς αναγέννησης της ζωής (πεύκο, αμυγδαλιά, ροδιά, μενεξέδες) που συμβολίζεται με τους τελετουργικούς απαγχονισμούς και την δενδρολατρεία.

Η λατρεία αυτή είχε πλούσιο μυστηριακό χαρακτήρα παντού όπου είχε διαδοθεί, και η ανακοίνωση των κρυφά λεγομένων και δρωμένων δεν υπαγορευόταν από απλή εντιμότητα, αλλά ήταν όρος για την ευεργετική επίδραση των μυστικών τελετουργικών, ιεροπραξιών στο άτομο και στην κοινότητα. Στη λατρεία υπήρχε και λατρευτικός χορός: Οι ορχούμενοι Κορύβαντες παρουσιάζονται και στους μύθους ως δαίμονες ακόλουθοι της φρυγικής μεγάλης Μητέρας της οποίας το άρμα πάντα σέρνουν λέοντες. Στη λατρεία της, χορός μυημένων εκτελούσε την τελετουργική όρχηση, που είναι παλιό μέσο λατρευτικό, αποτελεσματικότερο από την απλή προσευχή.

Κυβέλη και Άττις σε άρμα που σύρουν λέοντες, Αρχαιολογικό Μουσείο Μιλάνο

Τα Μυστήρια εύκολα προσφέρονταν για αλληγορική αναφορά στη αναγέννηση της Φύσης και την Μεγάλη Μητέρα Γη καθώς ταυτιζόταν κατά συνέπεια με τη Δήμητρα και τον θεό της βλάστησης Διόνυσο, κατά κάποιο τρόπο «μυστικό», δηλαδή αλληγορικό. Τα άνθη της Φυλλίδας ,της αναστημένης αμυγδαλιάς, τα πρώτα λουλούδια του έτους, είναι αυτά που στέλνουν τον αισιόδοξο παλμό τους πάνω από την παγωμένη γη, καλώντας τη ν’ αρχίσει ένα νέο κύκλο, ένα νέο χορό, στην αέναη διαδικασία της επαναγέννησης της Φύσης και της Ζωής.

Bernard Sleigh, Φυλλίς και Δημοφών, 1894

Τρυφερά και ευαίσθητα, τα ανθοπέταλα της αμυγδαλιάς, τολμούν να γίνουν οι αφυπνιστές της ζωής, θυσιαζόμενα στον παγωμένο αέρα. Όμοια με τις ιδιοσυγκρασίες των νεαρών κοριτσιών που είναι αγνές παρθένες, Κόρες, που χορεύοντας τον τελετουργικό χορό τους συμμετέχουν στην οργιαστική μέθεξη, έτοιμες κι’ αυτές να θυσιαστούν να απαγχονιστούν, στο κάλεσμα του μεγάλου Αφυπνιστή του Έρωτα, ώστε να αναγεννηθούν συμβολικά σε μια ανώτερη οντολογική Ενότητα.

Συντάκτες: Ελαφηβόλου Ε, Kostas Daskalos

Πηγές:


Αρχαία Αμφίπολη: Ιστορία-Ανασκαφικές Έρευνες-Μνημεία
http://www.istorikoiperipatoi.gr/category/archaiespoleis/

Μορφές και θέματα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας: Άγδιστη
http://www.greek-language.gr/Resources/ancient_greek/mythology/lexicon/metamorfoseis/page_003.html

Γιορτές και μύθοι της αρχαιότητας που συνδέονται με το κρασί, τη γονιμότητα της γης και τη βλάστηση
http://www.eurovillages.info/article_view.php?artid=400&catid=159&langid=2&langid_menu=2



[Απαγορεύεται η αναδημοσίευση της εργασίας αυτής χωρίς αναφορά στην πηγή και χωρίς την πλήρη αναγραφή όλων των συντακτών όπως ακριβώς παρατίθενται στην εργασία. Σε αντίθετη περίπτωση το ιστολόγιο επιφυλάσσεται για χρήση κάθε νομίμου δικαιώματος του] 





16 σχόλια:

art ant είπε...

Τί όμορφο το θέμα, που διαλέξαν να αναπτύξουν οι δυο φίλοι της παρέας μας, αλλά & να μας παρουσιάσει ο ΕΜΠΕΔΟΤΙΜΟΣ!

Ανατρέχοντας στα Ορφικά, διαλέγω τους Ύμνους Ρέας, Πρωτογόνου & Κορύβαντος, όπου ξεχωρίζουν λέξεις/έννοιες, που θυμίζουν τόσο τα στοιχεία, που χαρακτηρίζουν το όλο μνημείο του Τύμβου Καστά.
Παρατηρήστε το πώς αυτές οι λέξεις συνηγορούν στην ιδέα του Κόρσο & του μύθου, που ανέπτυξαν οι συνοδοιπόροι μας.

Ιδού μερικά παραδείγματα:
ἥτ᾽ ἐπὶ ταυροφόρον † ἱερότροχον ἅρμα τιταίνεις, τυμπανόδουπε, φιλοιστρομανές, χαλκόκροτε κούρη...

χρυσέαισιν ἀγαλλόμενον πτερύγεσσι, ταυροβόαν, γένεσιν μακάρων θνητῶν τ᾽ ἀνθρώπων

φοίνιον, αἱμαχθέντα...

Ακόμη & στο ...φοίνιο (ερυθρό) χρώμα παραπέμπει, με το οποίο ήσαν βαμμένες οι Κόρες (Καρυάτιδες), λίγο πριν την αποκάλυψη της πομπής προς τον Άδη της ίδιας της Άνοιξης/Περσεφόνης...

Πότνα Ῥέα, θύγατερ πολυμόρφου Πρωτογόνοιο, † ἥτ᾽ ἐπὶ ...ταυροφόρον † ἱερότροχον ἅρμα τιταίνεις, τυμπανόδουπε, φιλοιστρομανές, χαλκόκροτε κούρη, μῆτερ Ζηνὸς ἄνακτος Ὀλυμπίου, αἰγιόχοιο, πάντιμ᾽, ἀγλαόμορφε, Κρόνου σύλλεκτρε μάκαιρα, οὔρεσιν ἣ χαίρεις θνητῶν τ᾽ ὀλολύγμασι φρικτοῖς, παμβασίλεια Ῥέα, πολεμόκλονε, ὀμβριμόθυμε, ψευδομένη, σώτειρα, λυτηριάς, ἀρχιγένεθλε, μήτηρ μέν τε θεῶν ἠδὲ θνητῶν ἀνθρώπων· ἐκ σοῦ γὰρ καὶ γαῖα καὶ οὐρανὸς εὐρὺς ὕπερθεν καὶ πόντος πνοιαί τε· φιλόδρομε, ἀερόμορφε· ἐλθέ, μάκαιρα θεά, σωτήριος εὔφρονι βουλῆι εἰρήνην κατάγουσα σὺν εὐόλβοις κτεάτεσσι, λύματα καὶ κῆρας πέμπουσ᾽ ἐπὶ τέρματα γαίης.

Πρωτόγονον καλέω διφυῆ, μέγαν, αἰθερόπλαγκτον, ὠιογενῆ, χρυσέαισιν ἀγαλλόμενον πτερύγεσσι, ταυροβόαν, γένεσιν μακάρων θνητῶν τ᾽ ἀνθρώπων, σπέρμα πολύμνηστον, πολυόργιον, Ἠρικεπαῖον, ἄρρητον, κρύφιον ῥοιζήτορα, παμφαὲς ἔρνος, ὄσσων ὃς σκοτόεσσαν ἀπημαύρωσας ὁμίχλην πάντη δινηθεὶς πτερύγων ῥιπαῖς κατὰ κόσμον λαμπρὸν ἄγων φάος ἁγνόν, ἀφ᾽ οὗ σε Φάνητα κικλήσκω ἠδὲ Πρίηπον ἄνακτα καὶ Ἀνταύγην ἑλίκωπον. ἀλλά, μάκαρ, πολύμητι, πολύσπορε, βαῖνε γεγηθὼς ἐς τελετὴν ἁγίαν πολυποίκιλον ὀργιοφάνταις.

Κικλήσκω χθονὸς ἀενάου βασιλῆα μέγιστον, Κύρβαντ᾽ ὀλβιόμοιρον, Ἀρήιον, ἀπροσόρατον, νυκτερινὸν Κουρῆτα, φόβων ἀποπαύστορα δεινῶν, φαντασιῶν ἐπαρωγόν, ἐρημοπλάνον Κορύβαντα, αἰολόμορφον ἄνακτα, θεὸν διφυῆ, πολύμορφον, ...φοίνιον, αἱμαχθέντα κασιγνήτων ὑπὸ δισσῶν, Δηοῦς ὃς γνώμαισιν ἐνήλλαξας δέμας ἁγνόν, θηρότυπον θέμενος μορφὴν δνοφεροῖο δράκοντος· κλῦθι, μάκαρ, φωνῶν, χαλεπὴν δ᾽ ἀποπέμπεο μῆνιν, παύων φαντασίας, ψυχῆς ἐκπλήκτου ἀνάγκας.

https://eleysis69.wordpress.com/%CE%B8%CE%B5%CF%8E%CE%BD-%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CE%B9/%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CE%B9/

Όλα εντός & γύρω του μνημείου μαρτυρούν τόπο Ιερό & τόπο Μυστηρίων, κάτι που έχει επισημάνει ο Εμπεδότιμος από την αρχή.
Το κεντρικό θέμα των αρχαίων Μυστηρίων ήταν, πάντα & παντού, ο δοξασμός της Φύσεως & του κύκλου της Ζωής.
Ως κεντρικό δρώμενο αυτών ξεχώριζε ο Ιερός Γάμος, ή συνάντηση-μίξη-μετουσίωση των πάντων με στόχο την θεία Αρμονία, το Κάλλος Ψυχής (όπως αυτό αναφέρεται & στο ``Συμπόσιο``) & η αιώνια Ζωή της, μέσω της μετάλλαξης-μεταστοιχείωσης, βεβαίως.

Ο μύθος της Φυλλίδος ενέπνευσε, νομίζω & το θαυμάσιο ποίημα του Γ. Δροσίνη, που συμβολίζει τον αιώνια ρομαντικό & αγνό έρωτα μέχρι τις μέρες μας, αλλά & την αιώνια Άνοιξη των Ψυχών...

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ...ΑΜΥΓΔΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ
https://www.youtube.com/watch?v=-1t3oCNk-Sw


Η ανθισμένη αμυγδαλιά ~ 1959

Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά (δις)
με τα χεράκια της
και γέμισ' από τ΄ άνθη η πλάτη, η αγκαλιά
και τα μαλλάκια της.
Και γέμισ' από τ΄ άνθη...

Αχ, χιονισμένη σαν την είδα την τρελή (δις)
γλυκά τη φίλησα
της τίναξα όλα τ' άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
Της τίναξα όλα τ' άνθη...

"Τρελή, να φέρης στα μαλλιά σου τη χιονιά (δις)
τι τόσο βιάζεσαι;
Μόνη της θάρθη η άγρια βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Μόνη της θάρθη...

"Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παληά (δις)
τα παιγνιδάκια σου
θάσαι γρηά με κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.
θάσαι γρηά...

https://www.youtube.com/watch?v=mICGjAbpeSY

Καλή Ανάσταση-Άνοιξη, φίλοι μου σε όλα...

art ant είπε...

@ Dimitris Makos

Πολύ ωραία τα σχόλιά σου στην προηγούμενη ανάρτηση...

``...νομίζω ότι το μνημείο και ο νεκρός είναι αφιερωμένα στην Άρτεμη Ταυροπόλο.
Αγαπημένη θεά των Μακεδόνων βασιλιάδων και του Μακεδονικού στρατού. Οι πρακτικές λατρείας της θρησκείας ήταν Διονυσιακές.
Πολύ πιθανό το μνημείο να είχε και τη χρήση ιερού της θεάς Άρτεμης γιατί αν και δεν έχει βρεθεί ναός στην Αμφίπολη ο Titus Livius αναφέρει ότι υπήρχε

…The news of the battle had already been carried to Amphipolis, and the matrons flocked to the temple of Diana the Tauropolon to invoke her aid… ``


- Το θέμα το είχαμε αναπτύξει αρκετά, παλαιότερα & ως υπόθεση, νομίζω, πως δεν έχει εξαντληθεί.
Εδώ, μάλιστα, η Μεγάλη Άρτεμις, Πότνια Θηρών με λέοντα!

https://eleysis69.files.wordpress.com/2009/06/cf80cf8ccf84cebdceb9ceb1-ceb8ceb7cf81cf8ecebd.jpg


Όπως είπα & πάρα πάνω, όλα τα αρχαία Μυστήρια είχαν το ίδιο θέμα, ως κεντρική ιδέα.
Οι δε θεότητες εναλλάσσονταν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, με στόχο πάντα την αναζήτηση των προτύπων στην Φύση & την μίμησή τους από τον άνθρωπο, που ζητά την τελείωσή του.

Το κόκκινο χρώμα, που αναφέρεις, υπάρχει παντού στον χώρο & ξεκινά από το μωσαϊκό του Θ1 (χώρος 2), μετά από τις Σφίγγες. Υπάρχουν ίχνη του στα γλυπτά & το φέρουν & οι τοίχοι κυρίως του ταφικού χώρου, όπως λες.

Εκείνο, που δεν μπορώ να βρω, είναι μια φωτογραφία του πρώτου μωσαϊκού (όχι το ψηφιδωτό), όπου να φαίνονται κάποια ίχνη της βάσεως του ...πιθανολογουμένου(?) αγάλματος, που ευρίσκετο εκεί.
Μήπως έχει κανείς καταφέρει να το βρει;

Unknown είπε...

....ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΡΡΟΕΑ...
Αλλο ενα σημαντικο ερευνητικο κειμενο ,εξαιρετικα διαφωτιστικο και ερμηνευτικο απο το εγνωσμενης πλεον αξιοπιστιας ιστολογιο του Εμπεδοτιμου , για τις αποσπασματικες πληροφοριες που μας διοχετευουν κυκλοι της ανασκαφης.Εκτιμω οτι πλεον το παζλ αρχιζει και μορφοποιειται και η οδος της ερμηνιας αρχιζει να γινεται πιο ξεκαθαρη.Η εμφανιση και η πληροφορηση που εξαγεται απο τον Κορσο προφανως και χρηζει ιδιαιτερης προσοχης γιατι μονο τυχαια δεν ειναι.Μου φαινεται σαν να χει παρει τη θεση της Dorothy King στην θεση του διαρροεα....

ΔΕΛΦΙΚΗ είπε...

Δεν με χαλάει ούτε η Κινγκ ούτε ο Κόρσο από κάπου πρέπει να παίρνουμε λίγο φως.

oryktosploutos είπε...

@ art ant 9:15μμ
@ Dimitris Makos (τελευταία σχόλια προηγούμενης ανάρτησης)

Για ναό της Ταυροπόλου Αρτέμιδος μίλησε και ο Δρ Τσικριτσής, ανέβασα σχετικό σύνδεσμο (https://www.youtube.com/watch?v=nlvRfE3G63g#t=3452, από 25:00 έως 44:00) στις 2 Μαρτίου. Το πολύ ενδιαφέρον βέβαια είναι πως μίλησε και για θησαυροφυλάκιο με 150 ασημένια τάλαντα, στα 48μ από την είσοδο, κάτω από το λέοντα. Απέδωσε δε την αναφορά για το θησαυροφυλάκιο στον Ανδρίσκο (Φίλιππος ΣΤ΄ ή Ψευδο-Φίλιππος, τελευταίος βασιλιάς της Μακεδονίας, 149 με 148 π.Χ.). Μήπως μπορείτε να εντοπίσετε στα αρχαία κείμενα τη σχετική αναφορά;

Η υπόθεση πως το μνημείο αρχικά ήταν ναός και χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα ως τάφος είναι συμβατή με τη σχετική άποψη Καμπούρογλου και τη γεωλογική τομή (http://www.thousandnews.gr/images/foto2015/aggelos/martios/08/11026674_10206253438075991_1354302720_n.jpg), που παρουσίασε στο συνέδριο ΑΠΘ. Ωστόσο στη συνέντευξη τύπου της 29/11/14 ο μηχανικός Εγγλέζος είχε πει πως τεχνικά θα ήταν αδύνατον να έχει κατασκευαστεί το όρυγμα του 3ου θαλάμου μετά από το μνημείο.

Unknown είπε...

Πάρα πολύ ενδιαφέροντα αυτά που λέει ο Dimitris Makos

Unknown είπε...

art ant

αυτό μόνον νομίζω πως υπάρχει...

http://www.yppo.gr/2/g2001.jsp?mult_id=14779

όλο το δελτίο τύπου

http://www.yppo.gr/2/g22.jsp?obj_id=58232

Unknown είπε...

Ο Νομός Σερρών έχει 4 επαρχίες εκ των οποίων η μία ονομάζεται Φυλλίδος στην οποία ανήκει η Αμφίπολη.
Αυτά βέβαια καταργήθηκαν προσφάτως...

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1_%CE%A6%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82

Peribol είπε...

Στη φωτογραφία που έδωσε στη δημοσιότητα ο Καμπούρογλου είναι εμφανές το περιβόητο θύρωμα δίπλα στα πόδια του και στο μέσον του βορεινού τοίχου. Ακριβώς δίπλα στον πεσμένο ορθοστάτη (στη φωτογραφία είναι ακόμη επιχωματωμένο). Το πάνω μέρος του θυρώματος έρχεται στο επίπεδο του δαπέδου του Θ3.

https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpf1/v/t1.0-9/11024625_10206355423027477_7547007249324582021_n.jpg?oh=39dcefcad6a0ab9d9802e167c6732093&oe=557A9272&__gda__=1434996493_8b38243b430ced63960415aa0f9c46e0

Επομένως, πέραν πάσης αμφιβολίας πλέον, ο κιβωτιόσχημος τάφος του Θ3 ήταν παραπλανητικός και είχε ως σκοπό να καλύψει τόσο το θύρωμα όσο και τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν εκεί.
Στο σύστημα προστασίας πια του τάφου (του πραγματικού τάφου) πρέπει να προστεθεί και η παραπλανητική ταφή του Θ3.

Ο “σκελετός” που βρέθηκε εκεί πιθανότατα πρόκειται για ένα τσουβάλι κόκαλα που πάρθηκαν από αρχαιότερο νεκροταφείο της περιοχής και τοποθετήθηκαν εκεί για να συμπληρώσουν την εικόνα.

Το γεγονός ότι το δάπεδο και ο κιβωτιόσχημος τάφος δεν έχουν ξηλωθεί από τυμβωρύχους αποδεικνύει ότι ο κύριος τάφος είναι ασύλητος.
Κάτι τέτοιο βέβαια ήταν αναμενόμενο, αφού όπως είχε αναφερθεί παλιότερα ο τάφος δεν είχε συληθεί ούτε πριν τη σφράγισή του (γι’ αυτό και σφραγίστηκε) ούτε μετά (γιατί ήταν αδύνατο).

ATs είπε...

Αμφίπολη: Νέο επεισόδιο στον «εμφύλιο» από τον γεωλόγο Πολυμενάκο

http://www.protothema.gr/culture/article/458196/amfipoli-geologos-diapseudei-ton-adarti-geologo/

art ant είπε...

@ Apostolos Gouzis
& όλους,

Όπως φαίνεται, λοιπόν, από αυτήν, την φωτογραφία, που ανήρτησες, δεν αναγνωρίζονται ίχνη βάσεως κάποιου αγάλματος.
Το κόκκινο μωσαϊκό του θ1 φαίνεται ενιαίο & ανέπαφο, τουλάχιστον στο κεντρικό του σημείο & μάλιστα σε εκείνο που βρίσκεται κοντά στις Κόρες.

Αυτό δεν με εκπλήσσει, καθώς, θεωρώ αρκετά παράλογη την ιδέα του να υπήρχε ένα άγαλμα, ακριβώς στο ...πέρασμα (κεντρικό άξονα του θαλάμου) των επισκεπτών.
Η απουσία αγάλματος, βεβαίως, δεν απορρίπτει την παρουσία κάποιου στεφάνου στα χέρια των δύο Κορών. Η στέψη του τιμωμένου μπορεί να παρασταθεί νοερά (χωρίς την παρουσία του), την στιγμή, μάλιστα, που πρόκειται συνήθως για νεκρό.

Μια ιδέα θα μπορούσε να οδηγήσει στό ``χάλασμα`` του ψηφιδωτού (ως πιθανή θέση αγάλματος), αλλά & αυτό μοιάζει παράλογο & δεν θα το ανέμενα από τον αρχικό κατασκευαστή, αλλά από κάποιον με πιο ...βαρβαρικά ένστικτα, ίσως.
Τί αποκλείει, βέβαια, ότι κάποιο άγαλμα της τιμωμένης θεότητος ή του αφηρωισμένου νεκρού μπορεί να βρισκόταν ακόμη & εκτός του μνημείου, στον περίβολο & τα υπολείμματά του (ή ολόκληρο) να μεταφέρθηκαν στα ενδότερα, όταν έγινε η σφράγιση, μαζί με τα κομμάτια της Σφίγγας κλπ;
Εδώ, χρειαζόμαστε πάλι τον Σέρλοκ Χόλμς, ωσότου αποφανθούν οι υπεύθυνοι της ανασκαφής, κατόπιν της μελέτης τους.

@ oryktosploutos

Στον σύνδεσμο, που είχες δώσει, μάλλον, το είχα δει από τα μισά (?). Τώρα, βλέπω, πως στα 22:55-43:13 γίνεται η αναφορά σε Αλεξάνδρεια & Αμφίπολη, σε σχέση & με Μ.Αλέξανδρο.
Ναι, ο Τσικριτσής πιστεύει, ότι πρόκειται για ναό της Ταυροπόλου Αρτέμιδος & θεωρεί, μάλιστα, ότι το άγαλμά της στεκόταν στο ...χάλασμα του ψηφιδωτού.
Για την θέση αγάλματος είπα την γνώμη μου.

Για τον ``μυστήριο`` Ανδρίσκο, νομίζω, χρειαζόμαστε τον Χόλμς μαζί με τον Γουότσον & κυρίως, έναν καλό προϋπολογισμό, που να καλύψει τις ανάγκες τις διασκόπησης, μαζί & της ανασκαφής.
Χμμ, μήπως πρέπει να καταφύγουμε σε κάνα ...τάμα; Ας είναι & στην ...Ταυροπόλο.

Unknown είπε...

Ευχαριστούμε πολύ την Ελαφηβόλου Ε. και τον Kosta Daskalo για τα πολύ ωραία, ενδιαφέροντα και καλογραμμένα κείμενα, καθώς και τον Εμπεδότιμο που τα φιλοξενεί!

art ant είπε...

Μία διόρθωση...
Στο πρώτο μου σχόλιο, αυτής της ανάρτησης, λέω:

``φοίνιον, αἱμαχθέντα...

Ακόμη & στο ...φοίνιο (ερυθρό) χρώμα παραπέμπει, με το οποίο ήσαν βαμμένες οι Κόρες (Καρυάτιδες), λίγο πριν την αποκάλυψη της πομπής προς τον Άδη της ίδιας της Άνοιξης/Περσεφόνης...``

- Οι Κόρες, μάλλον, υπολείμματα/ίχνη μπλε χρώματος έχουν, ενώ κόκκινα ίχνη διακρίνονται περισσότερο στις Σφίγγες, άρα προετοιμάζουν τον ``επισκέπτη`` από την πρώτη στιγμή...
Ρίξτε μια ματιά & στην πρόταση-καλλιτεχνική αποτύπωση του μνημείου, από τον Γερ. Γερολυμάτο

http://peritexnisologos.blogspot.gr/2014/12/blog-post_7.html

Νίκος είπε...

Αρα υπάρχουν σκαλοπάτια;μήπως δεν υπάρχει θύρωμα;

Νίκος είπε...

Δεν υπάρχει ατομο της ανασκαφής να μας πει τι γινεται εκεί μέσα;τέτοια μυστικοπάθεια

ΔΕΛΦΙΚΗ είπε...

Ρίξτε μία ματιά στο λινκ να δείτε το συγκριμμένο κόκκινο μανιτάρι που το χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα για ιερούς σκοπούς.Το κόκκινο δάπεδο του 1ου θαλάμου δεν είναι προσομοίωση αυτού του μανιταριού;;;.

http://en.wikipedia.org/wiki/Amanita_muscaria