Καθώς σε λίγες ώρες μπαίνουμε στην Εαρινή Ισημερία να θυμηθούμε ότι η Εαρινή Ισημερία, που ταυτίζεται με την έναρξη του ζωδίου του Κριού, σηματοδοτεί την έναρξη της κυριαρχίας της θεάς Αθηνάς και την τέλεση των Μικρών εν Αγραις Μυστηριών.
"Και γαρ των ζωδίων ο Κριός ανείται της θεώ" μας τονίζει ο Πρόκλος,
στον δε Κρίο, όπως και σε κάποια άλλα σημεία μυστηριακά υπάρχει κλήρος της θεάς Αθηνάς.
"και γαρ εκεί κλήρος τις ανήπλωται της θεού ταύτης, είτε ο περί τον Κριόν τόπος..."
Και αυτό γιατί : "Οτι γενέσεως ο Κριός αρχή και ότι ταχυκίνητος εστίν, ως περί τον ισημερινόν κατηστερισμένος"
Αυτή την εποχή ετελούντο και τα Μικρά εν Άγραις Μυστήρια, όπως μας λέει ο Ιουλιανός :
"Πάντως οι Αθηναίοι τελούσαν δύο μυστήρια προς τιμήν της Δήμητρας, τα Μικρά Μυστήρια, όπως τα έλεγαν, όταν ο Ηλιος βρίσκεται στο σημείο του Κριού και τα Μεγάλα Μυστήρια, όταν μπαίνει στον Ζυγό, για τους λόγους που ανέφερα"
Σε ένα άκρως μυητικό κείμενο ο Μέγας Ιουλιανός μας περιγράφει λίγο από την μεταφυσική ερμηνεία της εαρινής ισημερίας :
<< Να όμως κάτι που μπορεί να μας φανεί παράξενο.
Υπάρχουν δυο ισημερίες. αποδίδουν όμως μεγαλύτερη σημασία σε εκείνη που αντιστοιχεί με τον αστερισμό του Κριού, παρά στην άλλη του Ζυγού.
Η αιτία εξηγείται εύκολα. επειδή ο ήλιος, ακριβώς μετά την ισημερία, αρχίζει να έρχεται κοντύτερα σ'εμάς, τότε νομίζω που η ημέρα μεγαλώνει, η εποχή είναι η καταλληλότερη για τις τελετές.
Γιατί εκτός από το γεγονός ότι το φως ακολουθεί, καθώς λένε τους θεούς, πρέπει να παραδεχτούμς πως η ελκτική δύναμη των ακτίνων του Ηλίου έχει κάποια σχέση με την γενετήσια ορμή.
Ας το εξετάσουμε όμως προσεκτικότερα. Ο ήλιος έλκει τα πάντα έξω από την γη, τα φέρνει κοντά του και με την ζωογόνο φλόγα και την αξιοθαύμαστη θερμότητα του τα κάνει και βλαστάνουν.
Διαιρεί νομίζω τα σώματα μέχρι το τελευταίο τους μόριο κι αλαφρώνει όσα από φυσικού τους γέρνουν προς τα κάτω. Τούτα τα γεγονότα αποδεικνύουν τις αόρατες δυνάμεις του.
Πραγματικά αυτός που επιτελεί τέτοιο θαυμάσιο πράγμα μέσα στα σώματα με την σωματική του θερμότητα, δεν μπορεί άραγε να ανυψώνει τις ευτυχισμένες ψυχές χάρη στην αόρατη σύσταση του, την απόλυτα άυλη, θεία και αγνή, που βρίσκεται στις ακτίνες του ;
Επομένως αφού το φως έχει άμεση σχέση με τους θεούς και με κάθε τι που τείνει προς την ανύψωση, και αφού απλώνεται στον δικό μας κόσμο κάνοντας την μέρα μεγαλύτερη από την νύχτα, όταν ο βασιλιάς Ηλιος πλησιάζει προς τον Κριό, αποδεικνύεται πως και η αρετή που κι αυτή έλκεται από τις ακτίνες του θεού, οφείλεται στην ορατή και ταυτόχρονα αόρατη ενέργεια του.
Τούτη η ενέργεια είναι που ανύψωσε το πλήθος των ψυχών, που ακολούθησαν την φωτεινότερη από τις αισθήσεις, εκείνη που κλείνει μέσα της περισσότερο ήλιο.
Η αίσθηση της όρασης δεν είναι μόνο πολύτιμη και χρήσιμη στην ζωή, αλλά και ως οδηγό προς την φιλοσοφία την ύμνησε ο θεϊκός Πλάτων.
Αν έλεγα λοιπόν τώρα κάποια λέξη από την απόρρητη μυσταγωγία για την οποία μίλησε ο εμπνευσμένος Χαλδαίος, σχετικά με τον Ηλιο που έχει τις επτά ακτίνες, θα έλεγα πράγματα άγνωστα, τελείως άγνωστα στους αμύητους αλλά πολύ γνωστά στους επιτυχημένους θεουργούς. Γι'αυτό και δεν θα πω τίποτα τώρα.>>
Ιουλιανός - Εις την μητέραν των θεών 172
ΕΥΧΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗι ΤΗΣ ΕΑΡΙΝΗΣ ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ
Σάββατο 20 Μαρτίου 2010
Κυριακή 7 Μαρτίου 2010
ΑΓΕΝΝΗΤΟΙ ΜΕΝ ΟΥΝ ΟΙ ΘΕΟΙ
Επειδή ακούστηκαν λίαν πρόσφατα εξωφρενικές θέσεις για την Ελληνική Θεολογία και μάλιστα δημοσίως με σαφέστατο στόχο την παραποίηση της, αισθάνομαι την ανάγκη να υπερασπιστώ τα ύψιστα αυτά μεγέθη με την παράθεση ενδεικτικών αποσπασμάτων που καταδεικνύουν, για όποιον έχει στοιχειώδη νοημοσύνη, ότι :
(1) Οι θεοί, και κατ'επέκτασιν οι Ολύμπιοι, δεν ήλθαν ποτέ από κάποιο πλανήτη
Η θέση αυτή διατυπώθηκε με τον ισχυρισμό της "θεωρίας της πανσπερμίας" η οποία λέει ότι η ζωή στην Γη μπορεί να προέκυψε από την μεταφορά βιολογικών ουσιών από το διάστημα μέσω της πρόσκρουσης κομητών και αστεροειδών.
Η ισχύς της θεωρίας αυτής δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με τους θεούς γιατί οι θεοί δεν μεταφέρονται με κομήτες κλπ ούτε βέβαια αποτελούνται από βιολογικές ουσίες!
Αλλωστε οι θεοί είναι υπερούσιοι και δεν έχουν καμμία σχέση με οποιαδήποτε ουσία.
(2) Οι θεοί, και κατ'επέκτασιν οι Ολύμπιοι, δεν υπήρξαν ποτέ άνθρωποι στο απώτατο παρελθόν
Δεν μπορεί να υπήρξαν άνθρωπινες ψυχές γιατί οι θεοί αφένός μεν είναι υπερούσιοι, αφ΄ ετέρου δε δεν μπορεί ποτέ να υπήρξαν ατελείς κάποια στιγμή, ούτε βέβαια θα υπήρξε ποτέ κατάσταση στην οποία το Σύμπαν θα βολόδερνε χωρίς θεούς μέχρι κάποτε να αξιωθεί κάποια ψυχή να γίνει θεός!
(3) Οι θεοί, και κατ'επέκτασιν οι Ολύμπιοι, δεν "κατασκευάστηκαν" ποτέ.
Ακούστηκε και το εξωφρενικό ότι οι θεοί κατασκευάστηκαν και μάλιστα όχι πρώτοι-πρώτοι αλλά αφού πρώτα κάποιος "αιθέρας" ο οποίος τα έκανε όλα τους κατασκεύασε.
Είναι προφανής η υποκρυπτόμενη Χριστιανική θέση εδώ, όπου ο "πανταχού παρών και τα πάντα πληρών" πατήρ, μετονομάζεται σε αιθέρα για να υλοποιηθεί η σοφή ρήση του Ελληνικού λαού "άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα αλλοιώς" .
Παρατίθενται ενδεικτικά κάποια απόσπασματα που αποτυπώνουν τις σωστές θέσεις της Ελληνικής Θεολογίας.
Ας απομονώσουμε τους διακινητές τέτοιων θέσεων και ας ενσκήψουμε στα κείμενα μας για να αντιληφθούμε το μεγαλείο της Ελληνικής Θεολογίας και να προσλάβουμε την σωστή άποψη για τους θεούς, γιατί μόνο τότε θα κατορθώσουμε να έλθουμε σε επαφή με αυτούς.
------
"Αγέννητοι λοιπόν είναι οι θεοί, ενώ σε αυτούς υπάρχει η σειρά των πρώτων, των ενδιαμέσων και των τελευταίων προόδων και υπεροχές και υποβαθμίσεις των δυνάμεων και ενιαίες συνενώσεις από τα αίτια και πολύμορφες γεννήσεις των αιτιατών"
Πρόκλος - Πλατωνική Θεολογία Α 121.22-25
"Γιατί, καθώς καθένας έχει λάβει την πρώτη και κορυφαία θέση στην δική του σειρά δεν απομακρύνεται από την δική του βαθμίδα, αλλά διατηρεί την μακαριότητα και την ευδαιμονία της δικής του δύναμης. Και δεν ανταλλάσσει την παρούσα βαθμίδα με μια κατώτερη (γιατί αυτό που έχει κάθε αρετή δεν μπορεί να μετακινηθεί σε μια κατώτερη θέση) ούτε μεταβαίνει στο ανώτερο γιατί που μπορεί να υπάρξει κάτι καλύτερο από το απολύτως αγαθό;
Βρίσκεται λοιπόν αυτό στον καθένα ανάλογα με την δική του βαθμίδα, όπως είπαμε, και σε όλο το γένος των θεών. Είναι λοιπόν αναγκαίο κάθε θείο να είναι αμετάβλητο, «κλεισμένο στον εαυτό του με τον συνηθισμένο τρόπο»
Η αυτάρκεια λοιπόν των θεών και το ανέπαφο τους και το ότι πάντοτε παραμένουν ίδιοι και παρόμοιοι αναδεικνύεται από αυτά.
Γιατί αν δεν μεταβάλλονται προς το καλύτερο επειδή έχουν το απόλυτο αγαθό σύμφωνα με την δική τους φύση είναι αυτάρκεις και δεν έχουν έλλειψη κανενός από όλα τα αγαθά.
Και αν ποτέ δεν μετακινούνται προς την κατώτερη θέση, παραμένουν ανέπαφοι σταθεροποιημένοι στην δική τους υπεροχή. Και αν διαφυλάσσουν αμετάβλητη την τελειότητα τους, διαρκώς θα είναι ίδιοι και όμοιοι."
Πρόκλος - Πλατωνική Θεολογία Α 89.21-90.14
«Έτσι και κάθε Θεός έχει λάβει Ουσία (Ουσιώται) ή μάλλον είναι υπερούσιος (Υπερουσιώται), από το γεγονός ότι είναι Θεός, ενώ δεν υπάρχει κάτι στο οποίο αυτός να συμμετέχει,
επειδή οι Θεοί είναι οι ΠΡΕΣΒΥΤΑΤΟΙ»
(Δηλαδή,πριν από τους θεούς δεν υπάρχει τίποτα, οι θεοί είναι οι αρχαιότεροι και οι πιο σεβαστοί)
Πρόκλος-Σχόλια στον Τίμαιο B 364.19
(Αρα, όντας το θείον κατά τον μέγιστο βαθμό απλούν, δεν αποτελείται από μέρη, και συνεπώς δεν εξαρτάται από τίποτα, δεν "κατασκευάζεται", άρα είναι αυτάρκες)
Πρόκλος - Στοιχείωσις Θεολογική 127
«Οι Θεοί είναι αμετάβλητοι, αυτάρκεις, άφθαρτοι, απλοί, υπεράνω κάθε πλήθους, ανώτεροι από κάθε διαίρεση και μερισμό ή σχέση προς τα κατώτερα. Βρίσκονται σε απροσπέλαστες περιοχές, απλωμένοι πάνω από τα πάντα και αιώνια «επιβαίνουν» σε όλα τα όντα»
Πρόκλος - Πλατωνική Θεολογία Α 91.22-97.5
«Γιατί δεν είναι ποτέ όμοιο το γένος των αθανάτων θεών και των ανθρώπων που βαδίζουν πάνω στην γη»
Ομήρου Ιλιάς Ε 441-2
"Που σημαίνει ότι κάθε θεός είναι αγαθός, δίχως πάθη, και δεν υφίσταται μεταβολές. Διότι κάθε τι που μεταβάλλεται, αλλάζει ή προς το χειρότερο ή προς το καλλίτερο. Εάν μεταβάλλεται μεν προς το χειρότερο καταλήγει κακό, εαν δε προς το καλλίτερο, τότε
αρχικά θα πρέπει να υπήρξε κακό"
Σαλούστιος – Περί Θεών και Κόσμου II
"Διότι δεν είναι Πλατωνικό το να δέχονται ότι οι ψυχές ανάγονται σε δαίμονα, ή άγγελο, ή θεό»
Δαμάσκιος – Σχόλια στον Φαίδωνα 175
"Για παράδειγμα ένας άνθρωπος που ελπίζει να γίνει αθάνατος θεός ή ένας από τους αγαυούς ήρωες, αυτός δεν γνωρίζει τα όρια της φύσεως και δεν αντιλαμβάνεται καμία διαφορά μεταξύ των πρώτων, των μεσαίων και των εσχάτων όντων....απατάται και αγνοεί τελείως το είδος της ουσίας της ψυχής μας, η οποία ποτέ δεν μπορεί να αλλάξει. Διότι είναι και παραμένει πάντα ανθρώπινη, λέγεται ότι γίνεται Θεός ή ζωον λόγω αρετής ή κακίας, ενώ τίποτα από αυτά δεν μπορεί να γίνει λόγω της φύσεως της, αλλά μόνο καθ’ομοίωση προς το εν ή το άλλο"
Ιεροκλής - Σχόλια στα Χρυσά Έπη23.7.7
«Εκείνος δε ο οποίος θεάται αυτάς ενδομύχως ας γίνει όμοιος με το αντικείμενον της θεωρίας του, σύμφωνα με την πρωταρχική φύση, και αφού εξομοιωθεί με αυτή, θα επιτύχει για το παρόν και το μέλλον, την τελειότητα της ζωής την οποία οι θεοί προέθεσαν στους ανθρώπους»
(Δηλαδή ο Πλάτων μας ξεκαθαρίζει ότι σκοπός μας είναι να γίνουμε όμοιοι και όχι ίδιοι (ταυτοί) με τους Θεούς. Αν ήθελε να πεί ίδιοι θα το έλεγε. Για αυτό και τονίζει ότι γινόμαστε όμοιοι «σύμφωνα με την πρωταρχική φύση»)
Πλάτων - Τίμαιος 90d
«Για αυτό και πρέπει να προσπαθούμε να φύγουμε από εδώ προς τα εκεί το ταχύτερο. Και η φυγή είναι ομοίωση με τον θεό, όσο είναι δυνατόν. Και ομοίωση είναι να γίνεται κανείς
δίκαιος και όσιος με καθαρή σκέψη»
(Δηλαδή επιτυγχάνοντας τον τερματισμό των κύκλων των επαναγεννήσεων και έτσι φεύγοντας από τον κόσμο, επιτυγχάνουμε την ομοίωση με τους Θεούς, όσο είναι δυνατόν)
Πλάτων - Θεαίτητος 176
(1) Οι θεοί, και κατ'επέκτασιν οι Ολύμπιοι, δεν ήλθαν ποτέ από κάποιο πλανήτη
Η θέση αυτή διατυπώθηκε με τον ισχυρισμό της "θεωρίας της πανσπερμίας" η οποία λέει ότι η ζωή στην Γη μπορεί να προέκυψε από την μεταφορά βιολογικών ουσιών από το διάστημα μέσω της πρόσκρουσης κομητών και αστεροειδών.
Η ισχύς της θεωρίας αυτής δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με τους θεούς γιατί οι θεοί δεν μεταφέρονται με κομήτες κλπ ούτε βέβαια αποτελούνται από βιολογικές ουσίες!
Αλλωστε οι θεοί είναι υπερούσιοι και δεν έχουν καμμία σχέση με οποιαδήποτε ουσία.
(2) Οι θεοί, και κατ'επέκτασιν οι Ολύμπιοι, δεν υπήρξαν ποτέ άνθρωποι στο απώτατο παρελθόν
Δεν μπορεί να υπήρξαν άνθρωπινες ψυχές γιατί οι θεοί αφένός μεν είναι υπερούσιοι, αφ΄ ετέρου δε δεν μπορεί ποτέ να υπήρξαν ατελείς κάποια στιγμή, ούτε βέβαια θα υπήρξε ποτέ κατάσταση στην οποία το Σύμπαν θα βολόδερνε χωρίς θεούς μέχρι κάποτε να αξιωθεί κάποια ψυχή να γίνει θεός!
(3) Οι θεοί, και κατ'επέκτασιν οι Ολύμπιοι, δεν "κατασκευάστηκαν" ποτέ.
Ακούστηκε και το εξωφρενικό ότι οι θεοί κατασκευάστηκαν και μάλιστα όχι πρώτοι-πρώτοι αλλά αφού πρώτα κάποιος "αιθέρας" ο οποίος τα έκανε όλα τους κατασκεύασε.
Είναι προφανής η υποκρυπτόμενη Χριστιανική θέση εδώ, όπου ο "πανταχού παρών και τα πάντα πληρών" πατήρ, μετονομάζεται σε αιθέρα για να υλοποιηθεί η σοφή ρήση του Ελληνικού λαού "άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα αλλοιώς" .
Παρατίθενται ενδεικτικά κάποια απόσπασματα που αποτυπώνουν τις σωστές θέσεις της Ελληνικής Θεολογίας.
Ας απομονώσουμε τους διακινητές τέτοιων θέσεων και ας ενσκήψουμε στα κείμενα μας για να αντιληφθούμε το μεγαλείο της Ελληνικής Θεολογίας και να προσλάβουμε την σωστή άποψη για τους θεούς, γιατί μόνο τότε θα κατορθώσουμε να έλθουμε σε επαφή με αυτούς.
------
"Αγέννητοι λοιπόν είναι οι θεοί, ενώ σε αυτούς υπάρχει η σειρά των πρώτων, των ενδιαμέσων και των τελευταίων προόδων και υπεροχές και υποβαθμίσεις των δυνάμεων και ενιαίες συνενώσεις από τα αίτια και πολύμορφες γεννήσεις των αιτιατών"
Πρόκλος - Πλατωνική Θεολογία Α 121.22-25
"Γιατί, καθώς καθένας έχει λάβει την πρώτη και κορυφαία θέση στην δική του σειρά δεν απομακρύνεται από την δική του βαθμίδα, αλλά διατηρεί την μακαριότητα και την ευδαιμονία της δικής του δύναμης. Και δεν ανταλλάσσει την παρούσα βαθμίδα με μια κατώτερη (γιατί αυτό που έχει κάθε αρετή δεν μπορεί να μετακινηθεί σε μια κατώτερη θέση) ούτε μεταβαίνει στο ανώτερο γιατί που μπορεί να υπάρξει κάτι καλύτερο από το απολύτως αγαθό;
Βρίσκεται λοιπόν αυτό στον καθένα ανάλογα με την δική του βαθμίδα, όπως είπαμε, και σε όλο το γένος των θεών. Είναι λοιπόν αναγκαίο κάθε θείο να είναι αμετάβλητο, «κλεισμένο στον εαυτό του με τον συνηθισμένο τρόπο»
Η αυτάρκεια λοιπόν των θεών και το ανέπαφο τους και το ότι πάντοτε παραμένουν ίδιοι και παρόμοιοι αναδεικνύεται από αυτά.
Γιατί αν δεν μεταβάλλονται προς το καλύτερο επειδή έχουν το απόλυτο αγαθό σύμφωνα με την δική τους φύση είναι αυτάρκεις και δεν έχουν έλλειψη κανενός από όλα τα αγαθά.
Και αν ποτέ δεν μετακινούνται προς την κατώτερη θέση, παραμένουν ανέπαφοι σταθεροποιημένοι στην δική τους υπεροχή. Και αν διαφυλάσσουν αμετάβλητη την τελειότητα τους, διαρκώς θα είναι ίδιοι και όμοιοι."
Πρόκλος - Πλατωνική Θεολογία Α 89.21-90.14
«Έτσι και κάθε Θεός έχει λάβει Ουσία (Ουσιώται) ή μάλλον είναι υπερούσιος (Υπερουσιώται), από το γεγονός ότι είναι Θεός, ενώ δεν υπάρχει κάτι στο οποίο αυτός να συμμετέχει,
επειδή οι Θεοί είναι οι ΠΡΕΣΒΥΤΑΤΟΙ»
(Δηλαδή,πριν από τους θεούς δεν υπάρχει τίποτα, οι θεοί είναι οι αρχαιότεροι και οι πιο σεβαστοί)
Πρόκλος-Σχόλια στον Τίμαιο B 364.19
«Κάθε θεός είναι υπερούσιος, υπεράνω ζωής και υπεράνω του νού»
Πρόκλος - Στοιχεία Θεολογίας 115
(Αρα, όντας το θείον κατά τον μέγιστο βαθμό απλούν, δεν αποτελείται από μέρη, και συνεπώς δεν εξαρτάται από τίποτα, δεν "κατασκευάζεται", άρα είναι αυτάρκες)
Πρόκλος - Στοιχείωσις Θεολογική 127
«Οι Θεοί είναι αμετάβλητοι, αυτάρκεις, άφθαρτοι, απλοί, υπεράνω κάθε πλήθους, ανώτεροι από κάθε διαίρεση και μερισμό ή σχέση προς τα κατώτερα. Βρίσκονται σε απροσπέλαστες περιοχές, απλωμένοι πάνω από τα πάντα και αιώνια «επιβαίνουν» σε όλα τα όντα»
Πρόκλος - Πλατωνική Θεολογία Α 91.22-97.5
«Γιατί δεν είναι ποτέ όμοιο το γένος των αθανάτων θεών και των ανθρώπων που βαδίζουν πάνω στην γη»
Ομήρου Ιλιάς Ε 441-2
"Που σημαίνει ότι κάθε θεός είναι αγαθός, δίχως πάθη, και δεν υφίσταται μεταβολές. Διότι κάθε τι που μεταβάλλεται, αλλάζει ή προς το χειρότερο ή προς το καλλίτερο. Εάν μεταβάλλεται μεν προς το χειρότερο καταλήγει κακό, εαν δε προς το καλλίτερο, τότε
αρχικά θα πρέπει να υπήρξε κακό"
Σαλούστιος – Περί Θεών και Κόσμου II
"Διότι δεν είναι Πλατωνικό το να δέχονται ότι οι ψυχές ανάγονται σε δαίμονα, ή άγγελο, ή θεό»
Δαμάσκιος – Σχόλια στον Φαίδωνα 175
"Για παράδειγμα ένας άνθρωπος που ελπίζει να γίνει αθάνατος θεός ή ένας από τους αγαυούς ήρωες, αυτός δεν γνωρίζει τα όρια της φύσεως και δεν αντιλαμβάνεται καμία διαφορά μεταξύ των πρώτων, των μεσαίων και των εσχάτων όντων....απατάται και αγνοεί τελείως το είδος της ουσίας της ψυχής μας, η οποία ποτέ δεν μπορεί να αλλάξει. Διότι είναι και παραμένει πάντα ανθρώπινη, λέγεται ότι γίνεται Θεός ή ζωον λόγω αρετής ή κακίας, ενώ τίποτα από αυτά δεν μπορεί να γίνει λόγω της φύσεως της, αλλά μόνο καθ’ομοίωση προς το εν ή το άλλο"
Ιεροκλής - Σχόλια στα Χρυσά Έπη23.7.7
«Εκείνος δε ο οποίος θεάται αυτάς ενδομύχως ας γίνει όμοιος με το αντικείμενον της θεωρίας του, σύμφωνα με την πρωταρχική φύση, και αφού εξομοιωθεί με αυτή, θα επιτύχει για το παρόν και το μέλλον, την τελειότητα της ζωής την οποία οι θεοί προέθεσαν στους ανθρώπους»
(Δηλαδή ο Πλάτων μας ξεκαθαρίζει ότι σκοπός μας είναι να γίνουμε όμοιοι και όχι ίδιοι (ταυτοί) με τους Θεούς. Αν ήθελε να πεί ίδιοι θα το έλεγε. Για αυτό και τονίζει ότι γινόμαστε όμοιοι «σύμφωνα με την πρωταρχική φύση»)
Πλάτων - Τίμαιος 90d
«Για αυτό και πρέπει να προσπαθούμε να φύγουμε από εδώ προς τα εκεί το ταχύτερο. Και η φυγή είναι ομοίωση με τον θεό, όσο είναι δυνατόν. Και ομοίωση είναι να γίνεται κανείς
δίκαιος και όσιος με καθαρή σκέψη»
(Δηλαδή επιτυγχάνοντας τον τερματισμό των κύκλων των επαναγεννήσεων και έτσι φεύγοντας από τον κόσμο, επιτυγχάνουμε την ομοίωση με τους Θεούς, όσο είναι δυνατόν)
Πλάτων - Θεαίτητος 176
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)