Η ΟΡΦΙΚΟΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ


ΘΕΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ : "Η ΟΡΦΙΚΟΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ"

ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΩΝ

ΤΑΒΕΡΝΑ "ΣΕΙΡΗΝΕΣ"

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΟΥ 5

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗΣ : 20:00

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ : 20:30 (ΑΥΣΤΗΡΑ)

(Η έναρξη ομιλίας θα τηρηθεί αυστηρά, λόγω της έκτασης του θέματος που θα καλυφθεί)

Ακολουθεί γεύμα στην διάρκεια του οποίου μπορούν να συζητηθούν/σχολιασθούν σημεία που θα έχουν αναπτυχθεί στην ομιλία

ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΑΘΑΝΑΤΟΣ ;

"Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης"

Όμηρος - Ιλιάς 12.243

"Ω παίδες΅Ελλήνων, ίτε,
ελευθερούτε πατρίδ', ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας,
θεών τε πατρώων έδη,
θήκας τε προγόνων.
νυν υπερ πάντων αγών"

Αισχύλου - Πέρσες 402


"Ου καταισχυνώ τα όπλα,ουδ' εγκαταλείψω τον προστάτην ω αν στοίχω,
αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων,και μόνος και μετά πολλών,
και την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω,
πλείω δε και αρείω όσης αν παραδέξωμαι.
Και συνήσω των αεί κρινόντων,και τοις θεσμοίς τοις ιδρυμένοις πείσομαι,
και ούς τινας άλλους ιδρύσεται το πλήθος εμφρόνως.
Και αν τις αναιρεί τους θεσμούς ή μη πείθηται ουκ επιτρέψω,
αμυνώ δε και μόνος και μετά πάντων.
Και τα ιερά τα πάτρια τιμήσω.

Ίστορες θεοί Άγραυλος, Ενυάλιος, Άρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αυξώ, Ηγεμόνη "

Όρκος Αθηναίων Εφήβων

"...μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον έστιν η πατρίς και σεμνώτερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσι..."

Πλάτων - Κρίτων 51a

(....και αναρίθμητοι άλλοι μέσα στο διάβα των αιώνων....)

"Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουσιν από της 05:30 ώρας της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής Μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου εδάφους."

Πρώτον πολεμικόν ανακοινωθέν 28ης Οκτωβρίου 1940

Μία μικρή συνεισφορά στην σημερινή επέτειο

ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ-ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ και ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Όπως είδαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, ο Πλάτων χρησιμοποιώντας τον διάλογο για να απεικονίσει τον Κόσμο, πολύ ευφυώς κατέγραψε την διδασκαλία του πάνω στην φύση του παντός και στην Ελληνική Θεολογία, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν διάλογο.

Όπως έχουμε ήδη μελετήσει οι υποστάσεις είναι οι εξής :

ΕΝ=Ενάδες(Θεοί)=ΑΓΑΘΟΝ
ΝΟΥΣ
ΨΥΧΗ
ΦΥΣΗ
ΣΩΜΑΤΑ που αποτελούνται από ΥΛΗ και ΕΙΔΟΣ(Μορφή)


Η διάρθρωση ενός διαλόγου έχει τα εξής χαρακτηριστικά :

Συνίσταται από την δράση προσώπων, που δρουν σε κάποιο τόπο και σε κάποιο χρόνο

Κάθε διάλογος έχει τον δικό του χαρακτήρα

Κάθε διάλογος έχει τον δικό του τρόπο αποτύπωσης αυτών που θέλει να πει ο Πλάτων

Σε κάθε διάλογο παρατίθενται οι αποδείξεις και τα επιχειρήματα που τεκμηριώνουν την θέση του Φιλοσόφου

Κάθε διάλογος έχει ένα πρόβλημα το οποίο τίθεται προς συζήτηση

Κάθε δε διάλογος εμπεριέχει είτε έμμεσα είτε άμεσα την έννοια του θείου


Ο Πλάτων λοιπόν για να αποτυπώσει τις θέσεις του για τις υποστάσεις χρησιμοποίησε την εξής αντιστοίχιση :

Η υπόσταση του Αγαθού απεικονίστηκε με την έννοια του θείου

Η υπόσταση του Νου απεικονίστηκε με το υπό συζήτηση πρόβλημα

Η υπόσταση της Ψυχής απεικονίστηκε με τα επιχειρήματα και τις αποδείξεις που διαπραγματεύεται ο διάλογος

Η υπόσταση της Φύσης απεικονίστηκε με τον τρόπο αποτύπωσης που κυριαρχεί σε κάθε διάλογο

Το είδος(Μορφή) απεικονίζεται με τον χαρακτήρα του διαλόγου

Η Ύλη με τα πρόσωπα που συμμετέχουν στον διάλογο, τον χρόνο και τον τόπο που διαδραματίστηκε ο διάλογος. Εδώ να σημειώσουμε ότι τα πρόσωπα πολλές φόρες αναπαριστούν και οντότητες, οι οποίες ανάλογα με την θέση και την σπουδαιότητα τους στον διάλογο, διαφοροποιούνται ανάλογα.

(βλέπε σχετικά : Ανώνυμα Προλεγόμενα στην Πλατωνική Φιλοσοφία 16-17)

ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ-ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

Στην αρχή της μελέτης μας αναφερθήκαμε στους Φιλοσοφικούς Διαλόγους του Πλάτωνα και δώσαμε μια ένδειξη για το πως πρέπει να τους προσλαμβάνουμε ώστε να δυνηθούμε να προσεγγίσουμε κατα το δυνατόν την σκέψη του Πλάτωνα και να αποκομίσουμε το μέγιστο από την μελέτη τους.

(http://empedotimos.blogspot.com/2008/02/blog-post_02.html)

Θα επανέλθουμε πάλι στο θέμα και θα το προσεγγίσουμε ακροθιγώς, θίγοντας κάποια σημεία τα οποία χαρακτηρίζουν τους διαλόγους του Πλάτωνα και τα οποία θα μας διευρύνουν την συνειδητότητα κατά την μελέτη μας.

Κατ΄αρχήν ας δώσουμε τον ορισμό του διαλόγου, όπως διασώζεται στα Ανώνυμα Προλεγόμενα της Πλατωνικής Φιλοσοφίας 14.4 :

"Διάλογος τοίνυν εστίν λόγος άνευ μέτρου εξ ερωτήσεως και αποκρίσεως ποικίλων προσώπων συγκείμενος μετά της προσηκούσης αυτοίς ηθοποιίας. Το 'δ'άνευ μέτρου' πρόσκειται δια τον κωμικόν και τραγικόν λόγον έμμετρον όντα. "

δηλαδή :

"Ο διάλογος λοιπόν είναι ο λόγος χωρίς μέτρο που αποτελείται από ερωτήσεις και απαντήσεις διαφόρων προσώπων οι οποίοι τις εκφράζουν με την κατάλληλη ηθοποιία. Το 'χωρίς μέτρο' αναφέρεται για να τον αντιδιαστείλει με τον κωμικό και τραγικό λόγο που΄είναι έμμετρος".

Βέβαια αυτός είναι ένας καθαρά φιλολογικός ορισμός, δεν φαίνεται όμως να μας δίνει περισσότερη πληροφόρηση για το πως αντιλαμβάνετο και εχρησιμοποίουσε ο Πλάτων τους διαλόγους του.

Γι αυτό και λίγο παρακάτω (15.18), ο ανώνυμος συγγραφεύς των Προλεγομένων της Πλατωνικής Φιλοσοφίας μας αποκαλύπτει ότι ο ίδιος ο Πλάτων έδωσε το κλειδί για την σωστή προσέγγιση των διαλόγων του:

"Η επειδή, ως αυτός λέγει ο Πλάτων, ο λόγος ζώω αναλογεί, ουκούν και τω καλλίστω των ζώων ο κάλλιστος λόγος αναλογήσει. Κάλλιστον δε ζώον εστίν ο κόσμος, τουτω δε αναλογει ο διάλογος, ως ανωτέρω ειρήκαμεν. Ο διάλογος άρα κάλλιστος εστίν λόγος."

δηλαδή :

"Η επειδή, όπως το λέει και ο Πλάτων, ο λόγος αναλογεί σε ζωντανό πλάσμα και συνεπώς στο πιο όμορφο των ζώντων όντων αντιστοιχεί ο πιο όμορφος λόγος. Το ομορφότερο ζωντανό πλάσμα είναι ο κόσμος, και σε αυτόν αναλογεί ο διάλογος, όπως είπαμε παραπάνω. Άρα ο διάλογος είναι ο ομορφότερος λόγος".

Ο Ολυμπιόδωρος δε στα Σχόλια του στον Αλκιβιάδη 56.14-18, μας επιβεβαιώνει τα παραπάνω και μας δείχνει σε πιο σημείο ο Πλάτων έδωσε το κλειδί :

"Η ως φησίν εν τω Φαίδρω, 'δει τον λόγον εοικέναι ζώω'. και τον ουν άριστα κατασκευασμένον λόγον δει τω αρίστω των ζώων εοικέναι. Άριστον δε ζώον ο κόσμος ώσπερ ουν ούτος λειμών εστί ποικίλων ζώων, ούτω δει και τον λόγον είναι πλήρη παντοδαπών προσώπων"

δηλαδή :

"'Η όπως λέει στον Φαίδρο, 'πρέπει τον λόγον να τον παρομοιάσουμε με ζώο'. Και τον μεν άριστα φτιαγμένο λόγο πρέπει να τον παρομοιάσουμε με το άριστο των ζώων. Άριστο των ζώων δε είναι ο κόσμος και όπως ακριβώς αυτός είναι λιβάδι που έχει διάφορα ζώα, έστι πρέπει και ο λόγος να είναι γεμάτος από διάφορα πρόσωπα".

Με άλλα λόγια, οι διάλογοι του Πλάτωνα, εκτός από το καθαρά φιλολογικό ενδιαφέρον που παρουσιάζουν, ουσιαστικά καταγράφουν θεολογικές και κοσμολογικές έννοιες τις οποίες ο Πλάτων, πολύ έξυπνα, έκρυψε χρησιμοποιώντας τα διάφορα στοιχεία που συνιστούν έναν διάλογο ως μέσα κωδικοποίησης της διδασκαλίας του.

Για αυτό και θέλοντας να απεικονίσει το πως λειτουργεί ο κόσμος, χρησιμοποίησε τον διάλογο αντι για τον κόσμο και μέσω της πλοκής του κάθε διαλόγου, κατέγραψε την πλοκή των πάσης φύσεως διεργασιών που εξελίσσονται μέσα στον κόσμο.

Έτσι λοιπόν, μπορούμε να αντιληφθούμε και αυτά που αναφέρθησαν στην προηγούμενη ανάρτηση (http://empedotimos.blogspot.com/2008/02/blog-post_02.html) για το πραγματικό περιεχόμενο των διαλόγων του Πλάτωνα.

Στην συνέχεια θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τα διάφορα αυτά στοιχεία για να πάρουμε μια ιδέα για το πως τα χρησιμοποίησε ο Πλάτων.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Οι νόμοι που διέπουν τις ανθρώπινες ψυχές είναι τρεις :

- Θείος Νόμος :

Τον γνωρίζει ο Νους και τοποθετήθηκε από αυτόν μέσα στις νοήσεις των λογικών ψυχών και ανακαλύπτεται μέσα από την αλήθεια των εσωτερικών τους συλλήψεων.

Ο νους λοιπόν μέσα στην σιωπή του ξεδιπλώνει και δίνει στην ψυχή τον θείο νόμο και, στρέφοντας το βλέμμα προς τις εντός του εαυτού του νοερές συλλήψεις, τον αναγνωρίζει εν τέλει αποτυπωμένο μέσα στην ψυχή προαιωνίως.

Ο θείος νόμος είναι τροφή για την ψυχή όπως οι υλικές τροφές είναι για το σώμα.

Οι ακάθαρτες ψυχές αγνοούν τον θείο νόμο.

Ο θείος νόμος δεν μεταβάλλεται από τις συγκυρίες της τύχης διότι είναι ανώτερος της και ισχυρότερος από κάθε δύναμη.

Δεν μπορεί να τον υπερβεί κανείς, ούτε και να τον περιφρονήσει μιας και ο άνθρωπος δεν έχει τίποτα που να είναι υπεράνω του νόμου αυτού.


- Νόμος Φύσης :

Ο νόμος της Φύσης διαρθρώθηκε από τον θείο νόμο.

Προσδιορίζει την έκταση των αναγκών του σώματος και, υποδεικνύοντας τι είναι απαραίτητο για αυτές, επικρίνει την έφεση προς τα μάταια και περιττά.

Παραβιάζεται από τους κενόδοξους ανθρώπους που τον αγνοούν επειδή αγαπούν υπερβολικά το σώμα και είναι προσκολλημένοι σε αυτό.


- Νόμος Εθνών και Πόλεων :

Είναι συμβατική ρύθμιση των αμοιβαίων κοινωνικών σχέσεων, στην βάση της γενικής παραδοχής των θεσπισμένων κανόνων.

Υποτάσσεται στην σκοπιμότητα, καθώς διατυπώνεται με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την δύναμη της κυρίαρχης εξουσίας.

Τιμωρεί όσους συλλαμβάνονται ως παραβάτες, αλλά δεν αγγίζει όσους κρύβονται, ούτε επίσης τιμωρεί τις εσωτερικές ανθρώπινες προθέσεις.

Πρώτα λοιπόν πρέπει να καταλάβουμε τον νόμο της Φύσης και μετά να προχωρήσουμε προς τον θείο νόμο και τότε δεν θα φοβηθούμε τον γραπτό νόμο.


Όποιος ακολουθεί την Φύση και όχι τις μάταιες αντιλήψεις είναι σε όλα αυτάρκης. Διότι μπροστά στο επαρκές για την Φύση κάθε απόκτημα είναι πλούτος, αλλά μπροστά στις απεριόριστες ορέξεις ακόμα και ο μεγαλύτερος πλούτος δεν είναι τίποτα.

Πορφύριος - Επιστολή προς Μαρκέλλα 25-27

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΟΝΥΣΟΥ (Νότια Κλιτύς Ακροπόλεως)

1. ιερέως Δήμητρος και Φερεφάττης

2. ιερέως Διός τελείου βουζύγου

3. ιερέως Θησέως

4. ιερέως Λιθοφόρου

5. ιερέως Αυλωνέως Διονύσου

6. ιερέως Απόλλωνος Δαφνηφόρου

7. ιερέως Ηφαίστου

8. ιερέως Ουρανίας Νεμέσεως

9. ιερέως Ανάκων και Ήρωος Επιτεγίου

10. Φαιδυντού Διός Ολυμπίου εν αστει

11. ιερέως Απόλλωνος Λυκείου

11. Φαιδυντού Διός εκ Πίσσης

12. ιερέως Δώδεκα θεών

13. ιερέως Διός φιλίου

14. ιερέως Μουσών

15. ιερέως Ασκληπιού

16. ιερέως Ευκλείας και Ευνομίας

17. ιερέως Διονύσου μελπομένου εκ τεχνιτών

18. ιερέως Απόλλωνος Πατρώου

19. ιερέως Αντινόου χορείου εκ τεχνιτών

20. ιερέως Διός Σωτήρος και Αθηνάς Σώτειρας

21. ιερέως Διός βουλαίου και Αθηνάς βουλαίας

22. Βουζύγου ιερέως Διός εν Παλλαδίω

23. ιερέως Μελπομένου Διονύσου εξ Ευνειδών

24. ιερέως Αρτέμιδος Κολαινίδος

24. ιερέως Ποσειδώνος γαιηόχου και Ερεχθέως

25. Εξηγητού εξ ευπατριδών χειροτονητού υπό του δήμου δια βίου

26. ιερέως Χαρίτων και Αρτέμιδος Επιπυργιδίας Πυρφόρου

27. ιερέως Ποσειδώνος Φυταλμίου

28. ιερέως Απόλλωνος Δηλίου

29. Ιεροφάντου

30. ιερέως Διός Ολυμπίου

31. Πυθοχρήστου Εξηγητού

32. ιερέως Διονύσου Ελευθερέως

33. ιερέως Διός Πολιέως

34. Θυηχόου

35. Ιερομνήμονος

36. ιερέως και αρχιερέως σεβαστού Καίσαρος

37. ιερέως Αδριανού Ελευθερέως

38. ιερέως Δήμου και Χαρίτων

39. Άρχοντος

40. Βασιλέως

41. Πολεμάρχου

42. Θεσμοθέτου (σε τέσσερα σωζόμενα ειδώλια)

43. Ιεροκήρυκος

44. ιερέως ιακχαγωγού

45. ιερέως Ασκληπιού Παιώνος

46. ιερέως Πυρφόρου εξ Ακροπόλεως

47. Κήρυκος Παναγούς και Ιερέως

48. ιερείας Ηλίου

49. ιερέως Ολυμπίας Νίκης

50. ιερέως Απόλλωνος Πυθίου

51. Δήμητρος Χλόης

52. ιερείας θεάς Εστίας Ρωμαίων

53. Ζακόρου Διός

54. ιερείας Γης θέμιδος

55. Διώνης

56. ιερείας θεάς Εστίας....και Λιβίας και Ιουλίας

57. Διογένους Ευεργέτου

58. ιερέως Αττάλου Επωνύμου

59. Αττικού

57. Ερσηφόροις β' Ειλειθυίας εν Άγραις

58. ιερείας Αθηνάς Αθηνίου

59. ιερεία Αιδούς

60. Μητρός Θεών

61. Αφροδίτης επιτραγίας

62. Αρτέμιδος οιναίας

63. Δήμητρος Αχαίας

64. Λευκοθέας Σωτείρας Ελλιμενίας

65. Μοιρών

66. Αφροδίτης Κωλιάδος

67. Ήβης

68. Οληφόρου Αθηνάς θέμιδος

69. Κουροτρόφου εξ Αγλαύρου Δήμητρος

70. ιερείας Λητούς και Αρτέμιδος

71. Αντιόχου

72. ιερέως Δημοκρατίας

73. ιερέως Πτολεμαίου ευεργέτου και Βερενίκης

74. Στρατηγού

75. κήρυκος (της εξ Αρείου Πάγου βουλής)

76. ιερέως Απόλλωνος Ζωστηρίου

77. ιερέως Βούτου

78. Δαδούχου


[Πηγή:Παυσανίου Ελλάδος Περιήγησις - Αττικά - Νικολάου Παπαχατζή, Εκδοτική Αθηνών]

ΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ - ΙΕΡΕΙΕΣ ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗΣ

1. Λυσιστράτη (περί το μέσο του 5ου αιώνος)
2. Θεανώ Μένωνος Αγρυλήθεν θυγάτηρ (415)
3. Μήτηρ Επιγένους Αχαρνών (πριν το μέσον του 4ου αιώνα)
4. Απολλωνίου θυγάτηρ (περί το 200)
5. Γλαύκη Μενεδήμου Κυδαθηναιέως θυγάτηρ (περί το τέλος του 2ου αιώνα)
6. Αμεινόκλεια Φιλάνθου Φυλασίου θυγάτηρ (δεύτερο μισό 2ου αιώνα ή αρχή 1ου αιώνα)
7. Χάριον Διονυσίου Μαραθωνίου θυγάτηρ (2ο1 ή 1ος αιώνας)
8. Κλεοκράτης Οινοφίλου Αφιδναίου θυγάτηρ (μέσον 1ου αιώνα)
9. Κλεώ Ευκλέους Φλυέως θυγάτηρ, γόνω δε Νικοδήμου Ερμείου (μεταξύ 41-54 και 70 )
10. Φλαουία Λαοδάμεια Κλείτου Φλυέως θυγάτηρ (τέλος 1ου αιώνα έως περί το 125)
11. Κλαυδία Τειμοθέα Τειμοθέου Γαργηττίου θυγάτηρ (εποχή Αδριανού)
12. Κλαυδία Τατάριον Μενάνδρου Γαργηττίου θυγάτηρ (1ος ή 20ς αιώνας)
13. [---]αμας της [---] θυγατρός (1ος ή 2ος αιώνας)
14. Διώνη (1ος ή 2ος αιώνας)
15. [--]νη εκ Χολλοειδών (2ος αιώνας ;)
16. Αιλία Επίλαμψις Αιλ Γέλωτος Φαληρέως θυγάτηρ (περί το τέλος του 2ου αιώνος)
17. Ιθάκη (Ρωμαϊκή περίοδος)
18. Θυγάτηρ Επιγόνου του Συπαλλέτου; (χωρίς ημερομηνία)


ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ

(Αναφέρονται τα ονόματα των Ιερειών της Δήμητρος και της Κόρης και η περίοδος που άσκησαν το αξίωμα αυτό στην Ελευσίνα, όπως έχει καταγραφεί σε κειμενικά, επιγραφικά και αρχαιολογικά ευρήματα)

[Πηγή : The Sacred Officials of the Eleusinian Mysteries - Kevin Clinton, Transactions of the American Philosophical Society Vol. 64, part 3, 1974]

ΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ - ΙΕΡΟΦΑΝΤΙΔΕΣ

1. Ιεροφάντις Αμφίου Φιλάδου θυγάτηρ (εποχή Αυγούστου;)
2. Ιεροφάντις Μος[χ---]αμίου Αφιδνάιου θυγάτηρ (εποχή Αυγούστου;)
3. Ιεροφάντις (1ος αιώνας ;)
4. Ιεροφάντις νεωτέρας Περικλέους εξ Οίου θυγάτηρ (περί το τέλος του 1ου αιώνα)
5. Ιεροφάντις Φλαβία [..]κράτεια (περί την αρχή του 2ου αιώνα)
6. θυγάτηρ Δημητρίου (από το 112/3 έως ενωρίτερον της βασιλείας του Αδριανού ή αργότερον)
7. Ιεροφάντις της νεωτέρας Κλαυδία Φιλόξενα Τιβ Κλ Πάτρωνος Μελιτέως θυγάτηρ (κατά την βασιλεία του Αδριανού)
8. Ιεροφάντις (μετά το 126/7)
9. Ιουνία Μελιτίνη Ιουνίου Πάτρωνος Βερενικίδου θυγάτηρ (περί το μέσο του 2ου αιώνα)
10. Ισιδότη Ισαίου θυγάτηρ (176)
11. Ποπλία Αιλία Ερεννία (περί το τέλος του 2ου αιώνα)


ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ

(Ο πίνακας αναφέρει τα ονόματα των Ιεροφαντίδων και την περίοδο που άσκησαν το αξίωμα αυτό στην Ελευσίνα, όπως έχει καταγραφεί σε κειμενικά, επιγραφικά και αρχαιολογικά ευρήματα. Για όσες δεν έχει σωθεί το όνομα αναφέρεται απλώς ο τίτλος )


[Πηγή : The Sacred Officials of the Eleusinian Mysteries - Kevin Clinton, Transactions of the American Philosophical Society Vol. 64, part 3, 1974 ]

ΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ - ΕΞΗΓΗΤΑΙ ΕΥΜΟΛΠΙΔΩΝ

1. Τιμόθεος (περί το 300)
2. Μήδειος Λυσάνδρου (Πειραιεύς) (περί το 136)
3. Απολλώνιος Αγήνορος Ερικεεύς (τελευταίο τρίμηνο του 2ου αιώνα)
4. Μήδειος Μηδείου Πειραιεύς (περί το 60)
5. Παμμένης Παμμένους Μαραθώνιος (εποχή Αυγούστου)
6. Τιβ Κλαύδιος Δημόστρατος (Σουνιεύς) (περί το τέλος του 1ου αιώνα)
7. Λ Ουιψάνιος Αιολίων [Φλυ]εύς (περί το τέλος του 1ου αιώνα)
8. [----] Αχαρνεύς vir praetorius (2ος ή 3ος αιώνας)
πιθανόν: Κλαύδιος Πολύζηλος Αχαρνεύς περί το 197


ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ

(Αναφέρονται τα ονόματα των Εξηγητών Ευμολπιδών και η περίοδος που άσκησαν το αξίωμα αυτό στην Ελευσίνα, όπως έχει καταγραφεί σε κειμενικά, επιγραφικά και αρχαιολογικά ευρήματα)


[Πηγή : The Sacred Officials of the Eleusinian Mysteries - Kevin Clinton, Transactions of the American Philosophical Society Vol. 64, part 3, 1974]

ΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ - ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΕΣ

1. Κλεόκριτος (403)
2. Διονύσιος Δημοστράτου Παιανιεύς (20/19)
3. Τ Κωπώνιος Μάξιμος Αγνούσιος (πριν το 117/8 έως 119/20 ή αργότερον)
4. Λούκιος Νούμμιος Νιγρείνος Γαργήττιος (πριν το 166/7)
5. Πεινάριος Ιεροκήρυξ (από το 166/7 ή ενωρίτερον έως 174/5)
6. Πο Ερένιος Ιεροκήρυξ Απολλωνίου Ερμειος (174/5 έως περί το 192)
7. Νούμμιος Ιεροκήρυξ (περί το 194 έως περί το 197 ή αργότερον)
8. Ερέννιος Ιεροκήρυξ Ερμειος (209/10)
9. Ιούλιος Ιεροκήρυξ Στειριεύς (230/1)
10. Κασιανός Ιεροκήρυξ Στειριεύς (230/1)
11. Μαρ Ιούνιος Νικαγόρας Μηνσαίου (πριν το 238 έως το 244-249)


ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ

(Αναφέρονται τα ονόματα των Ιεροκηρύκων και η περίοδος που άσκησαν το αξίωμα αυτό στην Ελευσίνα, όπως έχει καταγραφεί σε κειμενικά, επιγραφικά και αρχαιολογικά ευρήματα )

[Πηγή : The Sacred Officials of the Eleusinian Mysteries - Kevin Clinton, Transactions of the American Philosophical Society Vol. 64, part 3, 1974]

ΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ - ΙΕΡΕΙΣ ΕΠΙ ΒΩΜΩι

1. Σήμων (πριν το τέλος του 3ου αιώνα)
2. Ιεροκλείδης (πριν το τέλος του 3ου αιώνα)
3. Αντιφών (πριν το τέλος του 3ου αιώνα)
4. Αντιφών (περί το τέλος του 3ου αιώνα)
5. Φιλιστίδης Αγνούσιος (περί την αρχή του 2ου αιώνα)
6. Φιλοξενίδης Φιλιστίδου Αγνούσιος (πρώτο μισό δεύτερου αιώνα)
7. Κηφισόδωρος Φιλιστίδου Αγνούσιος (περί τα μέσα του 2ου αιώνα)
8. Λεόντιος Σοφοκλέους Αχαρνεύς (δεύτερο μισό 2ου αιώνα)
9. Σοφοκλής Λεοντίου Αχαρνεύς (περί την αρχή του 1ου αιώνα)
10. Επικράτης Καλλιμάχου Λευκονοεύς (Από το 20/19 ή ενωρίτερον έως το 14/3 ή αργότερον) 11. Τ Φλάβιος Στράτων Παιανιεύς (πρώτο τέταρτο του 2ου αιώνα)
12. Λ Μέμμιος Επι Βωμώ Θορίκιος (Από 121-124 ώς 191 ή 192)
13. Τιβ Κλαύδιος Σώσπις Τιβ Κλ Λυσιάδου Μελιτεύς (Από το 191 ή 192 έως το αργότερον 209/10)
14. Τ Φλάβιος Επί Βωμώ (αρχές΄3ου αιώνα, μετά το 209/10)


ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ


(Αναφέρονται τα ονόματα των Επιβωμίων Ιερέων και η περίοδος που άσκησαν το αξίωμα αυτό στην Ελευσίνα, όπως έχει καταγραφεί σε κειμενικά, επιγραφικά και αρχαιολογικά ευρήματα. )

[Πηγή : The Sacred Officials of the Eleusinian Mysteries - Kevin Clinton, Transactions of the American Philosophical Society Vol. 64, part 3, 1974]

ΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ - ΔΑΔΟΥΧΟΙ

1. Καλλίας (ΙΙ) Ιππονίκου (Ι) Αλωπεκήθεν (περί το 490 έως 446/5 ή αργότερον)
2. Καλλίας (ΙΙΙ) Ιππονίκου (ΙΙ) Αλωπεκήθεν (πριν το 400 έως 371 ή αργότερον)
3. Ιεροκλείδης (350/49)
4. Πυθόδωρος (302)
5. Ερμότιμος (πριν το τέλος του 3ου αιώνα)
6. Ιεροκλείδης (πριν το τέλος του τρίτου αιώνα)
7. Λεόντιος Αχαρνεύς (περί το 200)
8. Αντιφών (περί το 200)
9. Φιλιστίδης Αγνούσιος (αρχές 2ου αιώνα)
10. Σοφοκλής Λεοντίου Αχαρνεύς (πρώτο μισό 2ου αιώνα)
11. Φιλοξενίδης Φιλιστίδου Αγνούσιος (τρίτο τρίμηνο 2ου αιώνα)
12. Ξενοκλής Σοφοκλέους Αχαρνεύς (τελευταίο τρίμηνο 2ου αιώνα)
13. Σοφοκλής Ξενοκλέους Αχαρνεύς (πρώτο τρίμηνο 1ου αιώνα)
14. Θεμιστοκλής Θεοφράστου Αγνούσιος (περί το 75)
15. Θεόφραστος Θεμιστοκλέους Αγνούσιος (δεύτερο τρίμηνο 1ου αιώνα)
16. Θεμιστοκλής Θεοφράστου Αγνούσιος (δεύτερο μισό 1ου αιώνα έως 20/19)
17. Θεόφραστος Θεμιστοκλέους Αγνούσιος (περί το τέλος 1ου αιώνα)
18. Τιβ Κλαύδιος Λεωνίδης Μελιτεύς (δεύτερο μισό 1ου αιώνα)
19. Τιβ Κλ Λυσιάδης Τιβ Κλ Λεωνίδου Μελιτεύς (περί το 100-130)
20. Τιβ Κλ Σώσπις Τιβ Κλ Λυσιάδου Μελιτεύς (περί το 130-150)
21. Πομ(πήιος ; ) Δαδούχος (περί το 150-60 έως 169/70)
22. Πο Αίλιος Διονύσιος Αντινοεύς (περί το 174/5 έως περί το 180-5)
23 Αίλιος Πραξαγόρας Θεμιστοκλέους Μελιτεύς (περί το 180-5 έως 191 ή 192)
24. Τιβ Κλάυδιος Φίλιππος Τιβ Κλ ΔημοστράτουΜελιτεύς (191/2 έως περί το 197)
25.Πομπήιος Δαδούχος (περί το 197 έως πριν το 208/9)
26. Φάβιος Μαραθώνιος (208/9 έως 209/10)
27. Δαμοτέλης (3ος αιώνας)
28. Θισβιανός (3ος αιώνας)
29. Αιράριος Σωσίπατρος (περί το τέλος του 3ου αιώνα)
30. Μαρ Ιούνιος Νικαγόρας Μινουκιανού (περί το 304 έως 326)
31. Φλάβιος Πομ Δαδούχος (μετά το 372)



ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ


( Αναφέρονται τα ονόματα των Δαδούχων και η περίοδος που άσκησαν το αξίωμα αυτό στην Ελευσίνα, όπως έχει καταγραφεί σε κειμενικά, επιγραφικά και αρχαιολογικά ευρήματα. )



[ Πηγή : The Sacred Officials of the Eleusinian Mysteries - Kevin Clinton, Transactions of the American Philosophical Society Vol. 64, part 3, 1974 ]