Οι Δαίμονες, όντες οι σύνδεσμοι μεταξύ του νοερού κόσμου και των ανθρώπων, παρέχουν σημαντική βοήθεια στην πορεία της εξέλιξης του ανθρώπου.
Μια βοήθεια που αναφέραμε ήδη είναι ότι φροντίζουν ώστε οι δράσεις που θα δεχτούμε ( "τιμωρίες" - "ανταμοιβές" ) να είναι μοιρασμένες στο σύνολο της περιφοράς του θείου γεννητού και να μην υποστούμε υπερβολικές δράσεις που από την φύση μας δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε.
Συνεπώς για να μπορέσουμε να επωφεληθούμε τα μέγιστα από την βοήθεια των Δαιμόνων, πρέπει να αποκαταστήσουμε επαφή μαζί τους.
Η επαφή αυτή θα γίνει μετά από δική μας προσπάθεια να "ανεβούμε" προς αυτούς και όχι περιμένοντας αυτούς να κατεβούν σε εμάς. Αλλωστε κοντά σε εμάς είναι οι υλαίοι δαίμονες, οι οποίοι είναι πιο εύκολοι στην επικοινωνία μαζί μας, με αποτέλεσμα αρκετοί από εμάς να παραπλανώμαστε και να νομίζουμε ότι έχουμε επαφή με ανώτερες οντότητες ενώ στην πραγματικότητα να επικοινωνούμε με οντότητες χαμηλοτάτης ποιότητας.
Σκοπός μας είναι να "ανεβούμε" και να επικοινωνήσουμε με τους ανώτερους δαίμονες, οι οποίοι όπως είπαμε είναι σχεδόν νοεροί, άρα λοιπόν πρέπει να εξελίξουμε το νοερό μέρος της ψυχής μας, ώστε να αποκαταστήσουμε επαφή με αυτούς.
Η εξέλιξη του νοερού μέρους της ψυχής μας γίνεται μόνο με την γνώση και τον διαλογισμό, για αυτό και πρέπει να προσεγγίσουμε τα κείμενα και τους Φιλοσόφους μας.
------
Οι επαφές μας με τις θείες οντότητες γίνονται με το να ανερχόμαστε εμείς προς αυτές και όχι αυτές να κατέρχονται προς εμάς.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 92
Το γένος των δαιμόνων, όντας κοντινό στους θεούς, συμβάλλει τα μέγιστα για την πορεία των ψυχών προς τηνθεία ζωή. Διότι μέσω αυτού πραγματοποιείται η ανάβαση και η επαφή με τους θεούς.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 93
Για όσους δεν έχουν αποκαθάρει τελείως τον νου της ψυχής τους, είναι πολύ δύσκολο να θεαθούν τις υπάρξεις των δαιμόνων και όλων των ανωτέρων μας.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 94
Οι τιμωρίες που επιβάλλουν οι δαίμονες δεν είναι σωστό να ανάγονται σε μια και μόνο ζωή, αλλά στην όλη κυκλική περιφορά, με τον ίδιο τρόπο και τα αγαθά και τα ωφελήματα που παρέχουν αυτοί, πρέπει να ανάγονται στον συνολικό σκοπό της περιφοράς.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 90
Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008
ΔΑΙΜΟΝΕΣ - ΨΥΧΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΔΑΙΜΟΝΩΝ
Οπως έχουμε δει,η θεία ουσία διαφοροποιείται κατά την εκδήλωση και από νοητή ( πιο λεπτοφυής τρόπον τινά), γίνεται νοερή, ψυχική και παχειά ύλη η οποία είναι και αισθητή από τις αισθήσεις μας.
Στην εκδήλωση δεν υπάρχουν κενά, και συνεπώς η ποιότητα της θείας ουσίας μεταβάλλεται έτσι ώστε τα άκρα κάθε επιπέδου να επικαλύπτονται από τα άκρα των προηγουμένων και των επομένων επιπέδων.
Ετσι η ψυχική ουσία που βρίσκεται στο ανώτατο άκρο της Ψυχικής υπόστασης είναι πιο πολύ νοερή, ενώ η ψυχική ουσία που βρίσκεται στο κάτω άκρο είναι τελείως ψυχική και αρκετά υλική.
Οι Δαίμονες όντες μεταξύ του νοητού κόσμου και των ανθρώπων έχουν ψυχική ουσία, η οποία διαφοροποείται, όπως ανεφέρθη παραπάνω.
Ετσι όσοι δαίμονες είναι στο ανώτατο άκρο έχουν ουσία περισσότερο νοερή και λιγότερο υλική, ενώ οι δαίμονες που βρίσκονται στο κάτω άκρο είναι οι λεγόμενοι υλαίοι δαίμονες, οι οποίοι ασχολούνται αποκλειστικά με υλικές εργασίες.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι ανώτεροι δαίμονες είναι "πιο έξυπνοι" από τους κατώτερους.
Γενικά πρέπει να θεωρήσουμε τους κατ'ουσίαν Δαίμονες σαν απεικόνιση των δυνάμεων και των λειτουργιών της Φύσεως.
-----
Η Ψυχική ουσία των Δαιμόνων είναι :
- Περισσότερο νοερή στους ανώτερους και τελειότερους ως προς την ύπαρξη τους Δαίμονες.
- Κατώτερη και με μορφή πιο κοντινή προς τον λόγο στους ενδιάμεσους που ο κλήρος τους είναι η ενδιάμεση βαθμίδα.
- Πολύμορφη και με εντονότερο τον άλογο και υλικό χαρακτήρα της στους τρίτους που σχηματίζουν από κοινού το πέρας της βαθμίδας των δαιμόνων.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 68
Στην εκδήλωση δεν υπάρχουν κενά, και συνεπώς η ποιότητα της θείας ουσίας μεταβάλλεται έτσι ώστε τα άκρα κάθε επιπέδου να επικαλύπτονται από τα άκρα των προηγουμένων και των επομένων επιπέδων.
Ετσι η ψυχική ουσία που βρίσκεται στο ανώτατο άκρο της Ψυχικής υπόστασης είναι πιο πολύ νοερή, ενώ η ψυχική ουσία που βρίσκεται στο κάτω άκρο είναι τελείως ψυχική και αρκετά υλική.
Οι Δαίμονες όντες μεταξύ του νοητού κόσμου και των ανθρώπων έχουν ψυχική ουσία, η οποία διαφοροποείται, όπως ανεφέρθη παραπάνω.
Ετσι όσοι δαίμονες είναι στο ανώτατο άκρο έχουν ουσία περισσότερο νοερή και λιγότερο υλική, ενώ οι δαίμονες που βρίσκονται στο κάτω άκρο είναι οι λεγόμενοι υλαίοι δαίμονες, οι οποίοι ασχολούνται αποκλειστικά με υλικές εργασίες.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι ανώτεροι δαίμονες είναι "πιο έξυπνοι" από τους κατώτερους.
Γενικά πρέπει να θεωρήσουμε τους κατ'ουσίαν Δαίμονες σαν απεικόνιση των δυνάμεων και των λειτουργιών της Φύσεως.
-----
Η Ψυχική ουσία των Δαιμόνων είναι :
- Περισσότερο νοερή στους ανώτερους και τελειότερους ως προς την ύπαρξη τους Δαίμονες.
- Κατώτερη και με μορφή πιο κοντινή προς τον λόγο στους ενδιάμεσους που ο κλήρος τους είναι η ενδιάμεση βαθμίδα.
- Πολύμορφη και με εντονότερο τον άλογο και υλικό χαρακτήρα της στους τρίτους που σχηματίζουν από κοινού το πέρας της βαθμίδας των δαιμόνων.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 68
Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΔΑΙΜΟΝΩΝ
Η έννοια των δαιμόνων είναι πολυποίκιλη στα Ελληνικά κείμενα.
Σαν δαίμονες ονομάζονται σε πολλά σημεία οι άσαρκες ψυχές των τεθνεώτων, όπως επίσης και οι ιεραρχικά ανώτερες οντότητες από τους θνητούς.
Το επίθετο δε "δαιμόνιος"¨χρησιμοποιείται επίσης και σε πολλά Φιλοσοφικά κείμενα για να χαρακτηρίσει που τοποθετείται κάποιος Φιλόσοφος σε σχέση με κάποιους άλλους.
Παραδείγματος χάριν, στα κείμενα της Ορφικοπυθαγορείου Φιλοσοφίας ο Πλάτων, ο Ιάμβλιχος και άλλοι χαρακτηρίζονται ως "θείοι", ενώ ο Αριστοτέλης ως "δαιμόνιος" για να τονιστεί αφ΄ενός μεν η σπουδαιότητα του ανδρός αλλά και η κατώτερη θέση του ως προς τους Ορφικοπυθαγόρειους Φιλοσόφους.
Σημειώνουμε απλώς ότι, σύμφωνα με τον Μαρίνο τον Νεαπολίτη που ήταν ο βιογράφος του Πρόκλου, ο Αριστοτέλης εδιδάσκετο στην Πλατωνική Ακαδημεία, πριν από την διδασκαλία των Πλατωνικών κειμένων.
Ο όρος δαίμων διακρίνεται στις εξής κατηγορίες :
- Κατ'αναλογίαν Δαίμων : Προνοεί για τον καθένα. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό που είναι τοποθετημένο αμέσως πάνω από κάτι ελέγχοντας την βαθμίδα ως προς το κατώτερο, συνηθίζουν να το λένε Δαίμονα.
Παράδειγμα είναι η φράση "Υψωσε την γενιά μας ένδοξε δαίμονα" που απευθύνει ο Ζεύς στον Κρόνο.
( ο Κρόνος σε σχέση με τον Δία είναι σε ανώτερη θέση, για αυτό και χαρακτηρίζεται ως δαίμων σε σχέση με τον Δία )
- Κατά σχέση Δαίμων : Αυτός που λόγω της ομοιότητας του προς το δαιμόνιο γένος εκδηλώνει ενέργειες υπερφυέστερες εν συγκρίσει προς τον άνθρωπο που συνδέει την όλη ζωή του με τους δαίμονες.
- Κατ΄ουσίαν Δαίμων : Ονομάζεται δαίμων όχι λόγω της προς τα κατώτερα σχέσης του, ούτε λόγω της εξομοίωσης του με κάτι άλλο, αλλά του έλαχε κατ' αυτόν ο ιδιαίτερος τούτος χαρακτήρας και προσδιορίζεται βάσει κάποιας ύπαρξης των οικείων δυνάμεων και των διαφορετικών τρόπων που ενεργεί.
Σαν δαίμονες ονομάζονται σε πολλά σημεία οι άσαρκες ψυχές των τεθνεώτων, όπως επίσης και οι ιεραρχικά ανώτερες οντότητες από τους θνητούς.
Το επίθετο δε "δαιμόνιος"¨χρησιμοποιείται επίσης και σε πολλά Φιλοσοφικά κείμενα για να χαρακτηρίσει που τοποθετείται κάποιος Φιλόσοφος σε σχέση με κάποιους άλλους.
Παραδείγματος χάριν, στα κείμενα της Ορφικοπυθαγορείου Φιλοσοφίας ο Πλάτων, ο Ιάμβλιχος και άλλοι χαρακτηρίζονται ως "θείοι", ενώ ο Αριστοτέλης ως "δαιμόνιος" για να τονιστεί αφ΄ενός μεν η σπουδαιότητα του ανδρός αλλά και η κατώτερη θέση του ως προς τους Ορφικοπυθαγόρειους Φιλοσόφους.
Σημειώνουμε απλώς ότι, σύμφωνα με τον Μαρίνο τον Νεαπολίτη που ήταν ο βιογράφος του Πρόκλου, ο Αριστοτέλης εδιδάσκετο στην Πλατωνική Ακαδημεία, πριν από την διδασκαλία των Πλατωνικών κειμένων.
Ο όρος δαίμων διακρίνεται στις εξής κατηγορίες :
- Κατ'αναλογίαν Δαίμων : Προνοεί για τον καθένα. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό που είναι τοποθετημένο αμέσως πάνω από κάτι ελέγχοντας την βαθμίδα ως προς το κατώτερο, συνηθίζουν να το λένε Δαίμονα.
Παράδειγμα είναι η φράση "Υψωσε την γενιά μας ένδοξε δαίμονα" που απευθύνει ο Ζεύς στον Κρόνο.
( ο Κρόνος σε σχέση με τον Δία είναι σε ανώτερη θέση, για αυτό και χαρακτηρίζεται ως δαίμων σε σχέση με τον Δία )
- Κατά σχέση Δαίμων : Αυτός που λόγω της ομοιότητας του προς το δαιμόνιο γένος εκδηλώνει ενέργειες υπερφυέστερες εν συγκρίσει προς τον άνθρωπο που συνδέει την όλη ζωή του με τους δαίμονες.
- Κατ΄ουσίαν Δαίμων : Ονομάζεται δαίμων όχι λόγω της προς τα κατώτερα σχέσης του, ούτε λόγω της εξομοίωσης του με κάτι άλλο, αλλά του έλαχε κατ' αυτόν ο ιδιαίτερος τούτος χαρακτήρας και προσδιορίζεται βάσει κάποιας ύπαρξης των οικείων δυνάμεων και των διαφορετικών τρόπων που ενεργεί.
Η κατηγορία αυτή των δαιμόνων είναι και η τάξις των δαιμόνων που προκύπτει από την εκδήλωση.
Οι δαίμονες αυτοί είναι εκείνοι που διαχειρίζονται συγκεκριμένες λειτουργίες της φύσης, όπως παραδείγματος χάριν ρυθμίζουν πόσες "ανταμοιβές" ή "τιμωρίες" αναλογούν σε κάθε ενσάρκωση της ψυχής. ( δηλαδή, ενώ για κάθε ψυχή έχει συσσωρευθεί μια "ποσότητα κάρμα", για διάφορους λόγους, ρυθμίζεται τι ποσό από αυτό το κάρμα, θα επιβαρύνει την συγκεκριμένη ενσάρκωση της ψυχής, έτσι ώστε αφ'ενός μεν να "ξεπληρώσει" μέρος του κάρμα της, αφ'ετέρου η ψυχή να αντεπεξέλθει και να μην τσακιστεί από το βάρος των υποχρεώσεων της στην συγκεκριμένη ενσάρκωση)
Πρέπει να τονιστεί ότι η ρύθμιση αυτή είναι καθαρά φυσιοκρατική και όχι αποτέλεσμα κάποιας οντότητας που επιλέγει ευνοώντας ή όχι κάποιες ψυχές σε σχέση με κάποιες άλλες.
Ενα φυσικό ανάλογο που μπορούμε να φανταστούμε είναι όταν έχουμε μια μεγάλη ποσότητα νερού που προσπαθεί να περάσει από ένα λεπτό στόμιο. Η ποσότητα που περνά ρυθμίζεται από το στόμιο, ώστε να διέλθει σχετικά ομαλά.
Κατά περίεργη (?) σύμπτωση, οι δαίμονες αυτοί που κάνουν αυτή την δουλειά στον μύθο του Ηρός στην Πολιτεία του Πλάτωνα, είναι τα "μυκώμενα" στόμια που ελέγχουν τις ανόδους και καθόδους της Ψυχής.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 74, Σχόλια στην Πολιτεία 2.94.5
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)