«και Αθηναίοι δε την γενεθλιακήν αυτού ημέραν επιτελούντες επάδοντες φάσκουσιν· ‘ήματι τωδε Πλάτωνα θεοί δόσαν ανθρώποισιν’.»
( Και οι Αθηναίοι κατά την ημέρα των γενεθλίων του, γιορτάζοντας τραγουδούσαν :
«Την ημέρα αυτή οι θεοί έδωσαν τον Πλάτωνα στους ανθρώπους»)
Η 7η Θαργηλιώνος είναι η ημέρα κατά την οποία αλληγορικά θεωρείται ότι γεννάται ο Απόλλων για αυτό και στο ιερό νησί της Δήλου εόρταζαν τα γενέθλια του Απόλλωνα.
Η παράδοση μας λέει ότι ο Πλάτων γεννήθηκε και αυτός την 7η Θαργηλιώνος .
«Και γίνεται Πλάτων, ως φησιν Απολλόδωρος εν Χρονικοίς, ογδόη και ογδοηκοστή Ολυμπιάδι, Θαργηλιώνος εβδόμη, καθ’ ην Δήλιοι τον Απόλλωνα γενέσθαι φασί»
Το έτος γέννησης του Πλάτωνα είναι το 427 Π.Κ.Ε. Το 427 Π.Κ.Ε. η Νέα Σελήνη του Μαίου ήταν την 13η Μαίου της σημερινής εποχής, ο μήνας Θαργηλιών άρχιζε την ημέρα εκείνη και συνεπώς η 7η Θαργηλιώνος ήταν την 21η Μαίου της σημερινής εποχής, πράγμα που συμπίπτει με την είσοδο του Ηλίου στους Διδύμους και συνεπώς λόγω της έναρξης της κυριαρχίας του θεού Απόλλωνος θεωρείται ότι γεννάται ο θεός Απόλλων.
Την 6η Θαργηλιώνος εορτάζοντο τα γενέθλια της Αρτέμιδος (μιας και σύμφωνα με την μυθολογία γεννήθηκε μια μέρα πριν από τον αδελφό της ) και κατά την παράδοση ήταν και τα γενέθλια του Σωκράτους.
Έτσι το διήμερο 6ης και 7ης Θαργηλιώνος συμπίπτει με τα γενέθλια δύο από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της ανθρωπότητας του Σωκράτους και του Πλάτωνος, όπως επίσης και με τις εορτές προς τιμήν της Αρτέμιδος και του Απόλλωνος.
Την ιερότητα της 7ης Θαργηλιώνος θέλησαν οι Χριστιανοί να επισκιάσουν και τοποθέτησαν την εορτή μνήμης του θανάτου του Κωνσταντίνου την ημέρα εκείνη που όπως ανεφέρθη παραπάνω ταυτίζεται με την 21η Μαίου της σημερινής εποχής, παρότι ο Κωνσταντίνος πέθανε την 22α Μαίου.
«Όλη η Πλατωνική Φιλοσοφία, Περικλή, καλύτερε μου φίλε, και η αρχή νομίζω ότι εμφανίστηκε σύμφωνα με την αγαθόμορφη θέληση των θεών, αποκαλύπτοντας το κρυμμένο σε αυτούς νόημα και την αλήθεια η οποία μαζί με τα όντα έλαβε υπόσταση μέσα στις ψυχές που περιστρέφονται μέσα στον κόσμο της γένεσης, όσο επιτρέπεται σε αυτές να μετέχουν σε τόσο υπερφυσικά και σπουδαία πράγματα, και ότι πάλι αργότερα αυτή τελειοποιήθηκε και, αφού αποσύρθηκε, θα λέγαμε, στον εαυτό της και κατέστη άγνωστη στους περισσότερους από αυτούς που διακήρυσσαν ότι είναι φιλόσοφοι και αδημονούσαν να ασχοληθούν με το κυνήγι του όντος, πάλι ήλθε στο φως.
Όλοι λοιπόν, όπως είπα, τις πιο πρώτες και πιο αυτοτελείς αρχές των όντων αποκαλούν θεούς και θεολογία την επιστήμη που ασχολείται με αυτές.
Μόνο η θεόπνευστη διδασκαλία του Πλάτωνα θέτοντας όλα τα υλικά σε κατώτερημοίρα από την αρχή (γιατί κάθε τι που μπορεί να χωριστεί και να διαιρεθεί από την φύση του δεν μπορεί να παράγει ούτε να διατηρηθεί, αλλά και την ύπαρξη του και το ότι ενεργεί ή πάσχει τα έχει μέσω της ψυχής και των κινήσεων που συμβαίνουν σε αυτήν) και αποδεικνύοντας ότι η ουσία της ψυχής είναι ανώτερη από αυτή των σωμάτων, αλλά εξαρτάται από την υπόσταση του νου (επειδή κάθε τι που κινείται μέσα στον χρόνο, ακόμα και αν κινείται από μόνο του, είναι ανώτερο από αυτά που κινούνται μέσω άλλων, είναι κατώτερο όμως από την αιώνια κίνηση), χαρακτηρίζει όπως έχει ειπωθεί, τον νουπατέρα και αίτιο των σωμάτων και των ψυχών, και γύρω από αυτόν υπάρχουν και ενεργούν όλα όσα αποκτούν ζωή μέσα στις τροχιές και τις ανακυκλώσεις, προχωρά όμως και σε μια άλλη αρχή εντελώς ανεξάρτητη από τον νου, πιο άυλη και πιο μυστική, από την οποία αναγκαστικά πηγάζει η υπόσταση των πάντων, ακόμα και αν μιλήσεις για τα τελευταία όντα...
Μια εκτενέστερη αναφορά σε άγνωστες πτυχές της ζωής του Πλάτωνα μπορείτε να αναγνώσετε εδώ :
Τιμώντες δε τα γενέθλια του Πλάτωνα, ας τιμήσουμε και τους διαδόχους του, οι οποίοι σχηματίζοντας μια χρυσή άλυσο διέσωσαν τις υποθήκες της Πλατωνικής Ακαδημίας, παρά την απέλπιδα προσπάθεια κάποιων να την εξαφανίσουν :
‘άξιον μέν εστιν περί Πλάτωνος άδειν και λέγειν το ουδέ εώκει
{‘Αξιο μεν είναι για τον Πλάτωνα να τραγουδάει κανείς και να λέει το
