Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

ΜΙΑ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΘΕΣΗ :ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΑΝ ΤΟΥ BIG BANG Ο ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ



{ Διαφάνεια από σχετική ομιλία του Roger Penrose στις 7/11/2005 στο "Isaac Newton Institute for Mathematical Sciences" - βλέπε επίσης Εμπεδότιμος σ.154 }


Προηγήθηκαν του Μπιγκ Μπανγκ ο χώρος και ο χρόνος;

Ο χώρος και ο χρόνος δεν δημιουργήθηκαν μαζί, με τη «μεγάλη έκρηξη» του σύμπαντος, το γνωστό «Μπιγκ Μπανγκ», αλλά στην πραγματικότητα το σύμπαν μας κάνει συνεχείς κύκλους «γέννησης» και «θανάτου», μέσα από μια αιώνια διαδοχή φάσεων.

Αυτό υποστηρίζει ο διάσημος και πολυβραβευμένος Βρετανός φυσικός και μαθηματικός Ρότζερ Πενρόουζ, καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος ισχυρίζεται, σε νέα μελέτη του, ότι εντόπισε στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων, κυκλικά μοτίβα τα οποία παραπέμπουν ακριβώς σε μια «κυκλική» κοσμολογία.

Ο Πενρόουζ, σύμφωνα με το «Physics World», παρουσίασε νέες επιστημονικές εκτιμήσεις που βασίζονται στις παρατηρήσεις του δορυφόρου WMAP της NASA, ο οποίος μελετά τη διάχυτη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου στο σύμπαν.

Η θεωρία του Πενρόουζ έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το σημερινό κυρίαρχο μοντέλο του «κοσμικού πληθωρισμού», το οποίο δέχεται ότι το σύμπαν «φούσκωσε» απότομα αμέσως μετά τη δημιουργία του.

Σύμφωνα με την κυρίαρχη «πληθωριστική θεωρία», το σύμπαν ξεκίνησε από ένα σημείο άπειρης πυκνότητας πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, επεκτάθηκε υπερβολικά γρήγορα μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου και σήμερα συνεχίζει ακόμα την αδιάκοπη επέκτασή του, αν και με πολύ βραδύτερο ρυθμό σε σχέση με το αρχικό «φούσκωμα», ώσπου να καταλήξει κάποτε σε ένα ομοιόμορφο και παγωμένο διάστημα.

Όμως ο Πενρόουζ δεν συμφωνεί, υποστηρίζοντας ότι η ανωτέρω εικόνα δεν εξηγεί το πολύ χαμηλό βαθμό εντροπίας από τον οποίο πιστεύεται ότι γεννήθηκε το σύμπαν, κάτι που επέτρεψε να υπάρξει πολύ γρήγορα ένας υπερβολικά υψηλός βαθμός τάξης, από όπου σταδιακά ξεπήδησαν τα άστρα, οι γαλαξίες και η ζωή (του ανθρώπου συμπεριλαμβανομένου).

Έτσι, ο βρετανός κοσμολόγος δεν πιστεύει ότι ο χώρος και ο χρόνος πρωτοεμφανίστηκαν τη στιγμή του Μπιγκ Μπανγκ, αλλά θεωρεί ότι ουσιαστικά προϋπήρχαν, επειδή το Μπιγκ Μπανγκ δεν ήταν ένα και μοναδικό, αλλά υπήρξαν πολλά στη σειρά στην ιστορία του σύμπαντος και κάθε φορά ένας νέος «αιώνας» ξεκινούσε.

Ο Βρετανός φυσικός πιστεύει ότι κάθε φορά, στο τέλος ενός «αιώνα», το σύμπαν, μετά τη συνεχή επέκτασή του, γίνεται άπειρα μεγάλο, ώσπου τελικά κάνει τη μετάβαση στην επόμενη φάση (αιώνα), οπότε γίνεται ξανά άπειρα μικρό, εκρήγνυται και πάλι με ένα νέο Μπιγκ Μπανγκ, αρχίζει ξανά να επεκτείνεται κ.ο.κ., σε μια κυκλική διαδοχή συμπάντων.

Μεταξύ άλλων, θεωρεί ότι στο μεταβατικό στάδιο η εντροπία πέφτει σε πολύ χαμηλό επίπεδο, επειδή οι μαύρες τρύπες, που καταστρέφουν κάθε πληροφορία την οποία απορροφούν, εξατμίζονται, καθώς το σύμπαν επεκτείνεται κι έτσι μειώνεται η συνολική εντροπία.

Ο Πενρόουζ ισχυρίζεται τώρα ότι βρήκε ενδείξεις που στηρίζουν την γοητευτική αλλά και επίμαχη θεωρία του, η οποία θυμίζει ανατολική φιλοσοφία. Σε συνεργασία με τον Βάχε Γκουρζατνιάν του Ινστιτούτου Φυσικής του Ερεβάν στην Αρμενία, ανέλυσε στοιχεία επτά ετών από το δορυφόρο WMAP που κατέγραψε την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, η οποία πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε περίπου 300.000 χρόνια μετά το Μπιγκ Μπανγκ και έκτοτε παρέχει πληροφορίες για την κατάσταση του πρωτογενούς σύμπαντος.

Οι δύο επιστήμονες -που επίσης χρησιμοποίησαν στοιχεία από το πείραμα Boomerang στην Ανταρκτική- λένε ότι εντόπισαν σαφείς ομόκεντρους κύκλους μέσα στα δεδομένα, δηλαδή περιοχές στον «ουρανό των μικροκυμάτων», όπου η θερμοκρασία της ακτινοβολίας είναι σαφώς μικρότερη από τις άλλες περιοχές.

Σύμφωνα με τους Πενρόουζ και Γκουρζαντιάν, αυτοί οι κύκλοι μας επιτρέπουν να δούμε πίσω από το Μπιγκ Μπανγκ και να διακρίνουμε τον «αιώνα» που προϋπήρξε στο προηγούμενο σύμπαν. Οι κύκλοι, όπως ισχυρίζονται, αποτελούν απομεινάρια στο δικό μας «αιώνα», τα οποία άφησαν οι σφαιρικοί κυματισμοί των βαρυτικών κυμάτων, που δημιουργήθηκαν όταν οι μαύρες τρύπες συγκρούονταν στον προηγούμενο «αιώνα».

Όπως αναφέρουν, αυτοί οι κύκλοι θέτουν σε αμφισβήτηση την θεωρία του «κοσμικού πληθωρισμού», σύμφωνα με την οποία η κατανομή των αποκλίσεων της θερμοκρασίας στο σύμπαν θα έπρεπε να είναι απολύτως τυχαία και όχι να ακολουθεί κάποια πρότυπα (εν προκειμένω κυκλικά). Πάντως, είναι βέβαιο ότι άλλοι κοσμολόγοι θα βάλουν στο «μικροσκόπιο» τις νέες εκτιμήσεις του Πενρόουζ, με κριτική διάθεση.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

( http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1900479 )

[ Βλέπε σχετικά : Κεφ. "Η «ΑΝΑΠΝΟΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ" στο "ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΟΡΦΙΚΟΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ" - Εμπεδότιμος , Εκδόσεις Ανοιχτή Πόλη, σελίδα 151 όπου καταγράφεται ότι η θέση αυτή είναι καταγεγραμμένη στα Ελληνικά Φιλοσοφικά Κείμενα ως Πυθαγόρεια ]

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ - ΕΝΑΡΞΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΘΕΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ

Καθώς σε λίγες μέρες μπαίνουμε στην Φθινοπωρινή Ισημερία να θυμηθούμε ότι η Φθινοπωρινή Ισημερία, που ταυτίζεται με την έναρξη του ζωδίου του Ζυγού, σηματοδοτεί την έναρξη της κυριαρχίας του θεού Ηφαίστου και την τέλεση των Μεγάλων Μυστηρίων της Ελευσίνος.

Ας δούμε κάποιο απόσπασμα του Ιουλιανού σχετικά με την εποχή τέλεσης των Μυστηρίων :

"Υποστήριζα προηγουμένως ότι σημασία έχει και η εποχή την οποία διάλεξαν οι αρχαίοι για την τέλεση των μυστηρίων και το γεγονός ότι την όρισαν έτσι ώστε να έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σχέση με την πραγματικότητα.

Οταν λοιπόν ο Ηλιος βρίσκεται ακριβώς στο σημείο εκείνο του ισημερινού κύκλου, εκείνο διάλεξε η θεά για τον εαυτό της.

Οταν δηλαδή βρίσκεται στο σημείο του Ζυγού, τελούνται τα μεγαλόπρεπα και απόκρυφα μυστήρια της Δήμητρας και της Κόρης.

Και πολύ σωστά. Γιατί τότε ακριβώς πρέπει πάλι να τελέσουμε τα μυστήρια προς τιμή του θεού που απομακρύνεται, για να αποφύγουμε τις καταστροφές που μπορεί να μας προκαλέσει ο θρίαμβος της ανόσιας δύναμης του σκότους.

Πάντως οι Αθηναίοι τελούσαν δυο μυστήρια προς τιμήν της Δήμητρας, τα Μικρά Μυστήρια, όπως τα έλεγαν, όταν ο ήλιος βρίσκεται στο σημείο του Κριού, και τα Μεγάλα Μυστήρια, όταν μπαίνει στον Ζυγό για τους λόγους που ανέφερα.

Οσο για την ονομασία Μεγάλα και Μικρά Μυστήρια, νομίζω πως εξηγείται με την απομάκρυνση του θεού, όπως ταιριάζει άλλωστε, και όχι με το πλησίασμα του προς την γη.

Ετσι τα Μικρά Μυστήρια αποτελούν απλως υπόμνηση, δεδομένου ότι ακριβώς την στιγμή που είναι παρών ο θεός που μας τράβηξε κοντά του, τότε αρχίζουν τα προκαταρκτικά της μύησης και λίγο αργότερα επακολουθεί η κάθαρση και οι επίσημες θρησκευτικές τελετές.

Οταν ο θεός φεύγει προς την αντιχθόνα ζώνη, τελείται το σπουδαιότερο μέρος των μυστηρίων, που αφορά την διαφύλαξη και την σωτηρία μας.

Κοιτάξτε! Οπως και στην προκειμένη περίπτωση, αποκόπτεται το όργανο της γονιμοποίησης, έτσι και όσοι Αθηναίοι παίρνουν μέρος στις μυστικές τελετές πρέπει να είναι τελείως αγνοί, και στον αρχηγό τους, τον ιεροφάντη, απαγορεύεται η γονιμοποίηση, επειδή δεν μπορεί να συνεχίζει την πορεία προς το άπειρο-αφού η περιορισμένη και μόνιμη ουσία που περικλείεται στο Ενα είναι αμιγής και καθαρή.Αλλά αρκετά μέχρις εδώ, σχετικά με αυτά"

ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ - Εις την μητέρα των θεών 173

ΕΥΧΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗι ΤΗΣ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗΣ ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝ - QUANTUM MECHANICS AND PLATO

"Κατά την άποψη πολλών, η σύγχρονη φυσική ενίσχυσε την πίστη στην θεμελιώδη φύση της μαθηματικής δομής, δηλαδή ότι οι μαθηματικές δομές ελέγχουν την οργάνωση της φύσης .

Ερμηνεύοντας την κβαντική μηχανική, πολλοί σύγχρονοι φυσικοί, όπως ο Roger Penrose και ο Roland Omnes υπήρξαν υποστηρικτές του Πλατωνισμού που θεωρεί τον λόγο σαν μια λογική υπόθεση που αξίζει να την πάρουμε σοβαρά.

Ο Wenrer Heisenberg πίστευε ότι ο Πλάτων είναι πολύ πιο κοντά στην αλήθεια για την δομή της ύλης από ότι ο Λεύκιππος ή ο Δημόκριτος.

Η σύγχρονη φυσική ενισχύει τον Πλάτωνα γιατί τα μικρότατα κομμάτια της ύλης δεν είναι φυσικά αντικείμενα με την συνηθισμένη έννοια της λέξης.

Είναι μορφές, δομές – ή με την Πλατωνική έννοια, Ιδέες- που μπορούν να ονομαστούν με ξεκάθαρο τρόπο χρησιμοποιώντας την γλώσσα των μαθηματικών.

Ο Heisenberg πρότεινε ακόμα ότι η εξέλιξη της Φυσικής θα μπορούσε, μέσω μιας μαθηματικής συμμετρίας, να οδηγήσει σε μια ολιστική αντίληψη της ύλης, έναν στόχο που ενέπνευσε επίσης και τον Πλάτωνα."

"In the opinion of many, modern physics has strengthened belief in the fundamental nature of mathematical structure, i.e. that mathematical structures control the organisation of nature.

In interpreting quantum mechanics, numerous modern-day physicists such as Roger Penrose and Roland Omnès, have been powerful advocates of Platonism who consider Plato’s logos to be areasonable hypothesis that is worth taking seriously.

Werner Heisenberg believed that Plato was very much closer to the truth about the structure of matter than either Leucippus or Democritus.

Modern physics favours Plato because the smallest units of matter are not physical objects in the ordinary sense of the word.

They are forms, structures – or in the Platonic sense, Ideas- which can only be spoken of in an unambiguous manner using the language of mathematics.

Heisenberg even suggested that the development of physics could, via mathematical symmetry, lead to a holistic understanding of the structure of matter - a goal that also inspired Plato."

Tarjia-Kallio Tamminen
"Quantum Metaphysics – The Role of Human Beings within the Paradigms of Classical and Quantum Physics" , page 47
Academic Dissertation
University of Helsinki

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

ΟΙ ΔΕΛΦΟΙ, ΤΟ ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΚΑΙ Ο ΧΡΥΣΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ Φ / DELPHI, SUMMER SOLSTICE AND THE GOLDEN RATIO


"Κατά την θερινή τροπή στις 21 Ιουνίου, στους Δελφούς έχουμε διάρκεια ημέρας 14 ώρες και 50 λεπτά ακριβώς.


Η νύκτα βέβαια είναι 9 ώρες και 10 λεπτά.


Ο λόγος 14 50' / 9 10' = (14 5/6) / (9 1/6) δίνει τον 1.618 ήτοι τον χρυσό αριθμό φ (που είναι συζυγής με τον χ=0.618)


Έτσι οι Δελφοί είναι ομφαλός, ομφαλός όχι χώρου αλλά χρόνου


...Η γεωγραφική πραγματικότητα για τους Δελφούς δίνει ακόμα τη θέση ομφαλού και κατά την έννοια Ανατολή-Δύση, εφόσον η χρυσή τομή της ηλιακής απόστασης δηλαδή των μεσημβρινών από το ακρωτήριο Φινιστέρο της Ιβηρικής Χερσονήσου στον Ατλαντικό (δυτικό ηπειρωτικό άκρο της Ευρώπης) μέχρι την δυτική πλευρά του Καυκάσου(ανατολικό άκρο της Ευρώπης) ταυτίζεται με την θέση του μεσημβρινού των Δελφών."


"Για την Μουσική Γεωγραφία των Δελφών"

Γιώργος Λυκούρας

Περιοδικό "Αρχαιολογία και Τέχνες" αρ.86


- - - - - - -

"The ratio betweeen day and night for Delphi, having a geographical latitude 38 degrees 35', coincides with the harmonic ratio of the golden mean, which justifies the name of the site "ompalos".


In Delphi the duration of day on Jume 21st is 14 hours and 50' and that of night 9 hours and 10'.


This ratio which also represent the symbolism Apollo-Dionysus is the golden ratio (1.61808..)


An analogous interpretation can be applied to the meridian of important ancient sites, on the basis of the difference of sunrise and sunset in two locations.


In this way the position of Delphi in the ompalos of Europe is warranted, since its location is in reality the golden mean of the solar distance between the Atlantic of the Hesperides and Atlas and the Caucasus of Prometheus."

(Abstract in English provided by the author)


"The Musical Geography of Delphi"

G. Lykouras

Journal "Archaeology and Arts" no. 86

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΘΕΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ - Συνέντευξη στο περιοδικό Mystery, τεύχος Μαΐου 2010


Τι πιστεύετε πως ήταν οι Θεοί για τους Αρχαίους Έλληνες; Δυνάμεις της Φύσης; Διδακτικές Αλληγορίες; Πραγματικά όντα από κάποιο άλλο κόσμο;


Οι Ελληνες Θεοί είναι συμπαντικές δυνάμεις, η δε οποιαδήποτε ανθρωπομορφική τους παρουσίαση που βλέπουμε στους Ελληνικούς Μύθους ήταν μέσο καταγραφής και αποτύπωσης ύψιστων κοσμολογικών και θεολογικών εννοιών.


Αν οι Θεοί είναι οντολογικές υπάρξεις, τότε ποια είναι η φύση τους; Αναπνέουν, σκέφτονται και ζούνε όπως περίπου και οι άνθρωποι; Ή πρόκειται για όντα που η «βιολογία» τους δεν θα μας γίνει ποτέ γνωστή;


Από την στιγμή που είναι συμπαντικές δυνάμεις δεν έχουν οποιαδήποτε βιολογική υπόσταση.


Οι Θεοί των αρχαίων αντικαταστάθηκαν από καινούργιες μορφές λατρείας. Τι απέγιναν όμως οι Θεοί των παλιών; Αφομοιώθηκαν, έσβησαν από την μνήμη μας ή εγκατέλειψαν την ανθρωπότητα;


Σαν συμπαντικές δυνάμεις προφανώς και δεν έπαψαν ούτε βέβαια κάποια στιγμή θα πάψουν να υπάρχουν. Απλώς, για ευνόητους λόγους υπήρξε μια συστηματική συκοφάντηση και διαστρέβλωση της πραγματικής φύσης των Ελλήνων Θεών με συνέπεια ο σημερινός Έλληνας να μην μπορεί να τους προσεγγίσει εύκολα και σωστά.


Σήμερα πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν πως βλέπουν στα όνειρα τους ή σε οράματα, ξανά τους αρχαίους Θεούς. Πιστεύετε πως αυτό μαρτυράει μια υπαρξιακή κρίση στην κοινωνία μας ή οι Θεοί επιστρέφουν και προσπαθούν να επικοινωνήσουν ξανά μαζί μας;


Οι Θεοί δεν χρειάζονται να επικοινωνήσουν μαζί μας, είναι δική μας ανάγκη να το κάνουμε για να μπορέσουμε να συνδεθούμε με αυτούς και να αντλήσουμε από την δύναμη τους.


Λόγω της ανάγκης των ανθρώπων για επικοινωνία με αυτούς, πολλές φορές φαντάζονται ότι βλέπουν οράματα ή όνειρα ότι επικοινωνούν με τους θεούς.


Όπως όμως μας λέει η Διοτίμα στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, η επαφή με τους θεούς δεν είναι δυνατή παρά μόνον μέσω των δαιμόνων.


Άλλωστε για να επικοινωνήσουμε με τους υψηλότερους δαίμονες και συνεπώς να προσεγγίσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τον θείο κόσμο, πρέπει να ανεβούμε εμείς πνευματικά. Αυτό σημαίνει επίπονη μελέτη και βιωματική αλλά σωστή προσέγγιση της πατρώας παράδοσης.


Αν οι Θεοί υπάρχουν, τότε με ποιο τρόπο μπορεί να επικοινωνήσει κάποιος μαζί τους;


Με επίπονη μελέτη των Φιλοσοφικών κειμένων και στέρεα γνώση της πραγματικής φύσης των θεών. Όπως μας λεει ο Πρόκλος, αν δεν γνωρίσουμε την πραγματική τους φύση δεν μπορούμε να τους προσεγγίσουμε.


Αν για να γίνει αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάποιου είδους τελετή, τι το ιδιαίτερο μπορεί να έχει αυτό το τυπικό ώστε να μας φέρνει σε επαφή μαζί τους;


Το τυπικό δεν παίζει τόσο ρόλο όσο η ψυχική κατάσταση των συμμετεχόντων. Πρέπει να υπάρχει ηθική κάθαρση, ηρεμία και νοητική κατάσταση ικανή ώστε να είναι αντιληπτή η πραγματική φύση των θεών, γιατί προσεγγίζουμε πάντα αυτό που γνωρίζουμε.


Αν οι Θεοί υπάρχουν, γιατί εμφανίζονται μονάχα σε λίγους; Γιατί το κάνουν μέσα από όνειρα και αμφίβολες οπτασίες και όχι φανερά και μαζικά;


Όπως ήδη ελέχθη, η προσέγγιση με το θείο επιτυγχάνεται μέσω των δαιμόνων. Όσο πιο εξελιγμένοι είμαστε, με τόσο υψηλότερους δαίμονες επικοινωνούμε και όσο υψηλότεροι είναι οι δαίμονες τόσο πιο κοντά στον θείο κόσμο είναι.


Συνεπώς η επικοινωνία με τον θείο κόσμο γίνεται από λίγους μιας και λίγοι είναι αυτοί που έχουν πετύχει τέτοια ψυχική εξέλιξη η οποία να τους καθιστά κατάλληλους να επιτύχουν αυτή την επικοινωνία.


Και αυτοί όμως που το επιτυγχάνουν δεν το διαλαλούν, ούτε τους μαθαίνουμε ποτέ.


Πιστεύετε πως οι αρχαίοι Θεοί έχουν την θέληση να επικοινωνήσουν ξανά μαζί μας;


Οι Θεοί δεν χρειάζονται να επικοινωνούν μαζί μας, μιας και σαν θεοί δεν έχουν έλλειψη από τίποτα.


Πιστεύετε πως γνωρίζουν και νοιάζονται για την κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδας;


Οι Θεοί γνωρίζουν τα πάντα, αλλά «αιτίας ελομένου θεός αναίτιος» άρα η οποιαδήποτε κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδας είναι καθαρά αποτέλεσμα επιλογών των Ελλήνων και είναι θέμα μόνον αυτών να την αντιμετωπίσουν.


Αρκετοί λένε πως οι αρχαίοι Θεοί μπορούν να μας βοηθήσουν όχι μόνο στην καθημερινή μας ζωή, αλλά και να ενισχύσουν την χώρα μας. Συμφωνείτε; Και αν ναι, με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό;


Οι Θεοί δεν επεμβαίνουν στις πράξεις των θνητών. Οι θνητοί με τις πράξεις τους καθορίζουν την μοίρα τους.


Εμείς πως μπορούμε να βοηθήσουμε το έργο τους;


Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Το έργο των θεών είναι συμπαντικό και δεν είναι επιλεκτικό.


Η πρόνοια των θεών έχει παράσχει στο Σύμπαν ό,τι θα χρειαστεί ο άνθρωπος για να εξελιχθεί.


Ακολουθώντας λοιπόν όσα αναφέρθηκαν παραπάνω και επιτυγχάνοντας έτσι επαφή με τον θείο κόσμο, μόνο τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι ουσιαστικά βοηθάμε το έργο των θεών.


Εμπεδότιμος

www.empedotimos.blogspot.com

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

Η ΧΡΥΣΗ ΑΛΥΣΟΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

Από τότε που ο Πλάτων ίδρυσε την Ακαδημία του στην Αθήνα, η Ακαδημία του Πλάτωνος απετέλεσε κατά γενική ομολογία το πρώτο Πανεπιστήμιο στον κόσμο και έδωσε στην ανθρωπότητα παρακαταθήκες και πνευματικούς θησαυρούς που διαχρονικά απετέλεσαν τον κινητήριο μοχλό για την πνευματική πορεία αλλά, και σε δύσκολες στιγμές, την αναγέννηση της ανθρωπότητας.

Η Πλατωνική άλυσος ήταν και ο πυρήνας αντίστασης στις εκάστοτε επαπειλούμενες προσπάθειες πνευματικού σκοταδισμού και μισαλλοδοξίας και πολλοί από τους φιλοσόφους που δίδασκαν αλλά και διηύθυναν την Ακαδημία αντιστάθηκαν ο καθένας με τον τρόπο του και διέσωσαν μοναδικούς πνευματικούς θησαυρούς που αποτελούν σήμερα αντικείμενο μελέτης εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως.


Αλλωστε όπως μας λέει ο Whithead «Ολη η Δυτική Φιλοσοφία είναι μια σειρά από υποσημειώσεις στον Πλάτωνα».


Το τέλος της Πλατωνικής Ακαδημίας μετά από 917 έτη λειτουργίας, συνέβη όταν με διάταγμα του Ιουστινιανού έγινε το κλείσιμο της Ακαδημίας και οι εναπομείναντες Φιλόσοφοι με επικεφαλής τον τελευταίο Διευθυντή της Πλατωνικής Ακαδημίας Δαμάσκιο αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην Περσία όπου με την προστασία του Χορσρόη προσπάθησαν να συνεχίσουν το έργο τους.


Η δύναμη δε της Πλατωνικής διδασκαλίας ήταν τέτοια που η Χριστιανική Εκκλησία αναγκάστηκε να την αναθεματίσει, πράγμα που αποτελεί και τίτλο τιμής της :

«Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων, αφ’ εαυτών και την καθ’ ημάς κλίσιν μεταπλάττουσι, και τας πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις και ως αυθυπόστατον την ύλην παρά των ιδίων μορφούσθαι λέγουσι, και προφανώς διαβάλλουσι το αυτεξούσιον του Δημιουργού, του από του μη όντος εις το είναι παραγαγόντος τα πάντα, και ως ποιητού πάσιν αρχήν και τέλος επιτιθέντος εξουσιαστικώς και δεσποτικώς ανάθεμα τρις».

«Τοις δεχομένοις και παραδιδούσι τα μάταια και ελληνικά ρήματα, ότι τε προϋπαρξίς εστι των ψυχών, και ουκ εκ του μη όντος τα πάντα εγένετο και παρήχθησαν..... ανάθεμα τρις».
«Συνοδικόν της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου υπέρ της Ορθοδοξίας»


Τιμώντας τα γενέθλια του Πλάτωνα που είναι την 21η Μαίου, ας στρέψουμε την μνήμη μας και ας ευχαριστήσουμε όλους όσους διατήρησαν και διέδωσαν την Πλατωνική διδασκαλία αναμιμνησκόμενοι τους Διευθυντές της Πλατωνικής Ακαδημίας, στον βαθμό που έχουν διασωθεί τα ονόματα τους και η περίοδος ανάληψης των καθηκόντων τους.

ΠΛΑΤΩΝ (388-348 ΠΚΕ)

Σπεύσιππος (348-339 ΠΚΕ)

Ξενοκράτης (339-314 ΠΚΕ)

Πολέμων (314-270 ΠΚΕ)

Κράτης ο Αθηναίος (270-265 ΠΚΕ)

Αρκεσίλαος(265-241 ΠΚΕ)

Λακύδης (241-225 ΠΚΕ)

Τηλεκλής και Εύανδρος(225-167 ΠΚΕ)

Ηγήσινος (167-165 ΠΚΕ)

Καρνεάδης (165-131 ΠΚΕ)

Κράτης εκ Ταρσού(131-127 ΠΚΕ)

Κλειτόμαχος(127-110 ΠΚΕ)

Φίλων εκ Λαρίσσης (110-84 ΠΚΕ )


Καταστροφή Πλατωνικής Ακαδημίας από Σύλλα 86 ΠΚΕ


«Επεχείρησε τοις ιεροίς άλσεσι, και τήν τε Ακαδήμειαν έκειρε δενδροφορωτάτην προαστείων ούσαν καί το Λύκειον» (Εβαλε χέρι και στα ιερά άλση και κατέστρεψε την Ακαδημεία που ήταν το πιο δενδροφυτευμένο προάστειο και το Λύκειο)

Την οποία ο Κικέρων το 79 ΠΚΕ όταν ήταν στην Αθήνα επισκεπτόμενος την Ακαδημία ένα απόγευμα περιγράφει σαν «ήσυχη και ερημωμένη μια τέτοια ώρα της μέρας».


Αντίοχος Ασκαλων 84 ΠΚΕ


....

Πλούταρχος Αθηναίος

Συριανός

Πρόκλος

Μαρίνος

Ισίδωρος

Δαμάσκιος



Όπως επίσης και τους τελευταίους φιλοσόφους οι οποίοι ακολούθησαν τον Δαμάσκιο στην αναζήτηση ελεύθερης έκφρασης στην Περσία :
«ου πολλώ γαρ έμπροσθεν Δαμάσκιος ο Σύρος και Σιμπλίκιος ο Κίλιξ Ευλάμιός τε ο Φρύξ και Πρισκιανός ο Λυδός Ερμείας τε και Διογένης οι εκ Φοινίκης και Ισίδωρος ο Γαζαίος»

Σιμπλίκιος ο Κίλιξ

Ευλάμιος ο Φρυξ

Πρισκιανός ο Λυδός

Ερμείας εκ Φοινίκης

Διογένης εκ Φοινίκης

Ισίδωρος ο Γαζαίος


ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ


(Για μια εκτενή αναφορά στην ζωή του Πλάτωνα γεμάτη από άγνωστες σε γενικές γραμμές λεπτομέρειες και απόδοση τιμής στην μνήμη του, ανατρέξτε στην ανάρτηση :
http://empedotimos.blogspot.com/2009/05/blog-post_20.html )

Η 7η ΘΑΡΓΗΛΙΩΝΟΣ 427 Π.Κ.Ε.

Η 7η Θαργηλιώνος είναι η ημέρα κατά την οποία αλληγορικά θεωρείται ότι γεννάται ο Απόλλων για αυτό και στο ιερό νησί της Δήλου εόρταζαν τα γενέθλια του Απόλλωνα.


Η παράδοση μας λέει ότι ο Πλάτων γεννήθηκε και αυτός την 7η Θαργηλιώνος .


«Και γίνεται Πλάτων, ως φησιν Απολλόδωρος εν Χρονικοίς, ογδόη και ογδοηκοστή Ολυμπιάδι, Θαργηλιώνος εβδόμη, καθ’ ην Δήλιοι τον Απόλλωνα γενέσθαι φασί»



Το έτος γέννησης του Πλάτωνα είναι το 427 Π.Κ.Ε. Το 427 Π.Κ.Ε. η Νέα Σελήνη του Μαίου ήταν την 13η Μαίου της σημερινής εποχής, ο μήνας Θαργηλιών άρχιζε την ημέρα εκείνη και συνεπώς η 7η Θαργηλιώνος ήταν την 21η Μαίου της σημερινής εποχής, πράγμα που συμπίπτει με την είσοδο του Ηλίου στους Διδύμους και συνεπώς λόγω της έναρξης της κυριαρχίας του θεού Απόλλωνος θεωρείται ότι γεννάται ο θεός Απόλλων.

Την 6η Θαργηλιώνος εορτάζοντο τα γενέθλια της Αρτέμιδος (μιας και σύμφωνα με την μυθολογία γεννήθηκε μια μέρα πριν από τον αδελφό της ) και κατά την παράδοση ήταν και τα γενέθλια του Σωκράτους.

Έτσι το διήμερο 6ης και 7ης Θαργηλιώνος συμπίπτει με τα γενέθλια δύο από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της ανθρωπότητας του Σωκράτους και του Πλάτωνος, όπως επίσης και με τις εορτές προς τιμήν της Αρτέμιδος και του Απόλλωνος.

Την ιερότητα της 7ης Θαργηλιώνος θέλησαν οι Χριστιανοί να επισκιάσουν και τοποθέτησαν την εορτή μνήμης του θανάτου του Κωνσταντίνου την ημέρα εκείνη που όπως ανεφέρθη παραπάνω ταυτίζεται με την 21η Μαίου της σημερινής εποχής, παρότι ο Κωνσταντίνος πέθανε την 22α Μαίου.

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

ΛΕΥΚΩΣΙΑ - ΕΠΙΣΚΕΨΗ 13 έως 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ


Αποδεχόμενος μια εξόχως τιμητική πρόσκληση από τον 'Ομιλο Φίλων Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού «ΕΛΕΥΣΙΣ», θα μεταβώ στην Λευκωσία από 13 έως 17 Απριλίου, για να συναντηθώ με φίλους από την Μεγαλόνησο και να συζητήσουμε θέματα που αφορούν την Ελληνική Φιλοσοφία και κυρίως την Ορφικοπυθαγόρεια και Πλατωνική γραμμή.
Στα πλαίσια της επίσκεψης θα δώσω μια διάλεξη την Τετάρτη 14-4-2010 με θέμα : "Η ΟΡΦΙΚΟΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ" και το Σάββατο 17-4-2010 ένα ολοήμερο σεμινάριο για την ΟΡΦΙΚΟΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ και ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.
Θα χαρώ ιδιαίτερα αν με τιμήσουν με την παρουσία τους όσοι φίλοι διαμένουν στην Μεγαλόνησο, να γνωριστούμε από κοντά και να συζητήσουμε θέματα της παράδοσης μας που μας ενδιαφέρουν και μας συγκινούν.
Εμπεδότιμος

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

ΠΛΑΣΤΟΣ Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΟΡΦΕΑΣ


Ο σημαντικός μελετητής της Ορφικής παράδοσης W.K.C. Guthrie στο βιβλίο του «Ο Ορφέας και η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία»- Εκδόσεις Καρδαμίτσα ISBN 960-354-096-X, στις σελίδες 391-404 κάνει μια σύγκριση μεταξύ Χριστιανισμού και Ορφισμού και παραθέτει σημεία του Ορφισμού τα οποία χρησιμοποίησαν οι Χριστιανοί για να παρουσιάσουν ομοιότητα της θρησκείας τους με τον Ορφισμό.


Στις σελίδες 396-397 αναφέρεται στον σφραγιδόλιθο με τον εσταυρωμένο Ορφέα και διατυπώνει την άποψη ότι αυτό αποτελεί μεταγενέστερη Χριστιανική παρομοίαση του Ορφέα και όχι γνήσια Ορφική παράδοση, στο τέλος δε του βιβλίου παραθέτει αναφορά του διασήμου μελετητή των Ορφικών Otto Kern ο οποίος καταλήγει στην διαπίστωση ότι ο σφραγιδόλιθος αυτός είναι κίβδηλος.


Ας δούμε τι γράφει λοιπόν ο Guthrie για το θέμα αυτό :


«Στο μέρος αυτής της έρευνας ανήκει και η αναφορά του παράξενου και πολυσυζητημένου σφραγιδολίθου ή φυλαχτού που βρίσκεται στο Βερολίνο


Το σχέδιο πάνω στην σφραγίδα αυτή, που χρονολογείται τον τρίτο ή τέταρτο αιώνα μ.Χ, δείχνει έναν σταυρωμένο άνδρα.


Πάνω από το σταυρό βρίσκονται ένα μισοφέγγαρο και επτά αστέρια και εκατέρωθεν και από κάτω βρίσκεται η λεζάντα ΟΡΦΕΟC ΒΑΚΚΙΚΟC. Αυτό συνήθως θεωρείται ότι είναι έργο κάποιας γνωστικής αίρεσης, που παρουσιάζει συγκρητισμό ορφικών και χριστιανικών ιδεών.


Οπως ακριβώς ο Χριστός εικονίζεται στα χριστιανικά μνημεία με τα χαρακτηριστικά του Ορφέα, έτσι και εδώ, ως φόρος τιμής από την άλλη πλευρά, ο Ορφέας παρουσιάζεται με την στάση του Χριστού.
Ο Eisler (Orpheus 338 κ.ε) υποστηρίζει με μεγάλη επινοητικότητα ότι το σχέδιο αυτό έχει καθαρά παγανιστική προέλευση. Προτείνει ότι υπήρχε επίσης μια παλιά παράδοση για την σταύρωση του Ορφέα, αντλώντας επιχειρήματα από μια μεμονωμένη παράδοση που διέσωσε ο Διόδωρος (3.65) , ότι ο Λυκούργος, ο εχθρός του Διονύσου, σταυρώθηκε από τον θεό. Και επίσης από ιστορίες ότι ο ίδιος ο Διόνυσος και άλλες διονυσιακές μορφές «δέθηκαν στο δένδρο».


Δεν είναι παρά σύμπτωση το ότι μέσα στα σπαράγματα της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας που μας παραδόθηκαν δεν σώθηκε καμία ανάμνηση για αυτό. Το ισχυρότερο επιχείρημα υπερ της άποψης αυτής είναι ότι οι χριστιανικές παραστάσεις της Σταύρωσης στην τέχνη δεν είναι παλιότερες από τον πέμπτο ή έκτο αιώνα. Επρεπε βέβαια να ξεπραστεί μια τεράστια προκατάληψη.


Ο ιστορικός ιδρυτής μιας νέας θρησκείας απεικονίστηκε σαν ένας κοινός κακούργος στην κρεμάλα.


Ομως αν πρόκειται να πιστέψουμε ότι η πλήρης άγνοια που έχουμε για τον εσταυρωμένο Ορφέα είναι σύμπτωση, τότε βέβαια δεν είναι υπερβολικό να πιστέψουμε ότι η έλλειψη παλιότερων παραστάσεων της χριστιανικής Σταύρωσης μπορεί επίσης να είναι συμπτωματική.


Είναι σαφές ότι ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας δεν γνώριζε καμιά ιστορία για την σταύρωση του Ορφέα ή του Διονύσου. Διακήρυττε(πο. 1.54) ότι η ιστορία του Διονύσου επινοήθηκε από «δαίμονες», για να ταιριάζει με μια ορισμένη προφητεία στη Γένεση (49.10 κ.επ.) με σκοπό να σπείρει την αμφιβολία για τον αληθινό Χριστό. Για τον λόγο αυτό, έβαλαν μέσα σε αυτή και σε άλλες ιστορίες για εκείνους που τους αποκαλούσαν γυιούς του Δία, την θεική πατρότητα, την γέννηση από την παρθένα, το πάθος κ.ο.κ «Ομως» λέει στην συνέχεια (κεφ. 55) «δε μιμήθηκαν ποτέ την Σταύρωση, ούτε την απόδωσαν σε κανέναν από τους γυιούς του Δία, γιατί δεν την κατάλαβαν, αφού όλα όσα λέγονται και σχετίζονται με αυτήν έχουν διατυπωθεί με σύμβολα».


Η μαρτυρία αυτή εξασθενίζει οερισσότερο ένα επιχείρημα για το οποίο ακόμη και ο πολυμαθής συγγραφέας του δεν θέλησε να διεκδικήσει volle Sicherheit έτσι, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το αίνιγμα της σφραγίδας έχει λυθεί. Όμως η ίδια η πρόταση του και οι μαρτυρίες που παρέχει γι’αυτήν έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και αξίζουν να γίνουν ευρύτερα γνωστές, όπως πολλές από τις γνώσεις του Dr. Eisler.


Παραμένει μυστήριο, ποιός είχε την τόλμη να χαράξει το όνομα του μυθικού αρπιστή κάτω από το σκυμμένο κεφάλι και τ’απλωμένα χέρια.


Οποιος και αν ήταν, καθώς κοιτάζουμε την σφραγίδα του και σκεφτόμαστε ποιά μπορεί να ήταν η θρησκεία του και η πνευματική του κατάσταση, η άποψη μας για τις θρησκευτικές αντιλήψεις της εποχής βαθαίνει και φωτίζεται.


Στις δε συμπληρωματικές σημειώσεις του βιβλίου στην σελίδα 412 γράφει :


«Στην κριτική του βιβλίου αυτού στο Gnomon 1935,476 ο Kern μετανιώνει και ισχυρίζεται πως έχει πειστεί από τα λεγόμενα των εμπειρογνωμόνων J.Reil και R. Zahn (Αγγελος, Arch f. Neatest. Zeitgesch. Und Kulturkunde, 1926, 62 κ.ε.) ότι ο ημιπολύτιμος λίθος με την επιγραφή ΟΡΦΕΟC ΒΑΚΚΙΚΟC είναι κίβδηλος»


Παρατίθεται απόσπασμα από το Gnomon με την άποψη του Otto Kern στα Γερμανικά :


«Wenn ich hier die Freude habe, ein neues Denkmal an die Spitze aller Orpheusdarstellungen zu setzen, muß ich ein anderes, das mir fast als das jüngste aller monumentalen Zeugnisse für die orphische Bewegung erschien, streichen und bekennen, daß ich allein daran die Schuld trage, daß es nach der Publikation in den Orphicor. fragm. S. 46 test. 150 von R. Eisler und anderen jetzt auch von Guthrie, ohne Bedenken als glaubwürdiges Dokument gewertet wird. Diesem ist es offenbar entgangen, daß das Amulett mit dem Bilde des Crucifixus und der Inschrift ΟΡΦΕΟΣ ΒΑΚΚΙΚΟΣ im Kaiser Friedrich-Museum zu Berlin höchst wahrscheinlich eine Fälschung ist. Solchen hervorragenden Kennern dieser Materia wie Joh. Reil und Rob. Zahn, die dies im Ἄγγελος 2, 1926, 62ff. ausgesprochen haben, muß man Glauben schenken, und es ist daran kein Anstoß zu nehmen, daß auch dieser italienische Fälscher wie soviele -- das Amulett stammt aus Italien, kam aus E. Gerhards Nachlaß in das Berliner Museum -- gelehrte Kentnisse hatte und von der Beziehung des Orpheus zu Bakchos wußte.»

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ - ΕΝΑΡΞΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ - ΜΙΚΡΑ ΕΝ ΑΓΡΑΙΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Καθώς σε λίγες ώρες μπαίνουμε στην Εαρινή Ισημερία να θυμηθούμε ότι η Εαρινή Ισημερία, που ταυτίζεται με την έναρξη του ζωδίου του Κριού, σηματοδοτεί την έναρξη της κυριαρχίας της θεάς Αθηνάς και την τέλεση των Μικρών εν Αγραις Μυστηριών.

"Και γαρ των ζωδίων ο Κριός ανείται της θεώ" μας τονίζει ο Πρόκλος,

στον δε Κρίο, όπως και σε κάποια άλλα σημεία μυστηριακά υπάρχει κλήρος της θεάς Αθηνάς.
"και γαρ εκεί κλήρος τις ανήπλωται της θεού ταύτης, είτε ο περί τον Κριόν τόπος..."

Και αυτό γιατί : "Οτι γενέσεως ο Κριός αρχή και ότι ταχυκίνητος εστίν, ως περί τον ισημερινόν κατηστερισμένος"

Αυτή την εποχή ετελούντο και τα Μικρά εν Άγραις Μυστήρια, όπως μας λέει ο Ιουλιανός :

"Πάντως οι Αθηναίοι τελούσαν δύο μυστήρια προς τιμήν της Δήμητρας, τα Μικρά Μυστήρια, όπως τα έλεγαν, όταν ο Ηλιος βρίσκεται στο σημείο του Κριού και τα Μεγάλα Μυστήρια, όταν μπαίνει στον Ζυγό, για τους λόγους που ανέφερα"

Σε ένα άκρως μυητικό κείμενο ο Μέγας Ιουλιανός μας περιγράφει λίγο από την μεταφυσική ερμηνεία της εαρινής ισημερίας :

<< Να όμως κάτι που μπορεί να μας φανεί παράξενο.

Υπάρχουν δυο ισημερίες. αποδίδουν όμως μεγαλύτερη σημασία σε εκείνη που αντιστοιχεί με τον αστερισμό του Κριού, παρά στην άλλη του Ζυγού.

Η αιτία εξηγείται εύκολα. επειδή ο ήλιος, ακριβώς μετά την ισημερία, αρχίζει να έρχεται κοντύτερα σ'εμάς, τότε νομίζω που η ημέρα μεγαλώνει, η εποχή είναι η καταλληλότερη για τις τελετές.

Γιατί εκτός από το γεγονός ότι το φως ακολουθεί, καθώς λένε τους θεούς, πρέπει να παραδεχτούμς πως η ελκτική δύναμη των ακτίνων του Ηλίου έχει κάποια σχέση με την γενετήσια ορμή.

Ας το εξετάσουμε όμως προσεκτικότερα. Ο ήλιος έλκει τα πάντα έξω από την γη, τα φέρνει κοντά του και με την ζωογόνο φλόγα και την αξιοθαύμαστη θερμότητα του τα κάνει και βλαστάνουν.

Διαιρεί νομίζω τα σώματα μέχρι το τελευταίο τους μόριο κι αλαφρώνει όσα από φυσικού τους γέρνουν προς τα κάτω. Τούτα τα γεγονότα αποδεικνύουν τις αόρατες δυνάμεις του.

Πραγματικά αυτός που επιτελεί τέτοιο θαυμάσιο πράγμα μέσα στα σώματα με την σωματική του θερμότητα, δεν μπορεί άραγε να ανυψώνει τις ευτυχισμένες ψυχές χάρη στην αόρατη σύσταση του, την απόλυτα άυλη, θεία και αγνή, που βρίσκεται στις ακτίνες του ;

Επομένως αφού το φως έχει άμεση σχέση με τους θεούς και με κάθε τι που τείνει προς την ανύψωση, και αφού απλώνεται στον δικό μας κόσμο κάνοντας την μέρα μεγαλύτερη από την νύχτα, όταν ο βασιλιάς Ηλιος πλησιάζει προς τον Κριό, αποδεικνύεται πως και η αρετή που κι αυτή έλκεται από τις ακτίνες του θεού, οφείλεται στην ορατή και ταυτόχρονα αόρατη ενέργεια του.

Τούτη η ενέργεια είναι που ανύψωσε το πλήθος των ψυχών, που ακολούθησαν την φωτεινότερη από τις αισθήσεις, εκείνη που κλείνει μέσα της περισσότερο ήλιο.

Η αίσθηση της όρασης δεν είναι μόνο πολύτιμη και χρήσιμη στην ζωή, αλλά και ως οδηγό προς την φιλοσοφία την ύμνησε ο θεϊκός Πλάτων.

Αν έλεγα λοιπόν τώρα κάποια λέξη από την απόρρητη μυσταγωγία για την οποία μίλησε ο εμπνευσμένος Χαλδαίος, σχετικά με τον Ηλιο που έχει τις επτά ακτίνες, θα έλεγα πράγματα άγνωστα, τελείως άγνωστα στους αμύητους αλλά πολύ γνωστά στους επιτυχημένους θεουργούς. Γι'αυτό και δεν θα πω τίποτα τώρα.>>
Ιουλιανός - Εις την μητέραν των θεών 172


ΕΥΧΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗι ΤΗΣ ΕΑΡΙΝΗΣ ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

ΑΓΕΝΝΗΤΟΙ ΜΕΝ ΟΥΝ ΟΙ ΘΕΟΙ

Επειδή ακούστηκαν λίαν πρόσφατα εξωφρενικές θέσεις για την Ελληνική Θεολογία και μάλιστα δημοσίως με σαφέστατο στόχο την παραποίηση της, αισθάνομαι την ανάγκη να υπερασπιστώ τα ύψιστα αυτά μεγέθη με την παράθεση ενδεικτικών αποσπασμάτων που καταδεικνύουν, για όποιον έχει στοιχειώδη νοημοσύνη, ότι :

(1) Οι θεοί, και κατ'επέκτασιν οι Ολύμπιοι, δεν ήλθαν ποτέ από κάποιο πλανήτη

Η θέση αυτή διατυπώθηκε με τον ισχυρισμό της "θεωρίας της πανσπερμίας" η οποία λέει ότι η ζωή στην Γη μπορεί να προέκυψε από την μεταφορά βιολογικών ουσιών από το διάστημα μέσω της πρόσκρουσης κομητών και αστεροειδών.

Η ισχύς της θεωρίας αυτής δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με τους θεούς γιατί οι θεοί δεν μεταφέρονται με κομήτες κλπ ούτε βέβαια αποτελούνται από βιολογικές ουσίες!
Αλλωστε οι θεοί είναι υπερούσιοι και δεν έχουν καμμία σχέση με οποιαδήποτε ουσία.

(2) Οι θεοί, και κατ'επέκτασιν οι Ολύμπιοι, δεν υπήρξαν ποτέ άνθρωποι στο απώτατο παρελθόν

Δεν μπορεί να υπήρξαν άνθρωπινες ψυχές γιατί οι θεοί αφένός μεν είναι υπερούσιοι, αφ΄ ετέρου δε δεν μπορεί ποτέ να υπήρξαν ατελείς κάποια στιγμή, ούτε βέβαια θα υπήρξε ποτέ κατάσταση στην οποία το Σύμπαν θα βολόδερνε χωρίς θεούς μέχρι κάποτε να αξιωθεί κάποια ψυχή να γίνει θεός!

(3) Οι θεοί, και κατ'επέκτασιν οι Ολύμπιοι, δεν "κατασκευάστηκαν" ποτέ.

Ακούστηκε και το εξωφρενικό ότι οι θεοί κατασκευάστηκαν και μάλιστα όχι πρώτοι-πρώτοι αλλά αφού πρώτα κάποιος "αιθέρας" ο οποίος τα έκανε όλα τους κατασκεύασε.

Είναι προφανής η υποκρυπτόμενη Χριστιανική θέση εδώ, όπου ο "πανταχού παρών και τα πάντα πληρών" πατήρ, μετονομάζεται σε αιθέρα για να υλοποιηθεί η σοφή ρήση του Ελληνικού λαού "άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα αλλοιώς" .

Παρατίθενται ενδεικτικά κάποια απόσπασματα που αποτυπώνουν τις σωστές θέσεις της Ελληνικής Θεολογίας.

Ας απομονώσουμε τους διακινητές τέτοιων θέσεων και ας ενσκήψουμε στα κείμενα μας για να αντιληφθούμε το μεγαλείο της Ελληνικής Θεολογίας και να προσλάβουμε την σωστή άποψη για τους θεούς, γιατί μόνο τότε θα κατορθώσουμε να έλθουμε σε επαφή με αυτούς.

------
"Αγέννητοι λοιπόν είναι οι θεοί, ενώ σε αυτούς υπάρχει η σειρά των πρώτων, των ενδιαμέσων και των τελευταίων προόδων και υπεροχές και υποβαθμίσεις των δυνάμεων και ενιαίες συνενώσεις από τα αίτια και πολύμορφες γεννήσεις των αιτιατών"
Πρόκλος - Πλατωνική Θεολογία Α 121.22-25

"Γιατί, καθώς καθένας έχει λάβει την πρώτη και κορυφαία θέση στην δική του σειρά δεν απομακρύνεται από την δική του βαθμίδα, αλλά διατηρεί την μακαριότητα και την ευδαιμονία της δικής του δύναμης. Και δεν ανταλλάσσει την παρούσα βαθμίδα με μια κατώτερη (γιατί αυτό που έχει κάθε αρετή δεν μπορεί να μετακινηθεί σε μια κατώτερη θέση) ούτε μεταβαίνει στο ανώτερο γιατί που μπορεί να υπάρξει κάτι καλύτερο από το απολύτως αγαθό;

Βρίσκεται λοιπόν αυτό στον καθένα ανάλογα με την δική του βαθμίδα, όπως είπαμε, και σε όλο το γένος των θεών. Είναι λοιπόν αναγκαίο κάθε θείο να είναι αμετάβλητο, «κλεισμένο στον εαυτό του με τον συνηθισμένο τρόπο»

Η αυτάρκεια λοιπόν των θεών και το ανέπαφο τους και το ότι πάντοτε παραμένουν ίδιοι και παρόμοιοι αναδεικνύεται από αυτά.

Γιατί αν δεν μεταβάλλονται προς το καλύτερο επειδή έχουν το απόλυτο αγαθό σύμφωνα με την δική τους φύση είναι αυτάρκεις και δεν έχουν έλλειψη κανενός από όλα τα αγαθά.

Και αν ποτέ δεν μετακινούνται προς την κατώτερη θέση, παραμένουν ανέπαφοι σταθεροποιημένοι στην δική τους υπεροχή. Και αν διαφυλάσσουν αμετάβλητη την τελειότητα τους, διαρκώς θα είναι ίδιοι και όμοιοι."
Πρόκλος - Πλατωνική Θεολογία Α 89.21-90.14

«Έτσι και κάθε Θεός έχει λάβει Ουσία (Ουσιώται) ή μάλλον είναι υπερούσιος (Υπερουσιώται), από το γεγονός ότι είναι Θεός, ενώ δεν υπάρχει κάτι στο οποίο αυτός να συμμετέχει,
επειδή οι Θεοί είναι οι ΠΡΕΣΒΥΤΑΤΟΙ»
(Δηλαδή,πριν από τους θεούς δεν υπάρχει τίποτα, οι θεοί είναι οι αρχαιότεροι και οι πιο σεβαστοί)
Πρόκλος-Σχόλια στον Τίμαιο B 364.19

«Κάθε θεός είναι υπερούσιος, υπεράνω ζωής και υπεράνω του νού»
Πρόκλος - Στοιχεία Θεολογίας 115

«Παν το θείον είναι πρωταρχικά και στον μέγιστο βαθμό απλούν, και γι’αυτό απολύτως αυτάρκες»
(Αρα, όντας το θείον κατά τον μέγιστο βαθμό απλούν, δεν αποτελείται από μέρη, και συνεπώς δεν εξαρτάται από τίποτα, δεν "κατασκευάζεται", άρα είναι αυτάρκες)
Πρόκλος - Στοιχείωσις Θεολογική 127

«Οι Θεοί είναι αμετάβλητοι, αυτάρκεις, άφθαρτοι, απλοί, υπεράνω κάθε πλήθους, ανώτεροι από κάθε διαίρεση και μερισμό ή σχέση προς τα κατώτερα. Βρίσκονται σε απροσπέλαστες περιοχές, απλωμένοι πάνω από τα πάντα και αιώνια «επιβαίνουν» σε όλα τα όντα»
Πρόκλος - Πλατωνική Θεολογία Α 91.22-97.5

«Γιατί δεν είναι ποτέ όμοιο το γένος των αθανάτων θεών και των ανθρώπων που βαδίζουν πάνω στην γη»
Ομήρου Ιλιάς Ε 441-2

"Που σημαίνει ότι κάθε θεός είναι αγαθός, δίχως πάθη, και δεν υφίσταται μεταβολές. Διότι κάθε τι που μεταβάλλεται, αλλάζει ή προς το χειρότερο ή προς το καλλίτερο. Εάν μεταβάλλεται μεν προς το χειρότερο καταλήγει κακό, εαν δε προς το καλλίτερο, τότε
αρχικά θα πρέπει να υπήρξε κακό"

Σαλούστιος – Περί Θεών και Κόσμου II


"Διότι δεν είναι Πλατωνικό το να δέχονται ότι οι ψυχές ανάγονται σε δαίμονα, ή άγγελο, ή θεό»
Δαμάσκιος – Σχόλια στον Φαίδωνα 175

"Για παράδειγμα ένας άνθρωπος που ελπίζει να γίνει αθάνατος θεός ή ένας από τους αγαυούς ήρωες, αυτός δεν γνωρίζει τα όρια της φύσεως και δεν αντιλαμβάνεται καμία διαφορά μεταξύ των πρώτων, των μεσαίων και των εσχάτων όντων....απατάται και αγνοεί τελείως το είδος της ουσίας της ψυχής μας, η οποία ποτέ δεν μπορεί να αλλάξει. Διότι είναι και παραμένει πάντα ανθρώπινη, λέγεται ότι γίνεται Θεός ή ζωον λόγω αρετής ή κακίας, ενώ τίποτα από αυτά δεν μπορεί να γίνει λόγω της φύσεως της, αλλά μόνο καθ’ομοίωση προς το εν ή το άλλο"
Ιεροκλής - Σχόλια στα Χρυσά Έπη23.7.7


«Εκείνος δε ο οποίος θεάται αυτάς ενδομύχως ας γίνει όμοιος με το αντικείμενον της θεωρίας του, σύμφωνα με την πρωταρχική φύση, και αφού εξομοιωθεί με αυτή, θα επιτύχει για το παρόν και το μέλλον, την τελειότητα της ζωής την οποία οι θεοί προέθεσαν στους ανθρώπους»
(Δηλαδή ο Πλάτων μας ξεκαθαρίζει ότι σκοπός μας είναι να γίνουμε όμοιοι και όχι ίδιοι (ταυτοί) με τους Θεούς. Αν ήθελε να πεί ίδιοι θα το έλεγε. Για αυτό και τονίζει ότι γινόμαστε όμοιοι «σύμφωνα με την πρωταρχική φύση»)
Πλάτων - Τίμαιος 90d

«Για αυτό και πρέπει να προσπαθούμε να φύγουμε από εδώ προς τα εκεί το ταχύτερο. Και η φυγή είναι ομοίωση με τον θεό, όσο είναι δυνατόν. Και ομοίωση είναι να γίνεται κανείς
δίκαιος και όσιος με καθαρή σκέψη»
(Δηλαδή επιτυγχάνοντας τον τερματισμό των κύκλων των επαναγεννήσεων και έτσι φεύγοντας από τον κόσμο, επιτυγχάνουμε την ομοίωση με τους Θεούς, όσο είναι δυνατόν)
Πλάτων - Θεαίτητος 176

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΩΝ

Οι αρετές κατηγοροιοποιούνται ως εξής :

1. Φυσικές Αρετές: Είναι κοινές με τα ζώα, είναι συνυφασμένες με την σωματική κράση και πολλές φορές συγκρούονται μεταξύ τους είτε ανήκουν στο έμψυχο σώμα ή είναι αντανακλάσεις του λόγου όταν δεν εμποδίζονται από δυσκρασία ή οφείλονται σε προηγούμενη ζωή.

Ο Πλάτων τις μελετά στον Πολιτικό (306a5-308b9) και στους Νόμους (XII 963c9-e9).

2. Ηθικές Αρετές: Αποκτώνται με εθισμό και δόξα.

Είναι αρετές των σωστά ανατρεφόμενων παιδιών και υπάρχουν και σε κάποια ζώα. Επειδή είναι ανώτερες των κράσεων δεν συγκρούονται μεταξύ τους.

Ανήκουν ταυτόχρονα στην λογική και άλογη λειτουργία.

Ο Πλάτων ασχολείται με αυτές στους Νόμους (II 653a5-c4).

3. Πολιτικές Αρετές: Ανήκουν μόνο στον λόγο, καθώς βασίζονται στην γνώση, αλλά του λόγου που κοσμεί την αλογία και την χρησιμοποιεί σαν όργανο του.

Κυβερνά το λογιστικό της ψυχής με την φρόνηση, το θυμοειδές με την ανδρεία, το επιθυμητικόν με την σωφροσύνη και όλα μαζί με την δικαιοσύνη.

Κάθε μια υπάρχει σε όλες τις άλλες ( ο Στωικός όρος είναι αντακολουθία).

Ο Πλάτων τις μελετά στην Πολιτεία (IV 434d2-445b4).

4. Καθαρκτικές Αρετές: Ανήκουν μόνο στον λόγο που απομακρύνεται από κάθε εξωτερικό σε αυτόν, απορρίπτει τα όργανα σαν άχρηστα και αναστέλλει τις δράσεις που εξαρτώνται από αυτά.

Λύουν δε την ψυχή από τους δεσμούς της γένεσης.

5. Θεωρητικές Αρετές: Είναι αυτές όπου η ψυχή έχει εγκαταλείψει τον ίδιο τον εαυτό της, ή καλύτερα έχει ενωθεί με τα ανώτερα της όχι μόνο με γνώση αλλά και ορεκτικώς.

Είναι σαν η ψυχή να θέλει να γίνει Νους και ο νους είναι νόηση και όρεξη.
Είναι το αντίστροφο των Πολιτικών αρετών.

Οι Πολιτικές αρετές καθοδηγούνται από το κατώτερο και προχωρά με τον λόγο, ενώ οι θεωρητικές καθοδηγούνται από το ανώτερο και προχωρούν με τον νου.

Ο Πλάτων ασχολείται με αυτές στον Θεαίτητο (173c6-177c2)

6. Παραδειγματικές Αρετές: Είναι οι ψυχικές αρετές που δεν θεωρούν τον νου της ψυχής. (Το να θεωρείς υποδηλώνει διαχωρισμό), αλλά έχει φτάσει στο επίπεδο του να μετέχει στον νου, δηλαδή του παραδείγματος όλων, για αυτό και αποκαλούνται παραδειγματικές, μιας και οι αρετές ανήκουν πρωταρχικά στον νου.

Αυτή η κατηγορία προστέθηκε από τον Ιάμβλιχο στο Περί Αρετών.

7. Ιερατικές Αρετές: Ανήκουν στο θεοειδές μέρος της Ψυχής.

Ανήκουν σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες με την διαφορά ότι ενώ οι άλλες είναι ουσιώδεις , αυτές είναι ενιαίες.

Αυτές αναφέρθηκαν από τον Ιάμβλιχο, τον Συριανό και τον Πρόκλο.

Δαμάσκιος - Σχόλια στον Πλατωνικό Φαίδωνα 138-144

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΠΡΟΚΛΟ-ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ




Την Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου τιμούμε τα γενέθλια του Πρόκλου, ενός από τους μεγαλύτερους Φιλοσόφους, που διετέλεσε Διευθυντής της Πλατωνικής Ακαδημίας και μας παρέδωσε ένα απίστευτης σημασίας έργο το οποίο και ουσιαστικά συνετέλεσε στην διάσωση της Ελληνικής Φιλοσοφίας.

Οπως μας διασώζει ο βιογράφος του Μαρίνος :"Για να διατηρηθεί πλέον ανόθευτη και γνήσια η διαδοχή στον Πλάτωνα, τον οδηγούν οι θεοί στην προστάτιδα της φιλοσοφίας, όπως ξεκάθαρα φανέρωσαν όσα προηγήθηκαν από το ταξίδι του, και τα θεϊκά σημάδια που πραγματικά συνέβησαν, προφητεύοντας σε αυτόν ξεκάθαρα την κληρονομιά από τον πατέρα του και την απόφαση για την διαδοχή που θα ερχόταν από ψηλά"

Αφιερώστε λίγο από τον χρόνο σας για να διαβάσετε ένα αφίερωμα στην ζωή και το έργο του, που δυστυχώς παραμένει ακόμα άγνωστη στους πολλούς : http://empedotimos.blogspot.com/2009/02/blog-post.html

To σπίτι του Πρόκλου, βρίσκεται απέναντι από το Ηρώδειο στην πλαγιά της Ακροπόλεως και αποτέλεσε τον χώρο όπου συνέχιζε την λειτουργία της η Πλατωνική Ακαδημία, μέχρι το κλείσιμο της το 529 Κ.Ε. από τον Ιουστινιανό.

Το «Ελληνικό» κράτος, αντί να τιμήσει και να αναδείξει το τελευταίο καταφύγιο της Πλατωνικής Ακαδημίας η οποία κρυφίως λειτουργούσε σαν "Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών" και στεγαζόταν στο σπίτι όπου έζησε και δίδαξε ο Πρόκλος ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους, κατέχωσε τον χώρο, αφιέρωσε μια μικρή και σκουριασμένη πια πινακίδα για να «ψελλίσσει» κάποια λόγια για τον χώρο και αποτύπωσε την κάτοψη του σπιτιού στον πεζόδρομο, όπου περιπατούν οι Αθηναίοι. Πάλι καλά! Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες!

Σαν μια μικρή συνεισφορά στην απόδοση τιμής παραθέτω και ένα απόσπασμα από το άρθρο «Η ΚΛΙΜΑΚΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ – Ο ΓΙΟΥΝΓΚ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ» του Δρ Robin Robertson, μετάφραση Εμεπδότιμος.

Ο ΠΡΟΚΛΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΥ

Η κορύφωση του Νεοπλατωνισμού επιτεύχθηκε στην Αθήνα στα τέλη του 5ου αιώνα με τον άνθρωπο που θεωρώ τον μεγαλύτερο Φιλόσοφο του Νεοπλατωνισμού, τον Πρόκλο.
Ο Πρόκλος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, σπούδασε τόσο στην Αλεξάνδρεια και στην Αθήνα και ήταν ο Διευθυντής της Νεοπλατωνικής Σχολής των Αθηνών μέχρι τον θάνατο του.
Για να αποκτήσουμε μια αίσθηση για την σπουδαιότητα του Πρόκλου, πρέπει να σκεφτούμε ότι είναι για τον Νεοπλατωνισμό ότι ήταν ο Μπάχ για την μουσική Μπαρόκ.
Σε καμμία από τις δύο περιπτώσεις δεν θα μπορούσαμε να υπερτονίσουμε επαναστατική δημιουργία, αν και οι δύο ήταν δημιουργικές διάνοιες πολύ υψηλής τάξεως.
Και στις δύο περιπτώσεις, μια ολόκληρη παράδοση έφτασε στο αποκορύφωμα της και βρήκε πλήρη έκφραση στο έργο τους.
Ο Μπαχ συμπύκνωσε την μουσική Μπαρόκ τόσο τέλεια ώστε, μετά τον Μπαχ, δεν υπήρχε στην πραγματικότητα καμμία ανάγκη για περαιτέρω ανάπτυξη της Μπαρόκ μουσικής. Προετοιμάστηκε ο δρόμος για την «Κλασσική» μουσική.
Ομοίως, ο Πρόκλος συνεκέντρωσε όλες τις διαφορετικές απόψεις της Νεοπλατωνικής σκέψης, όχι μόνο στην φιλοσοφία, αλλά και στην ζωή του.
Ο Πρόκλος ζούσε την Φιλοσοφία του, όπως ο Μπαχ ζούσε την μουσική του και όπως ο Γιούνγκ ζούσε την ψυχολογία του.
Υπήρχε μια ολότητα, μια ισορροπία στην Νεοπλατωνική έκφραση του Πρόκλου που έλειπε από τις προγενέστερες της και που ποτέ μετά δεν συμπεριελήφθη στις επόμενες της.
Στην προσπάθεια του να συγκεντρώσει όλον τον Νεοπλατωνισμό σε ένα μοναδικό σύστημα τόσο σκέψης όσο και ζωής, ο Πρόκλος ήταν αρκετά ιδιοφυής ώστε να διακρίνει δύο κεντρικές ιδέες.


(Ι) Η Ουράνια Κλίμακα που οδηγεί από τον Θεό κάτω στον άνθρωπο, και πάλι πίσω είναι ολογραφική σε κάθε επίπεδο,
δηλαδή ακόμα και αν ο κόσμος των ανδρών και των γυναικών είναι κατώτερος του Θεού και του κόσμου του, ο καθένας μας περιέχει τον κόσμο σε κάποιο μέρος μέσα μας.
Ακόμα και στο χαμηλότατο επίπεδο της ενστικτώδους φύσης, μπορούμε να βιώσουμε την θειότητα. Ολη η Φύση είναι θεία.
Αυτή είναι μια απίστευτα σύγχρονη οπτική. Δεν γνωρίζω μια τέτοια αληθινά ξεκάθαρη παρουσίαση της έως τον 20ο αιώνα, όταν ο ιστορικός θεολογίας Μίρκεα Ελιάντ συζήτησε την οπτική του περί Ιερού και Βέβηλου.
Ο Ελιάντ είπε ότι «με το να εκδηλώνει το Ιερό, κάθε αντικείμενο γίνεται κάτι άλλο, παρόλα αυτά συνεχίζει να παραμένει το ίδιο». Με άλλα λόγια, κάθε τι είναι ταυτόχρονα και ιερό και βέβηλο. Κάτι γίνεται ιερό , υπερφυσικό, όταν το βλέπουμε σαν υπερφυσικό.
Είναι το Ιερό μέσα μας που μπορεί να βιώσει το Ιερό σε κάτι που είναι έξω μας.
Αυτή η συνειδητοποίηση οδήγησε τον Πρόκλο στην δεύτερη μεγάλη Νεοπλατωνική Ιδέα.


(ΙΙ) Η πρακτική της θεουργίας είναι υπεράνω κάθε ανθρώπινης γνώσης
Ο Πρόκλος είδε τον κόσμο σαν να είναι γεμάτος από θειότητα.
Με αυτό δεν εννοούσε απλώς μια αμφιλεγόμενη ζωογονική δύναμη που διαπερνούσε τα πάντα. Εννοούσε ότι υπήρχαν σαφώς διακεκριμένοι θεοί, οι οποίοι στο σύνολο τους εκπροσωπούσαν κάθε όψη τόσο του Ιερού όσο και του Βεβήλου.
Αλληλεπιδρώντας με αυτές τις θεότητες με έναν κατάλληλο τελετουργικό χαρακτήρα, ο άνθρωπος μπορεί να ξυπνήσει παρόμοιες ιδιότητες μέσα του και σταδιακά να ανέβει την Κλίμακα προς το Εν.
Ξανά, αυτή είναι μια συναρπαστικά σύγχρονη ιδέα, όχι μια επιστροφή σε ένα πρωτόγονο σύστημα πίστης.
Ο Γιούνκ απηχούσε όμοιες σκέψεις όταν είπε ότι οι θεοί έχουν γίνει ασθένειες.
Με αυτό εννοούσε ότι, εφόσον αρνούμαστε τις υπεράνθρωπες δυνάμεις της ψυχής που προηγουμένως θεωρούσαμε σαν θεούς, οι θεοί εκφράζονται με τον μόνο τρόπο που μπορούν : μέσω εξαιρετικά ειδικών ασθενειών των σωμάτων και των ψυχών μας.
Ο πρωτόγονος άνθρωπος γέμισε τον κόσμο με θεούς και θεές που προσωποποιούσαν διαφορετικές οπτικές της πραγματικότητας.
Οι σύγχρονοι ψυχολόγοι αντιλαμβάνονται ότι οι θεοί ήταν στην πραγματικότητα όψεις των ψυχών μας που προβάλλαμε έξω στον κόσμο.
Εν τούτοις, ο Γιούνγκ, είδε βαθύτερα. Επέμεινε ότι η ενημερότητα μας για την ψυχολογική καταγωγή των θεών σε καμμιά περίπτωση δεν ακυρώνει την υπερανθρώπινη τους μυστηριακότητα. Είμαστε ακόμα καλλίτερα να τους θεωρούμε σαν θεούς παρά να σκεφτόμαστε ότι μπορούμε να τους απορρίψουμε σαν νοερές κατασκευές.
Ζώντας 1.500 χρόνια πριν, ο Πρόκλος δεν θα μπορούσε να έχει την διορατικότητα ενός Γιούνγκ. Παρόλα αυτά, αντιλαμβανόταν ότι οι θεοί δεν είναι μόνο έξω από εμάς, αλλά ζουν και μέσα μας.


Συνθέτοντας τελετουργικά για να αλληλεπιδράσουμε με τους θεούς όπως εμφανίζονται στον κόσμο, μπορούμε να προσπελάσουμε τα αντίστοιχα θεία μέρη των βαθύτατων προσωπικοτήτων μας.
Αυτό είναι μια πολύ περισσότερο πολύπλοκη οπτική από αυτή που είχε ο πρωτόγονος άνθρωπος, που έκανε τελετές για να κατευνάσει ή να τιμήσει τους θεούς. Είναι ακόμα πιο πολύπλοκη από αυτή του σύγχρονου ανθρώπου που απορρίπτει τους θεούς σαν απλώς νοερές κατασκευές.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

ΥΠΑΤΙΑ - Η μεγάλη επιστήμονας και φιλόσοφος - TIMH KAI MNHMH


Ως ελάχιστο δείγμα Τιμής στην Φιλόσοφο Υπατία, η οποία με τον βίο της αλλά, ειδικά, με τον αποτρόπαιο θάνατο της καθιερώνεται ΔΙΚΑΙΩΣ στην συνείδηση των Ελλήνων ως πρότυπο πνευματικής προσφοράς και αντίστασης στον οποιοδήποτε σκοταδισμό, ας ανατρέξουμε στην ιστορία της και ας παραδειγματισθούμε από αυτήν.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ


Η Αλεξάνδρεια του 4ου αιώνα μ.Χ. ήταν ο χώρος μιας μικρής επιστημονικής αναγέννησης και αυτή φωτίστηκε από την πιο διάσημη ανάμεσα στις γυναίκες επιστήμονες και φιλοσόφους.

Για δεκαπέντε αιώνες η Υπατία θεωρείται ότι ήταν η μόνη γυναίκα επιστήμονας στην ιστορία. Ακόμα και σήμερα συχνά είναι η μόνη γυναίκα που αναφέρεται στην ιστορία των μαθηματικών και της αστρονομίας. Αυτή η ευγενής γυναίκα ξεχωρίζει στις σελίδες της ιστορίας σαν η μεγαλύτερη από τους μάρτυρες παγανιστές.

Όταν γεννήθηκε η Υπατία το 370 μ.Χ., η διανοητική ζωή της Αλεξάνδρειας βρισκόταν σε κατάσταση επικίνδυνης σύγχυσης. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία γινόταν χριστιανική και όλο και πιο συχνά δεν ήταν μόνο ο χριστιανός ζηλωτής που έβλεπε αιρέσεις και σατανισμό στα μαθηματικά και στην επιστήμη: "οι μαθηματικοί έπρεπε να κατασπαραχθούν από θηρία ή να καούν ζωντανοί" (McCabe). Μερικοί από τους χριστιανούς Πατέρες αναβίωσαν τις θεωρίες της επίπεδης γης και του σύμπαντος ως στερέωμα. Στην Αλεξάνδρεια ο Θεόφιλος, Πατριάρχης Αλεξάνδρειας, υποκινούσε βίαιες συγκρούσεις μεταξύ παγανιστών, Εβραίων και Χριστιανών. Δεν ήταν μια και τόσο ευμενής εποχή για να είναι κανείς επιστήμονας, ή φιλόσοφος.

Ο πατέρας της Υπατίας, ο Θέων, ήταν μαθηματικός και αστρονόμος στο Μουσείο. Επέβλεπε από κοντά κάθε πλευρά της εκπαίδευσης της κόρης του. Σύμφωνα με το μύθο, ήταν αποφασισμένος να γίνει η κόρη του ένα 'τέλειο ανθρώπινο ον' - ήταν η εποχή που οι γυναίκες θεωρούνταν κάτι παρακάτω από άνθρωποι! Ήταν προσωπική μαθήτρια του μάγου Πλούταρχου και ανατράφηκε στις θεμελιώδεις αρχές της Πλατωνικής Σχολής. Η Υπατία ήταν πραγματικά μια ξεχωριστή νέα. Ταξίδεψε στην Αθήνα και την Ιταλία και εντυπωσίαζε όσους συναντούσε με την εξυπνάδα και την ομορφιά της.

Σπούδασε στη νεοπλατωνική σχολή του Πλούταρχου του Νεότερου και της κόρης του Ασκληπιγένειας στην Αθήνα. Την εποχή εκείνη υπήρχε διάκριση μεταξύ των νεοπλατωνικών σχολών της Αλεξάνδρειας και της Αθήνας. Η σχολή της Αθήνας τόνιζε περισσότερο τη μαγεία και την απόκρυφη επιστήμη. Αλλά για τους Χριστιανούς, όλοι οι Πλατωνιστές ήταν επικίνδυνοι αιρετικοί.

Όταν επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια έγινε δασκάλα των μαθηματικών και της φιλοσοφίας. Το Μουσείο είχε χάσει την υπεροχή του και η Αλεξάνδρεια τώρα είχε ξεχωριστά σχολεία για παγανιστές, για Εβραίους και για Χριστιανούς. Ωστόσο, η Υπατία δίδασκε σε ανθρώπους κάθε θρησκείας και μετά τον πατέρα της ανέλαβε μια Έδρα Φιλοσοφίας στην πόλη. Το σπίτι της έγινε κέντρο διανοουμένων και συγκέντρωνε σχολαστικιστές που συζητήσουν επιστημονικά και φιλοσοφικά ερωτήματα.


Τα Έργα της

Η Υπατία έγραψε σχόλια για την Αριθμητική του Διόφαντου, επίσης για τον Αστρονομικό Κανόνα του Πτολεμαίου και ακόμα για τις Κωνικές Τομές του Απολλώνιου της Πέργα.

Τα περισσότερα από τα γραπτά της Υπατίας ξεκίνησαν σαν σημειώσεις για τους μαθητές της. Κανένα δεν έχει διασωθεί ολοκληρωμένο, αν και είναι πιθανό τμήματα του έργου της να έχουν ενσωματωθεί στις εκτενείς πραγματείες του Θέωνα. Μερικές πληροφορίες για τα επιτεύγματά της προέρχονται από δασωμένα γράμματα του μαθητή και φίλου της Συνέσιου του Κυρηναίου, που αργότερα έγινε ο πλούσιος και ισχυρός Επίσκοπος της Πτολεμαϊδας.

Το σημαντικότερο έργο της Υπατίας ήταν στην άλγεβρα. Έγραψε σχόλια στην Αριθμητική του Διόφαντου σε 13 βιβλία. Τα σχόλια της Υπατίας περιελάμβαναν εναλλακτικές λύσεις και πολλά νέα προβλήματα που προέκυπταν σαν συνέπεια στα χειρόγραφα του Διόφαντου.

Η Υπατία έγραψε επίσης μια διατριβή Περί των Κωνικών του Απολλώνιου σε οκτώ βιβλία. Ο Απολλώνιος ο Πέργας ήταν ένας αλεξανδρινός γεωμέτρης του 3ου π.Χ. αιώνα, που προσπάθησε να εξηγήσει τις ασυνήθιστες τροχιές των πλανητών. Το κείμενο της Υπατίας ήταν μια εκλαΐκευση της εργασίας του. Η Υπατία γοητευόταν από τις κωνικές τομές (τα γεωμετρικά σχήματα που σχηματίζονται όταν ένα επίπεδο τέμνει ένα κώνο). Μετά το θάνατό της, οι κωνικές τομές αγνοήθηκαν μέχρι την αρχή του 17ου αιώνα όταν οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι πολλά φυσικά φαινόμενα, όπως οι τροχιές πλανητών, περιγραφόταν με τον καλύτερο τρόπο με τις καμπύλες που προκύπτουν από κωνικές τομές.

Εκτός από τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά, η Υπατία είχε ενδιαφέρον για τη μηχανική και την πρακτική τεχνολογία. Τα γράμματα του Συνέσιου περιέχουν σχέδια για αρκετά επιστημονικά όργανα περιλαμβάνοντας έναν αστρολάβο (ο αστρολάβος χρησιμοποιούταν για τη μέτρηση των θέσεων του άστρων, πλανητών και του ήλιου και για τον υπολογισμό της ώρας και του ανερχόμενου ζωδίου του ζωδιακού).

Η Υπατία ανέπτυξε ακόμα μια συσκευή για τη διύλιση του νερού, ένα όργανο για τη μέτρηση της στάθμης του νερού και ένα διαβαθμισμένο υδρόμετρο από μπρούτζο για τη μέτρηση της ειδικής βαρύτητας (πυκνότητας) ενός υγρού.

Η Υπατία ήταν ο τελευταίος παγανιστής επιστήμονας του δυτικού κόσμου και ο θάνατός της συνέπεσε με τα τελευταία χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και αφού από τότε δεν υπήρξαν σημαντικές πρόοδοι στα μαθηματικά, την αστρονομία και τη φυσική σε όλο τη Δύση για άλλα 1000 χρόνια, η Υπατία έγινε σύμβολο του τέλους της αρχαίας επιστήμης. Μετά την Υπατία ήρθε το χάος και ο βαρβαρισμός των Σκοτεινών Χρόνων.

Ο Θάνατος της

Το ότι η Υπατία ανακατεύτηκε στα πολιτικά θέματα της Αλεξάνδρειας είναι αδιαμφισβήτητο. Σαν παγανίστρια, που ασπάστηκε την ελληνική επιστημονική σκέψη και σαν πολιτικό πρόσωπο με επιρροή, η Υπατία βρέθηκε σε πολύ επικίνδυνη θέση σε μια όλο και πιο χριστιανική πόλη. Το 412 ο Κύριλλος, ένας φανατικός χριστιανός, έγινε Πατριάρχης της Αλεξάνδρειας και μεγάλη εχθρότητα αναπτύχθηκε μεταξύ του Κυρίλλου και του Ορέστη, του Ρωμαίου Κυβερνήτη της Αιγύπτου, ενός παλιού μαθητή και καλού φίλου της Υπατίας. Αμέσως μόλις πήρε την εξουσία, ο Κύριλλος άρχισε να διώκει τους Εβραίους, διώχνοντας χιλιάδες από αυτούς από την πόλη. Έπειτα, παρά τη σφοδρή αντίθεση του Ορέστη, έστρεψε την προσοχή του στο να καθαρίσει την πόλη από του νεοπλατωνιστές. Αγνοώντας τις εκκλήσεις του Ορέστη, η Υπατία αρνήθηκε να απαρνηθεί τις ιδέες της και να ασπασθεί το Χριστιανισμό.

Ο Κύριλλος, ο οποίος αργότερα αναγορεύτηκε ο πατέρας τους δόγματος της Χριστιανικής Τριάδας και αγιοποιήθηκε για το ζήλο του έβλεπε στην Υπατία μια συνεχή απειλή για τη διάδοση της Χριστιανικής πίστης, ο Κύριλλος, τουλάχιστον έμμεσα, ήταν η αιτία του τραγικού της θανάτου. Παρά κάθε επόμενη προσπάθεια να τον απαλλάξουν από το στίγμα του δολοφόνου, το αδιαμφισβήτητο γεγονός παραμένει ότι δεν έκανε καμία προσπάθεια να αποτρέψει το αποτρόπαιο και βίαιο έγκλημα. Το μόνο ελαφρυντικό που μπορεί κανείς να προσφέρει σαν υπεράσπισή του είναι το ότι, τυφλωμένος από τη μανία του φανατισμού, ο Κύριλλος θεωρούσε την Υπατία ως μάγισσα εκπρόσωπο του Κακού.

Οι δολοφόνοι της Υπατίας ήταν Παραβολικοί, φανατικοί μοναχοί της Εκκλησίας του Αγ. Κυρίλλου της Ιερουσαλήμ, πιθανώς υποβοηθούμενοι από Νιτριανούς μοναχούς. Το αν ο Κύριλλος διέταξε ο ίδιος το φόνο παραμένει ανοικτό ερώτημα. Πάντως, δημιούργησε το λιγότερο το πολιτικό κλίμα που επέτρεψε μια τέτοια θηριωδία. Ο Κύριλλος αργότερα ονομάστηκε άγιος.

Ο Ορέστης ανέφερε τη δολοφονία και ζήτησε από τη Ρώμη να ξεκινήσει έρευνες. Αργότερα παραιτήθηκε και έφυγε από την Αλεξάνδρεια. Η έρευνα αναβλήθηκε πολλές φορές λόγω «έλλειψης μαρτύρων» και τελικά ο Κύριλλος ισχυρίσθηκε ότι η Υπατία ήταν ζωντανή και ζούσε στην Αθήνα.

Έτσι χάθηκε το 415 η μεγαλύτερη γυναίκα μύστης του αρχαίου κόσμου και μαζί της έπεσε και η Νεοπλατωνική Σχολή της Αλεξάνδρειας. Η μνήμη της Υπατίας πιθανώς τιμάται από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στο πρόσωπο της Αγ. Αικατερίνης της Αλεξάνδρειας. Κατά άλλους αυτή είναι διαφορετικό πρόσωπο, μια άλλη χριστιανή Αλεξανδρινή διανοούμενη που δολοφονήθηκε ένα μήνα πριν την Υπατία.

Πρόσφατα προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες μια ταινία η οποία περιγράφει την ζωή της Υπατίας και τον τραγικό της θάνατο.
Πρέπει όλοι να την δούμε.
Παρά την πεισμώδη επιμονή κάποιων, η μνήμη παραμένει δυνατή.

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

ΠΟΤΕ Η ΨΥΧΗ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ;

"Πότε λοιπόν η ψυχή αγγίζει την αλήθεια ;
Διότι όταν επιχειρεί να ερμηνεύσει κάτι τι με την συνεργασία του σώματος, φανερά εξαπατάται από αυτό.

Συνεπώς εάν κάπου αλλού είναι δυνατόν να συμβεί αυτό, μόνο όταν συλλογίζεται δεν θα αποκαλύπτεται πλήρως σε αυτή η πραγματική ουσία του όντος ;

Και χωρίς αμφιβολία τότε ακριβώς συλλογίζεται άριστα η ψυχή όταν δεν ενοχλείται διόλου από πουθενά, ούτε από την ακοή, ούτε από την όραση, ούτε από κανένα πόνο, ούτε από κάποια ηδονή, αλλά απομονώνεται όσον το δυνατόν περισσότερο μέσα στον εαυτό της, αποχαιρετώντας το σώμα, και όταν αποφεύγουσα, όσο είναι δυνατόν, κάθε συνεργασία και κάθε επαφή μαζί του, ορέγεται αυτούσια την πραγματικότητα"

Πλάτων – Φαίδων 65c-d