Ου χρη δε τους τοσαύτης ακούοντας διαφοράς νομίζειν εναντιολογίας είναι ταύτας των φιλοσοφησάντων, όπερ τινές ταις ιστορικαίς μόναις αναγραφαίς εντυγχάνοντες και μηδέν των λεγομένων συνιέντες ονειδίζειν επιχειρούσι, καίτοι μυρίοις σχίσμασιν αυτοί κατεσχισμένοι ου περί τας φυσικάς αρχάς (τούτων γαρ ουδέ όναρ επαΐουσιν ), αλλά περί την καθαίρεσιν της θείας υπεροχής. ουδέν δε ίσως χείρον ολίγον παρεκβάντα τοις φιλομαθεστέροις επιδείξαι, πως καίτοι διαφέρεσθαι δοκούντες οι παλαιοί περί τας των αρχών δόξας, εναρμονίως όμως συμφέρονται.
Αυτοί που ακούν για την ύπαρξη κάποιων πολύ μεγάλων διαφορών μεταξύ των φιλοσόφων, δεν πρέπει να μένουν με την εντύπωση ότι οι διαφορές αυτές είναι αντιφάσεις όλων όσων φιλοσοφούν.
Αυτή την περί αντιφάσεως άποψη επιχειρούν να προβάλλουν ορισμένοι, μόνο και μόνο για να κοροιδέψουν. Βέβαια κάτι τέτοιο το κάνουν όσοι έχουν απλώς μια επαφή αναγνώστη με τα πράγματα ή για να είμαστε ακριβείς όσοι έχουν επαφή μόνο με τις ιστορικές αναγραφές. Ουσιαστικά δηλαδή δεν καταλαβαίνουν τίποτε από όσα λέγονται. Ασε που είναι χωρισμένοι και οι ίδιοι σε χίλια κομμάτια όχι μόνο σε ότι αφορά τις φυσικές αρχές ( διότι αυτές ούτε στα όνειρα τους δεν μπορούν να τις γνωρίσουν), αλλά και σε σχέση με την καθαίρεση της θεικής ανωτερότητας.
Δεν είναι κακό λοιπόν, κάνοντας μια μικρή παράκαμψη, να δείξω σε αυτούς που θέλουν πραγματικά να μάθουν, πως παρά το γεγονός, ότι οι απόψεις των παλαιών σχετικά με τις αρχές φαίνεται να διαφέρουν και οι ίδιοι μοιάζει να διαφωνούν, τελικά κατά βάθος συμφωνούν αρμονικά μεταξύ τους.
Σιμπλίκιος – Σχόλια στο Φυσικής Ακροάσεως του Αριστοτέλους 9.28.32
(η μετάφραση είναι από το πολύ καλό βιβλίο «Ηράκλειτος και Παρμενίδης» του Ευάγγελου Βαρβαρέσου- Εκδόσεις Κώδικας)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Έτσι ακριβώς. Όλη η Ελληνική φιλοσοφία είναι ενιαία, τα βασικά χαρακτηριστικά είναι κοινά. Υπάρχει ένας κορμός του δένδρου και από εκεί και πέρα αρκετά παρακλάδια. Αλλά ο κορμός είναι ένας.
τι το κοινό έχει ο Πλάτων με τον
Επίκουρο;
Τί το διαφορετικό έχει;
Για τον Επίκουρο η γένεση των πλανητών και της ζωής είναι τυχαία συμβάντα
Έχει να κάνει με το "Επίπεδο" της μελέτης και του πως αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα.
Ο Επίκουρος π.χ ηταν άριστος στα του Ζην (Σώμα-Ψυχή) λέγοντας ευστόχος πως δεν εχουμε ανάγκη τους Θεούς η τις θρησκείες για να είμαστε ευδαίμονες, πως δεν πρέπει - ακόμα κι αν ισχύει - να μας απασχολεί η μετα θάνατον ζωή και όρισε την Φιλοσοφία του με στόχο και σκοπό την επίγεια αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων καθώς και της υγιούς ζωής. Είναι φυσιολογικό πολλές απο τις πεποιθήσεις του πλάτωνα να τις απέδιδε στην "Τύχη" και να διαφωνούσε μαζί του (οπως το περι Πλανητών που είπε νωρίτερα ο φίλος Parthenidis) . Διαφωνούσε ομως διότι ο Επίκουρος είτε επειδή δεν πίστευε , είτε επειδή το θεωρούσε αδόκιμο και μη χρήσιμο δεν μελέτησε τις ανώτερες σφαίρες - Ιεραρχίες - Διάνοιες - Συμπαν. Κάτι δηλαδή που εκανε σε απόλυτο βαθμό ο Πλάτων ο οποίος περισσότερο ασχολήθηκε με το Σύμπαν , το Πνευμα και τους Θεους βάζοντας θεμελιώδης "βάσεις" περισσότερο απο κάθε άλλον Φιλόσοφο.
Εαν ενώσουμε τον Πλάτωνα και τον Επίκουρο εχουμε στα χέρια μας μια "τέλεια" οψη του Κόσμου, της Ζωής και του Σύμπαντος. Εαν κατορθώσουμε να δούμε την ενότητα των σχολών σκέψης και "Επιστήμης" του τότε θα ελευθερωθούμε απο ολα τα δεσμά και ολες τις δεισιδαιμονίες...
Αυτο δυστυχώς λίγοι, πολυ λίγοι εχουν κατορθώσει να το πετύχουν...
Ίσως ηρθε η ωρα να συμβεί αυτο στην εποχή μας.
Δημοσίευση σχολίου