ΔΑΙΜΟΝΕΣ-ΣΥΝΕΥΡΕΣΕΙΣ ΘΕΩΝ ΜΕ ΘΝΗΤΟΥΣ

Οπως έχει ήδη λεχθεί οι θεοί εκδηλώνονται σε όλες τις κατώτερες τάξεις από το επίπεδο από το οποίο πρωτοεκδηλώνονται.

Κάθε θεός εκδηλώνεται λοιπόν σαν πρωταρχικός θεός (Ενάδα), νους, ψυχή και δαίμων (για την ακρίβεια άγγελος, δαίμων και ήρωας, αλλά ονομάζουμε όλη την τάξη των ανωτέρων γενών ως δαιμονες).

Ολη δε ή σειρά ενός θεού έχει το όνομα του θεού, για αυτό, όπως εμφατικά τονίστηκε προηγουμένως , όταν αναφερόμαστε για παράδειγμα στον Απόλλωνα, πρέπει να ξέρουμε αν αναφερόμαστε στον πρωταρχικό θεό ( Ενάδα ) ή σε κάποια κατώτερη εκδήλωση του.

Οι δαίμονες συμμετέχουν στην θεία δημιουργία παράγοντας όντα του κόσμου της γέννησης.

Προσοχή όμως : Δεν αναμιγνύονται με τους θνητούς, αλλά κινούν την φύση και βοηθούν τις γόνιμες δυνάμεις αφαιρώντας όποια εμπόδια αυτές συναντούν.

Οπως λέει ο Πρόκλος "Οι μύθοι λοιπόν σκεπάζουν τα πράγματα κάτω από λέξεις που ακούγονται ίδιες αλλά έχουν διαφορετική σημασία"

Επειδή λοιπόν αυτές οι οντότητες έχουν τα ίδια ονόματα με τους αρχικούς θεούς, "για αυτό λένε ότι οι θεοί ενώνονται με θνητές γυναίκες ή οι θνητοί άντρες με θεές. Αν όμως ήθελαν να μιλήσουν απερίφραστα και με σαφήνεια, θα έλεγαν ότι ο Αρης, η Θέτιδα και οι άλλοι θεοί, αρχίζοντας από πάνω, οδηγούν μέχρι τέλους τη δική τους βαθμίδα που περιέχει πολλές αιτίες διαφοροποιούμενες η μια από την άλλη, ως προς την ουσία. για παράδειγμα αγγελικές και δαιμόνιες και ηρωικές και νυμφικές και τα παρόμοια.

Οι ταπεινές λοιπόν δυνάμεις των βαθμίδων αυτών εγκαθιδρύουν μεγάλη επικοινωνία με το ανθρώπινο γένος. Πράγματι τα τελευταία μέρη των πρώτων συμφύονται με τα αρχικά των δευτέρων, και με όλες γενικά τις φυσικές τους εκδηλώσεις συντελούν και στις γενήσεις, από αυτό και δημιουργείται πολλές φορές η εντύπωση ότι από την ανάμειξη και την ένωση τους με τους ανθρώπους γεννιούνται ήρωες, που θεωρείται ότι πλεονεκτούν κάπως σε σχέση με την ανθρώπινη φύση "

Με το ίδιο σκεπτικό και οι Νύμφες λέγεται ότι έχουν σχέση άλλες με δένδρα, άλλες με πηγές, άλλες με ελάφια και δράκοντες.

Η ένωση θεών με θεές δίνουν θεούς ή αιώνιους δαίμονες .

Οσον αφορά τις ηρωικές ψυχές, διακρίνουμε δύο είδη ζωής, ανάλογα με το αρσενικό τους στοιχείο και άλλοτε με το θηλυκό τους στοιχείο.

(Προσοχή όμως, όχι με την έννοια του φύλου που έχουμε υπόψη μας, αλλά ανάλογα με τον τρόπο δράσεως τους)

Και στις δύο περιπτώσεις έπιτυγχάνουν να γίνουν ανεξάρτητες από την γένεση, να νοήσουν όσα είναι ανώτερα τους και να φροντίσουν τα κατώτερα τους.

Επειδή, όπως μας λέει ο Πλάτων στον Τίμαιο, η ψυχή έχει δύο κύκλους του ταυτού και του ετέρου, οι αρσενικοί ήρωες έχουν ζωή σύμφωνη με τον κύκλο του ταυτού και οι θηλυκοί ήρωες με τον κύκλο του ετέρου.

Ετσι αν αποτύχουν, ανάλογα με την κατάσταση τους, τότε θα ανακοπεί η κυκλική πορεία του ταυτού και η κυκλική πορεία του ετέρου θα υποστεί ρήξεις και παραμορφώσεις. Ετσι όσοι μεν επιτυγχάνουν, η ζωή τους θα είναι σύμφωνη με την κατάσταση της, ενώ όσοι αποτυγχάνουν η ζωή τους θα εμποδίζεται στην εκδήλωση της ενέργειας τους.

Ετσι λοιπόν οι ημίθεοι διακρίνονται σε δύο κατηγορίες :

Οσοι προέρχονται από αρσενική ηρωική ψυχή, δηλαδή έχουν ευέλικτη την περιφορά του ταυτού, λέγεται ότι προέρχονται από πατέρα θεό και μητέρα θνητή, διότι τους λείπει η μια πλευρά της ζωής.

Οσοι προέρχονται από θηλυκή ηρωική ψυχή, δηλαδή έχουν ευέλικτη την περιφορά του ετέρου είναι από πατέρα θνητό και μητέρα θεά.

"Με μια λέξη, η επιτυχία είτε στη μία πλευρά, είτε στην άλλη φέρει την σφραγίδα της θεικής αιτίας, και στην περίπτωση της επικράτησης της περιφοράς του ταυτού, λέμε ότι η θεότητα είναι αρσενική και πατρική, ενώ στην περίπτωση της επικράτησης της περιφοράς του ετέρου, λέμε ότι η θεότητα είναι μητρική"

Και συνεχίζει ο Πρόκλος δίνοντας το παράδειγμα του Αχιλλέα που ήταν γυιός θεάς, άρα σε αυτόν υπερίσχυε η περιφορά του ετέρου για αυτό και όταν ήταν στον Αδη, επιθυμούσε την σωματική ζωή.

Αντίθετα, ο Μίνως και ο Ραδάμανθυς που ήταν γυιοί του Διός, δηλαδή σε αυτούς υπερίσχυε η περιφορά του ταυτού , είχαν επαφή με τον κόσμο της γέννησης μόνο όταν ήταν αναγκαίο.

Πρόκλος - Σχόλια στον Κρατύλο 118-119