ΔΑΙΜΟΝΕΣ-ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΔΑΙΜΩΝ και ΤΥΧΗ

Οπως μας ξεκαθαρίζει σαφέστατα η Διοτίμα στο Συμπόσιο, η επικοινωνία μας με τον θείο κόσμο γίνεται μόνο μέσω δαιμόνων. "Θεός ανθρώπω ου μίγνυται", για αυτό και σε κάθε έναν από εμάς έχει ανατεθεί ένας δαίμων μέσω του οποίου γίνεται η επαφή μας με τους θεούς.

Ανάλογα με το πόσο εξελιγμένη είναι μια ψυχή, τόσο ανώτερος είναι ο δαίμων που της αντιστοιχεί και ο οποίος παραμένει ο ίδιος καθ'όλη την διάρκεια της ζωής μας.
Οσο δε ανώτερος είναι ο δαίμων, τόσο πιο ψηλά στην ιεραρχία βρίσκεται με αποτέλεσμα οι ανώτατοι δαίμονες είναι στις παρυφές του θείου κόσμου, δηλαδή είναι ουσιαστικά θεοί.

Από αυτό έχουμε και μια ένδειξη ότι πιθανόν η ενσάρκωση της ψυχής που την γνωρίσαμε σαν Σωκράτη ήταν η τελευταία, μιας και το λεγόμενο "δαιμόνιο" του Σωκράτη έχει χαρακτηριστικά ανωτάτου δαίμονα, ουσιαστικά θεού. Το δαιμόνιο δε του Σωκράτου έχει Απολλώνιες ιδιότητες και συνεπώς ο Σωκράτης ανήκει στην Απολλώνια σειρά.

Μια κατηγορία δαιμόνων είναι και η Τύχη, η οποία ουσιαστικά είναι υπέυθυνη στο να "συντονίσει" και να "μαζέψει" όλα τα αίτια τα οποία έχουν δημιουργηθεί από τις δράσεις μας.


Πρέπει να τονιστεί ότι η έννοια της Τύχης δεν είναι αυτή που έχουμε σήμερα, αλλά ουσιαστικά ή τύχη μας είναι να μας "τύχουν" όλα τα αίτια τα οποία έχουμε προκαλέσει, ώστε αφ'ενός μεν να καθαρθούμε από όσα μας βαραίνουν, και αφ' ετέρου να ευεργετηθούμε από τις αντιδράσεις για όσα καλά έχουμε κάνει και να μην "χάσουμε" κάποιες από αυτές τις ευεργεσίες. Δηλαδή, ενώ κάποιοι δαίμονες ρυθμίζουν το ποσό των αντιδράσεων ( κάρμα ) που θα δεχτούμε κατά την διάρκεια της ενσάρκωσης, η Τύχη φροντίζει να τις "συγκεντρώσει".

Το να μην "τιμωρούμασττε" για τα σφάλματα μας, ουσιαστικά είναι τιμωρία!

Ο Δαίμων του καθ΄ενός είναι αγγελικός δαίμων και είναι διάφορος του Αγαθού Δαίμονος, ενώ η Τύχη είναι θήλυ και διάφορος της Αγαθής Τύχης.

Ο Αγαθός Δαίμων και η Αγαθή Τύχη είναι κοινοί σε όλους και ο καθένας τους προίσταται μιας ολόκληρης σειράς.

Δηλαδή, ο προσωπικός μας Δαίμων ανήκει στην σειρά του Αγαθού Δαίμονος και η προσωπική μας Τύχη στην σειρά της Αγαθής Τύχης.

Ο Δαίμων επιτροπεύει τις εσωτερικές μας κινήσεις, ενώ η Τύχη τις κινήσεις που κατευθύνονται προς τα έξω.

Στον Δαίμονα ταιριάζει το αρσενικό στοιχείο, προίσταται στα αφανή και είναι επίτροπος του είδους της ζωής.

Στην Τύχη ταιριάζει το θηλυκό στοιχείο, προίσταται στα εμφανή και είναι προστάτιδα των επιδράσεων από το Σύμπαν.

Ο προσωπικός μας Δαίμων προέρχεται από τον Ηλιο και η προσωπική μας Τύχη από την Σελήνη και έτσι οι κληροι του Δαίμονα και της Τύχης μπορούν να βρεθούν στις γεννήσεις μας από αυτούς τους θεούς.
(βλέπε σχετικά Πρόκλος-Σχόλια στην Πολιτεία IR 2.298-300)


-----

Οι πιο τέλειες ψυχές τάσσονται υπό την προστασία των δυνατοτέρων δαιμόνων, λαμβάνουν από αυτούς την σωτηρία τους και την σωστή ευθεία καθοδήγηση τους, ενώ οι ατελέστερες ψυχές τάσσονται υπό τους κατώτερους δαίμονες.
Οπως οι ψυχές εσπάρησαν περί τους θεούς με βάση την αξία τους, έτσι και ετάχθηκαν υπό την εποπτεία των δαιμόνων με βάση το προσήκον.
Πρόκλος-Σχόλια στον Αλκιβιάδη 114

Διότι λόγω της υπεροχής τους έναντι των άλλων δαιμόνων, δίνουν συχνά την εντύπωση πως είναι θεοί. Δικαιολογημένα συνεπώς, ο Σωκράτης αποκαλεί και θεό τον δαίμονα του, διότι ανήκε στους πρωταρχικούς και κορυφαίους δαίμονες. Για τούτο και ο Σωκράτης ήταν απολύτως τέλειος, αφού τον κυβερνούσε τέτοιος προστάτης και αφού μέτραγε τον εαυτό του σε παραβολή με έναν τέτοιο ηγεμόνα και φύλακα της ζωής του.
Πρόκλος-Σχόλια στον Αλκιβιάδη 79

Δεν είναι άσκοπη και αόριστη η τύχη και τα δώρα της, αλλά είναι δύναμη που συγκεντρώνει τα πολλά και αδιάσπαρτα αίτια και τακτοποιεί τα άτακτα και συμπληρώνει αυτά που έχουν κληρωθεί στον καθένα από το σύμπαν.
Πρόκλος-Σχόλια στον Τίμαιο Α 192.18

Διότι ποτέ η ψυχή, σε μια και μόνη ζωή δεν αλλάζει την προστασία του δαίμονα, αλλά ο κυβερνήτης μας είναι ο ίδιος από την γέννηση μας μέχρι την στιγμή που θα πορευτούμε προς τους κριτές μας.
Πρόκλος-Σχόλια στον Αλκιβιάδη 76

Φαίνεται λοιπόν και το σωκρατικό δαιμόνιο στο οποίο έλαχε τέτοιος ιδιαίτερος χαρακτήρας - εννοώ καθαρκτήριος και περιεκτικός της αγνής ζωής - και το οποίο είναι ταγμένο υπό την ιδιότητα εκείνη του Απόλλωνα που εν είδει μονάδος προίσταται της όλης καθάρσεως.
Πρόκλος-Σχόλια στον Αλκιβιάδη 83

Τιμωρία είναι να μην τιμωρηθούν, γιατί όταν τιμωρούνται ωφελούνται, ενώ όταν δεν τιμωρούνται, περιφέρουν την προσβολή τους ως ανίατη.
Πρόκλος - Περί των δέκα προς την πρόνοια απορρημάτων 52