ΕΝΑΔΕΣ ( ΘΕΟΙ ) - Σχέση με Αρχές και Θεία Ουσία

Οι Ενάδες χαρακτηρίζονται από την Υπαρξη, την Δύναμη τους και την Ενέργεια τους.
Οι όροι που χρησιμοποιούνται για αυτά είναι πέρας, άπειρο και μικτό. Τα δύο πρώτα (πέρας-Υπαρξη και Απειρο-Δύναμη ) συχνά αναφέρονται στα κείμενα μας σαν αρχές ή σαν δυάδα.

( Προσοχή : Σε αρκετά σημεία, ο Πρόκλος αναφέρεται στις δύο αρχές σαν δυάδα, δεν πρέπει να γίνει σύγχυση με την αόριστο δυάδα των Πυθαγορείων που είναι το αντίστοιχο του απείρου )

Οι Ενάδες λοιπόν, ενεργώντας ( άρα δημιουργώντας μια πρόοδο σε οντικό επίπεδο ) συνθέτουν τον ΕΝ-ΟΝ, το οποίο είναι η θεία Ουσία, στην πρώτη εμφάνιση της αμέσως μετά το ΕΝ. Είναι το ΕΝ του Παρμενίδη.

Αρα οι δύο αρχές των Θεών δεν είναι ουσίες, ενώ αυτό που εμφανίζεται στην εκδήλωση από το ΕΝ είναι η ΜΙΑ ΘΕΙΑ ΟΥΣΙΑ, η οποία έχει ιδρυθεί από όλες τις Ενάδες.


------------
Επομένως δεν είναι περίεργο αν το πρωταρχικό Ον δεν είναι ούτε πέρας ούτε άπειρο, από τα οποία έλαβε υπόσταση και είναι μεικτό, καθώς δεν θα έχουν συμμετάσχει αυτά που βρίσκονται υπεράνω της Ουσίας στην ανάμειξη του, αλλά, μένοντας εκείνα ξεχωριστά, οι επόμενες από εκείνα πρόοδοι θα έχουν συνδεθεί για την υπόσταση της Ουσίας.

Πρόκλος - Πλατωνική Θεολογία Γ 38.24

[ Γενικά περί των σχέσεων στο Υπερούσιο Επίπεδο μπορούμε να βρούμε λεπτομέρειες στα Σχόλια στον Παρμενίδη IP 936 κ.επ. ]

Μετά το Ενα λοιπόν βρίσκεται το ΕΝ-ΟΝ. Είναι κατά τρόπο Μυστικό πολλά και ενωμένο, μετά από αυτό εκείνο που διαχωρίζεται και προχωρά από την ενότητα στην εμφάνιση, και τελευταίο από τα νοητά είναι αυτό που έχει διαχωριστεί και συμπεριλαμβάνει όλο το νοητό πλήθος.

Πρόκλος - Πλατωνική Θεολογία Γ 152.7


Το Παρμενίδειο ΕΝ είναι το ΕΝ ΟΝ.

Πρόκλος - Σχόλια στον Παρμενίδη 1093.25


Γιατί δεν είναι ύλη του πέρατος το άπειρο, αλλά δύναμις, ούτε είδος του απείρου το πέρας, αλλά ύπαρξη. Από αυτά τα δύο προκύπει το Ον, καθώς δεν παρέμεινε μόνο στο Ενα, αλλά δέχτηκε πλήθος Ενάδων και Δυνάμεων, οι οποίες έχουν συντεθεί σε μια Ουσία.

Πρόκλος - Πλατωνική Θεολογία Γ 40.4