Η κάθοδος της ψυχής στο σώμα την απομάκρυνε από τα θεικά αίτια, από τα οποία επληρούτο με νόηση, δύναμη και καθαρότητα, και την έφερε σε επαφή με το φυσικό γίγνεσθαι και τα υλικά πράγματα, από τα οποία γεμίζει με λήθη, πλάνη και άγνοια. Πράγματι όταν κατέβηκε, την περιέβαλαν από το Σύμπαν και ζωές πολύμορφες και χιτώνες ποικιλόμορφοι, που την κατέβασαν προς την θνητή σύσταση και την εμπόδιζαν στη θέαση των όντων.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 224
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Και γιατί θα πρέπει να κατεβαίνει η ψυχή στο ανθρώπινο σώμα;
Για να εκπληρώσει τις καρμικές της υποχρεώσεις.
μιλά για κάρμα ο Προκλος;
Αν εννοείς ότι χρησιμοποιεί την ίδια έκφραση όχι, μιας και η λέξη κάρμα είναι Ινδική. Η ελληνική λέξη είναι αντιπεπονθός. Απλώς την χρησιμοποιούμε μιας και είναι γνωστή.
Αλλά η έννοια του κάρμα είναι βασική έννοια που διέπει ειδικά την Ορφικοπυθαγόρεια παράδοση.
Το θέμα αυτό είναι πολύ μεγάλο, θα το δούμε σιγά-σιγά, άλλωστε αυτή είναι, όπως λέει και ο τίτλος της ανάρτησης- μια πρώτη προσέγγιση στο θέμα.
Και ποιές είναι αυτές οι υποχρεώσεις; Και γιατί τις έχει;
Τι υποχρεώσεις τις έχει δημιουργήσει από τις διάφορες δράσεις που έχει κάνει στον κόσμο της γέννησης.
Είτε "τιμωρείται" επανορθώντας τις βλάβες που έχει δημιουργήσει και εκπαιδεύεται να μην επαναλάβει τα σφάλματα, είτε "ανταμοίβεται" για τις καλές τις δράσεις.
Για αυτό και οι ψυχές - κατά τον μύθο - πηγαίνουν πρώτα κάτω από την Λάχεση, η οποία και έχει καταγεγραμμένα τα πεπραγμένα τους. Και άλλα πολλά που θα δούμε στην συνέχεια.
Οταν ξεμπερδέψει από αυτά τα χρέη/υποχρεώσεις έχει τελειωθεί.
Μπορείς να μου δώσεις κάποια παραδείγματα δράσεως στον κόσμο της γέννησης και τί υποχρεώσεις έχουνε αυτές δημιουργήσει; Απλώς μου ακούγεται λίγο περίεργο να έχιε η ψυχή υποχρεώσεις.
Γενικά κάθε κίνηση και δράση που κάνουμε ή ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ( πρόσεξε το αυτό ) προκαλεί κάποια αντίδραση.
Αυτή η αντίδραση οφείλεται στο ότι έχουμε προκαλέσει μια διαταραχή στο Σύμπαν και συνεπώς θα προκύψει κάποια αντίδραση η οποία θα εμφανιστεί είτε κατά την διάρκεια της ζωής μας, είτε (το πιο σύνηθες ) σε κάποια επόμενη ενσάρκωση μας.
Το πότε και πως θα εκδηλωθεί αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που σίγουρα δεν τους ξέρουμε εμείς, αλλά ρυθμίζονται από συγκεκριμένη τάξη δαιμόνων.
Για παράδειγμα ο Πλούταρχος στο "Περί του βραδέως τιμωρουμένου από του θείου" περιγράφει γιατί δεν δίνεται η τιμωρία ή η ανταμοιβή άμεσα αλλά καθυστερεί. Στα κείμενα μας είναι διάχυτη η αντιμετώπιση αυτού του θέματος.
Πάρε για παράδειγμα ότι σκοτώνεις κάποιον ή κάνεις μια ληστεία, συνεπώς προκαλείς μια διαταραχή στο Σύμπαν.
Ας υποθέσουμε ότι τα παραπάνω ήταν τα τέλεια εγκλήματα και διαφεύγεις την τιμωρία επί της γής. Αυτό σημαίνει ότι την γλύτωσες ? Οχι, γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν ξεφέυγει από την Νέμεση, άρα παρότι πέθανες, έχεις αφήσει αυτές τις υποχρεώσεις ανεξόφλητες, άρα σε κάποια επόμενη ενσάρκωση θα πρέπει αφένός μεν να επανορθώσεις και αφ'ετέρου να συνειδητοποιήσεις ότι αυτά αποτελούν σφάλματα, ώστε να μην τα επαναλάβεις.
Αλλά ακόμα και αν τιμωρηθείς με ανθρώπινα μέτρα, δεν σημαίνει ότι σε συμπαντικό επίπεδο έχεις ξοφλήσει τις υποχρεώσεις σου, για πολλούς λόγους. Ετσι λοιπόν, αν για την υποτιθέμενη ληστεία που έκανες φυλακίστηκες, δεν σημαίνει ότι αυτός που αδίκησες έχει "αποζημιωθεί". Σίγουρα η ανθρώπινη τιμωρία αποτελεί μέρος της τιμωρίας και του σωφρονισμού σου, αλλά δεν κάλυψε όλες τις πτυχές του συγκεκριμένου θέματος. Αρα έχεις ακόμα "οφειλούμενα" με το Σύμπαν.
Γενικά θεώρησε ότι υπάρχει ένα ισοζύγιο καλών και κακών πράξεων, το οποίο από ενσάρκωση σε ενσάρκωση μεταβάλλεται. Σκοπός μας είναι να το μηδενίσουμε.
Απλώς να προσθέσω κάποιες σκέψεις παρόλο που το θέμα είναι τεράστιο και για να το αντιμετωπίσουμε, χρειάζεται να προσεγγίσουμε κάποια αποσπάσματα πρώτα.
Υπάρχουν άνθρωποι που σε όλη τους την ζωή ταλαιπωριούνται "λες και τους έχουν καταραστεί", όπως λένε.
Επίσης, υπάρχουν φορές που μας προκύπτει αναπάντεχα μια μεγάλη συμφορά, διερωτώμαστε "γιατί να μας συμβεί εμάς αυτό" και προσπαθούμε να επιρρίψουμε σε κάποιον την αιτία, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι ο αίτιος των συμφορών μας είμαστε εμείς οι ίδιοι, που κάποια στιγμή στο παρελθόν - είτε στην τρέχουσα ζωή μας, είτε σε προηγούμενες - προκαλέσαμε μια δράση και υφιστάμεθα τώρα τις αντιδράσεις.
Η ας σκεφτούμε την δυστυχία που υπάρχει εγγενώς σε διάφορα σημεία του κόσμου (π.χ. Αφρική ). Επειδή το όλο σύστημα είναι δίκαιο, σημαίνει ότι οι ενσαρκώσεις σε τέτοιες καταστάσεις οφείλονται σε καρμικές αιτίες.
Δεν πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς για αυτό που είμαστε τώρα, άλλωστε κρινόμαστε για το πως διαχειριζόμαστε το "ισοζύγιο" μας. Τίποτα δεν μας εμποδίζει μια επόμενη ενσάρκωση μας να είναι υπό τέτοιες συνθήκες.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις "ανταμοιβές" που μας έρχονται υπό μορφήν ταλέντων και επιτυχιών.
Παράδειγμα ο Μότσαρτ που σε ηλικία 3 ετών συνέγραψε ολόκληρα μουσικά κομμάτια. Η οι διάφοροι επιστήμονες και φιλόσοφοι που έχουν παράξει τεράστιο έργο για την ανθρωπότητα.
Ολα αυτά δεν οφείλονται σε "θεία χάρη", ούτε βέβαια οι τιμωρίες αποτελούν "θέλημα θεού", αλλά οφείλονται αποκλειστικά σε εμάς τους ίδιους.
"Αιτίας ελομένου, θεός αναίτιος"
Δημοσίευση σχολίου