Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ, ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ- οι ΤΡΕΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ένα πολύ περίεργο απόσπασμα του Σέρβιου, από τα Σχόλια του στα Γεωργικά του Βιργιλίου, μας προσθέτει νέα δεδομένα και μας προβληματίζει :

“Varro tamen ait se legisse Empedotimo cuidam Syracusano a quadam potestate divina mortalem aspectum detersum, eumque inter cetera tres portas vidisse tresque vias, unam ad signum scorpionis, qua Hercules ad deos isse dicetereur, alteram per limitem qui est inter leomen et cancrum, tertiam esse inter aquatium et pisces”

“Αλλά ο Βάρρων αναφέρει ότι έχει διαβάσει ότι ένας Εμπεδότιμος από τις Συρακούσες, αφού απέκτησε εξαιρετικές δυνάμεις οράσεως από κάποια θεία δύναμη, είδε καταμεσήμερα, μεταξύ άλλων, τρεις πύλες και τρεις δρόμους, μια κοντά στον αστερισμό του Σκορπιού, όπου ο Ηρακλής αναφέρθηκε ότι αποθεώθηκε. Μια δεύτερη ανάμεσα στον Λέοντα και τον Καρκίνο και η τρίτη ανάμεσα στον Υδροχόο και στους Ιχθείς.”
Servius, In Vergilii Georgica 1.34


Μας αναφέρει λοιπόν για μια πύλη μεταξύ Λέοντα και Καρκίνου, μια άλλη μεταξύ Υδροχόου και Ιχθύων και μια τρίτη κοντά στον Σκορπιό. Για την τρίτη, ναι μεν μας αναφέρει ότι είναι κοντά και όχι πάνω στον Σκορπιό, αλλά δεν μας διευκρινίζει άμεσα αν είναι μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη ή μεταξύ Σκορπιού και Ζυγού.

Όμως η απορία μας λύνεται εύκολα μιας και λέει ότι η πύλη αυτή βρίσκεται εκεί που αποθεώθηκε ο Ηρακλής. Αν κοιτάξουμε στον ουρανό, βλέπουμε ότι ο αστερισμός του Ηρακλή είναι μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη, άρα μπορούμε να πούμε με σιγουριά, ότι η τρίτη πύλη είναι μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη.

Κατ’αρχήν είναι περίεργο που αναφέρεται σε περιοχές ανάμεσα σε ζώδια, όπως επίσης ότι μιλάει για τρεις πύλες, ενώ ξέρουμε ότι οι πύλες είναι δυο και μάλιστα ταυτίζονται με τα τροπικά ζώδια.

Για να λύσουμε τις απορίες μας, θα πρέπει να κοιτάξουμε πως διαρθρώνεται ο ζωδιακός στον ουρανό.

Ετσι στο παραπάνω σχήμα, βλέπουμε ότι πράγματι μεταξύ των αστερισμών που αναφέρει ο Σέρβιος υπάρχουν «ανοίγματα» στον ζωδιακό. Μάλιστα το άνοιγμα μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη είναι 5 μοίρες περίπου ενώ τα άλλα είναι περίπου 1-1,5 μοίρα.

Δημιουργούνται βέβαια επιπρόσθετες απορίες μιας και παρατηρούμε ότι υπάρχουν και άλλα ανοίγματα μεταξύ των ζωδίων, πέραν των προαναφερθέντων και συγκεκριμένα μεταξύ Ιχθύων και Κριού, Κριού και Ταύρου, Ταύρου και Διδύμων, Διδύμων και Καρκίνου.

Πως λοιπόν θα ταιριάξουν αυτά τα οποία έχουμε ήδη μελετήσει με την νέα αυτή αποκάλυψη ;

Κατ’αρχήν, βλέπουμε ότι το άνοιγμα μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη το συνδέει με την αποθέωση του Ηρακλή. Συνεπώς θα μπορούσαμε να το αντιστοιχίσουμε με την νότια θύρα του Ομήρου, ή την Πύλη του Ηλίου κατά τους θεολόγους, την οποία την διαβαίνουν οι τελειωμένες ψυχές.

(Αλλωστε, "κοντά" στο σημείο αυτό βρίσκεται το ζώδιο της Χειμερινής τροπής, που όπως έχουμε ήδη δει συνδέεται με την νότια θύρα του Ομήρου, "που από αυτή όμως δεν μπαίνουν θνητοί, παρά είναι των αθανάτων το διάβα")

Απομένει λοιπόν να αντιστοιχίσουμε την βόρεια θύρα του Ομήρου, ή την Πύλη της Σελήνης κατά τους θεολόγους.

Εδώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο ότι υποψήφιες πύλες είναι όλα τα υπόλοιπα έξι ανοίγματα του ζωδιακού.

Για να αντιμετωπίσουμε αυτό το θέμα, θα πρέπει να προβληματιστούμε γιατί ο Εμπεδότιμος κατά τον Σέρβιο, εκτός της πρώτης πύλης, ανέφερε μόνο δύο από τις έξι ή γιατί όχι μια για να είναι συμβατός με τον Ομηρο ;

Αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά την εικόνα του ζωδιακού, βλέπουμε ότι η δεύτερη και η τρίτη πύλη που αναφέρει ο Εμεπδότιμος είναι τα ακριανά ανοίγματα από τα έξι, άρα αναφερόμενος στο πρώτο και στο έκτο άνοιγμα από τα έξι, εμμέσως μας υποδεικνύει ότι πρέπει να λάβουμε υπόψιν και τα έξι ανοίγματα.

Ο Ομηρος δε αναφερόμενος στην βόρεια πύλη, κατά τους σχολιαστές του, αναφέρεται στον συμβατικό Καρκίνο, δηλαδή κοντά σε ένα από τα έξι ανοίγματα, υποδεικνύοντας και αυτός εμμέσως ότι η αναφορά του γίνεται και στα έξι ανοίγματα του ζωδιακού που παίζουν τον ρόλο της βόρειας πύλης.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Ομηρος δίνοντας μια απλουστευμένη εικόνα, για να περιγράψει συμβολικά την δομή του κόσμου της γένεσης, αναφέρεται σε δύο μόνο πύλες που, πολύ έξυπνα, δεν τις ταυτίζει με συγκεκριμένα ζώδια, μιας και αν το έκανε θα δέσμευε τον μελετητή στον τρόπο προσέγγισης του θέματος,

Οι σχολιαστές του, κυρίως ο Πρόκλος και ο Πορφύριος, μας έδωσαν το κλειδί προσέγγισης του θέματος, αντιστοιχίζοντας τις δυο θύρες του Αντρου των Νυμφών του Ομήρου, με τα τροπικά ζώδια, ο Εμπεδότιμος δε, έχοντας το θείο όραμα που αναφέρει ο Βάρρων, προσέθεσε ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, το οποίο ξεκαθαρίζει πλήρως την εικόνα, η οποία μέσω του αποσυμβολισμού που μελετήσαμε, είναι η εξής :


Ο κόσμος της γέννησης ορίζεται από την σφαίρα των απλανών. Οι ψυχές, οι οποίες δημιουργήθηκαν από τον Δημιουργό στο νοητό διέρχονται από τον Γαλαξία, που είναι το σύμβολο του ουρανίου Αδη, και μέσω των έξι ανοιγμάτων που αναφέραμε και που αντιστοιχούν στην βόρεια θύρα του Αντρου των Νυμφών του Ομήρου, εισέρχονται στον κόσμο της γέννησης.

Εκεί μετά από συνεχείς ενσαρκώσεις, όσες πετυχαίνουν την τελοιοποίηση τους, επιστρέφουν στον Γαλαξία και μέσω αυτού στο νοητό μέσω του ανοίγματος που βρίσκεται μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη που είναι η νότια θύρα του Αντρου των Νυμφών του Ομήρου.

Γιατί όμως στην κατεύθυνση αυτή του ζωδιακού και όχι κάπου αλλού ; Μήπως γιατί εκεί υπάρχει το μεγαλύτερο άνοιγμα στον ζωδιακό ή μήπως κρύβεται κάτι άλλο πιο σημαντικό ;