Η Γη λοιπόν, πέρα από την προφανή σημασία που όλοι γνωρίζουμε, φαίνεται ότι έχει και μια άλλη, μυστηριακή έννοια, την οποία θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε, μέσα από τα κείμενα και έτσι να εφοδιαστούμε με κάποια «κλειδιά», τα οποία θα μας βοηθήσουν να προσεγγίζουμε τα μυστηριακά κείμενα με την κατάλληλη οπτική έτσι ώστε να αποκομίζουμε από αυτά, όσο μπορούμε περισσότερα.
Ο Πρόκλος μας λέει : «Ολόκληρο τον κόσμο του γίγνεσθαι συνήθιζαν να τον αποκαλούν ΓΗ και κάθε τι το υλικό το αποκαλούν γήινο»
Πρόκλος – Σχόλια στον Τίμαιο Α 144
ενώ ο Ολυμπιόδωρος επισημαίνει :
«Υπάρχουν δύο τρόποι να θεωρήσουμε την διαίρεση της Γης. Την μια κατά τους τρεις Κρονίδες, διότι κοινή είναι σε όλους η γη και ο ουρανός όπως λέει ο Ομηρος (Ιλιάδα Ο 189 ).
Αλλά αν κοινοί είναι ο ουρανός και η γη και στους τρείς, σημαίνει ότι τα μοιράζονται ακόμα και αν δεν τα έλεγε ο Ποσειδών, όπως λέει ο Ομηρος, αλλά ο Ζεύς, όπως λέει ο Εμπεδότιμος.
Ανέλαβε (=ο Ζεύς ) την απλανή σφαίρα, ο Ποσειδών τις σφαίρες μέχρι τον Ηλιο ( δηλαδή τους πλανήτες από τον Κρόνο έως και τον Ηλιο ), ο δε Πλούτων τις λοιπές ( δηλαδή από την Σελήνη έως και την Γη ).
Ο δεύτερος τρόπος είναι να θεωρήσουμε την διαίρεση του παντός, στον ουρανό, το χθόνιο και το μέσον, που υπονοεί τριπλή την έννοια της Γης, Ολυμπία, χθονία και μέση»
Ολυμπιόδωρος – Σχόλια στον Φαίδωνα D 131( 238 )
Ετσι λοιπόν, ο Ποσειδών, ο οποίος εφορεύει του κόσμου της γέννησης, είναι και ενοσίγαιος και γαιήοχος, έδρανα γής σώζων,, μιας και είναι κύριος όχι μόνο του υγρού στοιχείου ( που συμβολίζει τον κόσμο της γέννησης ) αλλά και της γής. Η μέση Γη λοιπόν, η οποία όπως φαίνεται από τα παραπάνω κείμενα είναι το σύνολο των σφαιρών από την σφαίρα των απλανών μέχρι τον Ηλιο, ουσιαστικά οριοθετείται από τον ζωδιακό και είναι αυτό που αποκαλούμε κόσμο της γέννησης.
Αν λοιπόν η μελέτη μας μέχρις στιγμής διακρίνει ποια είναι η μυστηριακή σημασία της Γης, το ερώτημα που τίθεται είναι που είναι ο μυστηριακός Ηλιος ;
Εφ’όσον λοιπόν ο Ηλιος βρίσκεται πάνω από την Γη στο ουράνιο στερέωμα, τότε λογικά ο μυστηριακός Ηλιος, θα πρέπει να βρίσκεται έξω από τον χώρο που περικλείεται από τον ζωδιακό, και κατ’επέκταση την σφαίρα των απλανών, και ο οποίος αποτελεί την μυστηριακή Γη.
Τύχη αγαθή, η σχετική πληροφορία η οποία αποδεικνύει τον λογικό αυτό συλλογισμό, και η οποία δένει το θέμα αυτό με τα μυστήρια, μας παραδίδεται από τον Ιουλιανό, ο οποίος μας επισημαίνει ότι :
«Ο Ηλιος ταξιδεύει στον ουρανό, πάνω από τους απλανείς, όπως ελέγετο στα Μυστήρια»
Ιουλιανός – Εις βασιλέα Ηλιο 28.148α
Αν όμως τα πράγματα είναι έτσι, το επόμενο ερώτημα είναι που βρίσκεται η μυστηριακή Σελήνη ;
Η Σελήνη, όπως είναι προφανές βρίσκεται μεταξύ Ηλίου και Γης, άρα περιμένουμε και η μυστηριακή Σελήνη, να εντοπιστεί μεταξύ του μυστηριακού Ηλίου και της μυστηριακής Γης.
Εφ’όσον λοιπόν η μυστηριακή Γη είναι ο χώρος που περικλείεται από την σφαίρα των απλανών και ο μυστηριακός Ηλιος βρίσκεται έξω από αυτήν, αν ο συλλογισμός μας είναι σωστός τότε η μυστηριακή Σελήνη θα βρίσκεται πάνω στην φαίρα των απλανών.
Τύχη αγαθή και πάλι, ο Πρόκλος μας επισημαίνει που πρέπει να αναζητήσουμε την μυστηριακή Σελήνη :
«Ενα από τα αστέρια της Αρκτου, όπως ακριβώς λένε μερικοί την Σελήνη που βρίσκεται εκεί»
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο Α 141.8
Δηλαδή η μυστηριακή Σελήνη είναι στην Μεγάλη Αρκτο, η οποία βρίσκεται στον Βόρειο Πόλο της ουρανίου σφαίρας.
Ανακεφαλαιώνοντας με δυο λόγια θα λέγαμε ότι η μεν μυστηριακή ΓΗ είναι ό,τι αντιλαμβανόμαστε μέσα στην ουράνια σφαίρα, η μυστηριακή Σελήνη είναι το ανώτατο όριο της ουρανίου σφαίρας, ενώ ο μυστηριακός Ηλιος είναι ο νοητός Ηλιος ο οποίος βρίσκεται εξω από τον κόσμο της γέννησης.
Εδώ αξίζει να αντρέξουμε στην δομή των θείων τάξεων του αισθητού κόσμου, όπου θα δούμε ότι στους Υπερκοσμίους θεούς, δηλαδή τους θεούς που βρίσκονται τρόπον τινά στο κατώφλι του αισθητού κόσμου (μεταξύ δηλαδή της υπεραισθητής και της αισθητής περιοχής) , η Ελληνική Θεολογία τοποθετεί την Απολλωνιακή τριάδα την οποία ονομάζει και τριπλό Ηλιο, που δίνει το υπερούσιο, το νοητό και το φυσικό φως.
( https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0rlAFgyZvW_uF_MAcIhTPYsHeEoIylpBWPs4RuoMqJ1HXj5Yb2fwHYZ6ZNVthF8a3kmehlfYavs111nfqVtNjRwiG1-QM-i1xXx0-xUJIiCc__gpaINBxJCZnmBjgVWBwvMj3QuKaBw/)-h/OPT-diag2.JPG
Επίσης θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν συναντάμε στα κείμενα αναφορές στην υποσελήνια περιοχή, διότι ανάλογα με το κείμενο και τα συμφραζόμενα, μπορεί να γίνεται αναφορά, όχι στην περιοχή μεταξύ του πλανήτη Γη και του δορυφόρου της Σελήνης, αλλά σε όλον τον κόσμο της γέννησης.
Φαίνεται επίσης ότι δεν είναι τυχαίο ότι ο οίκος της Σελήνης είναι ο Καρκίνος, ο οποίος κατέχει και τον βόρειο πόλο της εκλειπτικής.
-h/OPT-diag2.JPG){kind=link}
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ο βόρειος κοσμικός πόλος βρίσκεται στον αστερισμό της Μικρής Άρκτου, είναι η Κυνόσουρα. Ο βόρειος γαλαξιακός πόλος βρίσκεται στον αστερισμό της Κόμης της Βερενίκης. Ο βόρειος εκλειπτικός πόλος βρίσκεται στον αστερισμό του Δράκοντα [στην μέση του αστερισμού] – προς τα εκεί είναι προσανατολισμένος ο Παρθενώνας. Ο νότιος κοσμικό πόλος βρίσκεται στον αστερισμό «Οκτάς». Ο νότιος γαλαξιακός πόλος βρίσκεται στον αστερισμό «Γλύπτης». Ο νότιος εκλειπτικός πόλος βρίσκεται στον αστερισμό «Δοράς». Το βορεινό σημείο που εφάπτεται ο γαλαξιακός ισημερινός με την εκλειπτική του ζωδιακού βρίσκεται ανάμεσα στον αστερισμό των Διδύμων και στον αστερισμό του Ταύρου και συμβολίζεται με το 69.
Το νότιο σημείο που εφάπτεται ο γαλαξιακός ισημερινός με την εκλειπτική του ζωδιακού βρίσκεται ανάμεσα στον αστερισμό του Σκορπιού και στον αστερισμό του Τοξότη. Το βορεινό σημείο που εφάπτεται ο ουράνιους ισημερινός με τον γαλαξιακό ισημερινό βρίσκεται στον αστερισμό του Μονόκερου. Το νότιο σημείο που εφάπτεται ο ουράνιος ισημερινός με τον γαλαξιακό ισημερινό βρίσκεται στον αστερισμό του Αετού. Ο βόρειος υπερ-γαλαξιακός πόλος είναι στον αστερισμό του Ηρακλέους. Ο νότιος υπερ-γαλαξιακός πόλος είναι στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός.
Φιλικά Αμφικτύων...
Πολύ ενδιαφέρον το σχόλιο σου αγαπητέ Αμφικτύων.
Σε ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου