Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

ΔΑΙΜΟΝΕΣ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΘΝΗΤΟΥΣ

Οι Δαίμονες, όντες οι σύνδεσμοι μεταξύ του νοερού κόσμου και των ανθρώπων, παρέχουν σημαντική βοήθεια στην πορεία της εξέλιξης του ανθρώπου.

Μια βοήθεια που αναφέραμε ήδη είναι ότι φροντίζουν ώστε οι δράσεις που θα δεχτούμε ( "τιμωρίες" - "ανταμοιβές" ) να είναι μοιρασμένες στο σύνολο της περιφοράς του θείου γεννητού και να μην υποστούμε υπερβολικές δράσεις που από την φύση μας δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε.

Συνεπώς για να μπορέσουμε να επωφεληθούμε τα μέγιστα από την βοήθεια των Δαιμόνων, πρέπει να αποκαταστήσουμε επαφή μαζί τους.

Η επαφή αυτή θα γίνει μετά από δική μας προσπάθεια να "ανεβούμε" προς αυτούς και όχι περιμένοντας αυτούς να κατεβούν σε εμάς. Αλλωστε κοντά σε εμάς είναι οι υλαίοι δαίμονες, οι οποίοι είναι πιο εύκολοι στην επικοινωνία μαζί μας, με αποτέλεσμα αρκετοί από εμάς να παραπλανώμαστε και να νομίζουμε ότι έχουμε επαφή με ανώτερες οντότητες ενώ στην πραγματικότητα να επικοινωνούμε με οντότητες χαμηλοτάτης ποιότητας.

Σκοπός μας είναι να "ανεβούμε" και να επικοινωνήσουμε με τους ανώτερους δαίμονες, οι οποίοι όπως είπαμε είναι σχεδόν νοεροί, άρα λοιπόν πρέπει να εξελίξουμε το νοερό μέρος της ψυχής μας, ώστε να αποκαταστήσουμε επαφή με αυτούς.

Η εξέλιξη του νοερού μέρους της ψυχής μας γίνεται μόνο με την γνώση και τον διαλογισμό, για αυτό και πρέπει να προσεγγίσουμε τα κείμενα και τους Φιλοσόφους μας.

------

Οι επαφές μας με τις θείες οντότητες γίνονται με το να ανερχόμαστε εμείς προς αυτές και όχι αυτές να κατέρχονται προς εμάς.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 92

Το γένος των δαιμόνων, όντας κοντινό στους θεούς, συμβάλλει τα μέγιστα για την πορεία των ψυχών προς τηνθεία ζωή. Διότι μέσω αυτού πραγματοποιείται η ανάβαση και η επαφή με τους θεούς.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 93

Για όσους δεν έχουν αποκαθάρει τελείως τον νου της ψυχής τους, είναι πολύ δύσκολο να θεαθούν τις υπάρξεις των δαιμόνων και όλων των ανωτέρων μας.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 94

Οι τιμωρίες που επιβάλλουν οι δαίμονες δεν είναι σωστό να ανάγονται σε μια και μόνο ζωή, αλλά στην όλη κυκλική περιφορά, με τον ίδιο τρόπο και τα αγαθά και τα ωφελήματα που παρέχουν αυτοί, πρέπει να ανάγονται στον συνολικό σκοπό της περιφοράς.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 90

6 σχόλια:

Παναγιώτης-Φαινίων είπε...

Θα πρέπει όμως να προσέξουμε, καθότι, δεν είναι όλες οι βαθμίδες δαιμόνως, κοντά στο αγαθό, με απόρροια η μέθεξη (αν θα μπορούσε να ονομαστεί με αυτή τη λειτουργία, η επαφή μαζί τους) με εκείνους δεν προσφέρει στην ψυχή την ανέλιξή της και αυτό μας το γνωστοποιεί ο ίδιος ο Πρόκλος στο υπόμνημά του στην Πλατωνική Πολιτεία, ανφέροντας για τους υποχθόνιους τόπους, οι οποίοι ελέγχονται από τη βαθμίδα των δαιμόνων, ότι βρισκονται σε αταξία και μακρυά από το αγαθό.

Brewtus_Tripelius είπε...

Υπάρχει ένα θέμα εδώ. Μπορεί ο Πρόκλος να λέει ότι εμεις ανερχόμαστε στους θεούς, ο Ιάμβλιχος όμως (στο Περι Μυστηρίων) λεει το αντιθετο. Οτι δηλαδη μονο με την χάριν έρχεται η θέωση. Ουσιαστικα ο Ιαμβλιχος συμφωνει με την χιανικη αντιληψη περι χαριτος. Πώς εξηγούμε την διασταση Ιαμβλιχου/Προκλου?

ΕΜΠΕΔΟΤΙΜΟΣ είπε...

@Λύκαστρος

Πολύ σωστά. Για αυτό αναφέραμε και τους υλαίους δαίμονες, οι οποίοι είναι οι χαμηλότερης "ποιότητας δαίμονες, για τους οποίους θα δούμε και ένα σχετικό απόσπασμα από τον Ιάμβλιχο.

Εμείς πρέπει να προσπαθούμε να έλθουμε σε επαφή με τους ανώτερους δαίμονες.

ΕΜΠΕΔΟΤΙΜΟΣ είπε...

@Brewtus_Tripelius

Παρότι σκοπός μας είναι να ανέβουμε προς τους θεούς, δεν μπορούμε τελικά να επιτύχουμε την θέωση παρά μόνο με την θεουργία.
Δεν υπάρχει διάσταση Πρόκλου και Ιαμβλίχου.

Οπως θα δούμε η ψυχή μας έχει τους λεγόμενους "ουσιώδεις λόγους", τους οποίους πρέπει να αφυπνίσει/εκδηλώσει. Αυτό ουσιαστικά είναι η άνοδος μας προς το θείο, η οποία επιτυγχάνεται με την νόηση.

Ομως , εκ κατασκευής, δεν μπορούμε να νοούμε συνέχεια ( μόνον οι θεοί "αεί νοούν" ) και συνεπώς δεν μπορούμε να επιτύχουμε την ένωση με το νοητό.

Για αυτό χρειαζόμαστε "εξωτερική βοήθεια", η οποία θα μας επιτρέψει να επιτύχουμε την ένωση μας με το θείο.

Αυτή την επιτυγχάνει η θεουργία, η οποία ήταν πρακτική που εχησιμοποιείτο στα μυστήρια, και για την οποία δεν γνωρίζουμε τίποτα ( τουλάχιστον εγώ ).

Συνεπώς, η θέωση μας είναι αποτέλεσμα συνδυασμένων ενεργειών.
Αφ'ενός μεν είναι θέμα δικό μας, να ανεβούμε όσο είναι εφικτό ανθρωπίνως και αφού φτάσουμε στο μέγιστο δυνατόν, με την βοήθεια της θεουργίας, να ολοκληρώσουμε τον σκοπό μας.

Είναι όπως μας λέει ο Πρόκλος, στο Περί Ιερατικής Τέχνης, που οι ιερείς "προετοίμαζαν" τα αγάλματα έτσι ώστε να είναι δεκτικά για την κάθοδο και επιφάνεια των θεών στα μυστήρια.

Brewtus_Tripelius είπε...

Εμπεδότιμε, με εξαίρεση το πολύ σύντομο πρόκλειο κειμενο που αναφερεις, ο Προκλος αναγνωριζει τγν δυνατοτητα καθαρης θεασης με βαση τα δικα μας μεσα, χωρις να προυποθετει την θεουργια (δες προχειρα την Πλατ. Θεολογια). Ο Ιαμβλιχος πώς ακριβώς συνδυάζει τα δυο? υποθετω το προβλημα που εχω ειναι με το ανορθολογικο στοιχειο της θεουργιας, πώς να το συνδυασουμε αυτο με τον Λόγο και την φιλοσοφία?

ΕΜΠΕΔΟΤΙΜΟΣ είπε...

@Brewtus_Tripelius

Το θέμα της θεουργίας είναι μεγάλο. Ηταν η πρακτική που ακολουθείτο στα μυστήρια, για αυτό και δεν ξέρουμε πολλά πράγματα.

Παρ΄όλα αυτά, τόο ο Ιάμβλιχος όσο και ο Πρόκλος μας έχουν δώσει αρκετά στοιχεία.

Ειδικά για τον Πρόκλο, δες το παρακάτω άρθρο :

http://www.kheper.net/topics/Neoplatonism/Proclus-theurgy.html

Δες επίσης κάποιες αναφορές στο παρακάτω βιβλίο :

http://books.google.gr/books?id=7vPLPlL2Ai8C&pg=PA120&lpg=PA120&dq=Proclus+Theurgy&source=bl&ots=klj-pAxjo1&sig=nLQTsvk3MsGFakT0Ei6DmqLJDnA&hl=el&sa=X&oi=book_result&resnum=4&ct=result

Επίσης, στο πολύ καλό βιβλίο της "Μελετώντας τον Νεοπλατωνισμό", Εκδόσεις Ενάλιος η Sarah Rappe αφιερώνει το 8ο Κεφάλαιο : " Γλώσσα και Θεουργία στο έργο του Πρόκλου Πλατωνική Θεολογία" , όπου αναλύει το θέμα της θεουργίας, όπως περιγράφεται στην Πλατωνική θεολογία του Πρόκλου.

Το βιβλίο αυτό είναι μετάφραση του Αγγλικού : http://books.google.gr/books?id=_DrXt-7UGkkC&pg=PA167&dq=Sarah+Rappe++Proclus+Theurgy

Προτείνω επίσης το πολύ καλό άρθρο της Anne Sheppard " Proclus Attitude to Theurgy" ( http://www.jstor.org/pss/638759 ) όπου περιγράφονται τρία είδη θεουργίας τά οποία διαπραγματεύεται ο Πρόκλος.

Επίσης το κλασσικό Theurgy and the Soul του Gregory Shaw.

(http://books.google.gr/books?id=uMAmaKhRsXAC&pg=PA199&dq=Theurgy+and+the+Soul+Proclus#PPA205,M1)

Αν έχεις πρόσβαση σε βιβλιοθήκες, τότε μην αμελήσεις να τα μελετήσεις.

Γενικά, δεν νομίζω ότι η θεουργία αφίσταται ή είναι ασύμβατη με την φιλοσοφία.

Η φιλοσοφία ανεβάζει τον νου του ανθρώπου μέχρι το μέγιστο σημείο που μπορεί να ανέβει αυτός εκ κατασκευής.

Από εκεί και πέρα χρειάζεται μια έξωθεν βοήθεια, η λεγόμενη "δόσις" που αναφέρει ο Πλάτων.

Η Φύση έχει δυνάμεις τις οποίες δεν γνωρίζουμε στο σύνολο τους. Οι θεουργοί τις γνωρίζουν και τις χρησιμοποιούν προς βοήθεια όσων έχουν φθάσει στα πρόθυρα του Αγαθού.

Βέβαια το θέμα της θεουργίας σχετίζεται άμεσα με τα βιώματα των μυούμενων, με άλλα λόγια δεν μπορεί να περιγραφεί, μόνο να βιωθεί.