ΠΕΡΙ ΣΥΜΒΟΛΩΝ - ΟΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ

Σε προηγούμενη ανάρτηση μας είδαμε ότι, όπως μας λέει ο Πλάτων στον Φίληβο (64c1-3), στα πρόθυρα του Αγαθού, βρίσκονται οι τρεις μονάδες που είναι το Κάλλος, η Αλήθεια και η Συμμετρία.

Στην δε συμβολική του ναού συσχετίσαμε αυτές τις τρεις μονάδες με τους τρεις ρυθμούς των κιόνων, του Ιωνικού(~Αλήθεια) , του Δωρικού (~Συμμετρία) και του Κορινθιακού (~Κάλλος).

Συνεπώς μιας και εκ φύσεως επιθυμούμε να επιστρέψουμε στο Αγαθόν, θα πρέπει να επιδιώκουμε να προσεγγίσουμε τα πρόθυρα του Αγαθού, δηλαδή να αποκαταστήσουμε την Αλήθεια, το Κάλλος και την Συμμετρία στις ψυχές μας.

Ερευνητέον είναι αν η ψυχή μας έχει εκ κατασκευής την ικανότητα να υποδέχεται και να αποκαθιστά την επαφή με αυτές τις τρεις μονάδες.

Εχουμε δει επίσης σε προηγούμενες αναρτήσεις ότι η συμβολική δρα μέσω του νόμου της συμπαθείας κατά τον οποίο η παρουσία των συμβόλων προκαλεί την δράση/σύνδεση με τους αντίστοιχους ηγεμονικούς θεούς.

Ποιούς όμως ηγεμονικούς θεούς πρέπει να «εκμεταλλευθούμε» ώστε να αποκτήσουμε την κατάλληλη δυναμική για να επιτύχουμε αυτόν τον σκοπό ;Αν δούμε την δομή των απολύτων θεών (δες το σχετικό διάγραμμα : https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_lglAPtXPPbyvYi35mwu6z6Fr68jsyXjaS-CpJWCgR_PXZI8gYEUp6w2HI9lo35asE8CFR_YsftxXsc2C_1dTvnNH4ndEW1o_MCqu2BMJQnUQNBHIbsaGJ7A2iP82PdrE30tD7q96iw/s1600-h/aesthetos-kosmos.jpg ) τότε βλέπουμε ότι υπάρχει η καλούμενη «ανυψωτική τριάδα» οι θεοί της οποίας είναι αρμόδιοι για την επιστροφή των ψυχών στο νοητό.

Η ανυψωτική τριάδα όπως βλέπουμε αποτελείται από την Αφροδίτη, τον Ερμή και τον Απόλλωνα.

Γιατί όμως είναι τρεις και τι ακριβώς δράση εξασκεί ο καθένας ;

Οπως γνωρίζουμε οι θεοί δρουν ανάλογα με την ιδιότητα τους που εκδηλώνουν στον υπάρχοντα κόσμο. σκεφτούμε λογικά λοιπόν, οι θεοί αυτοί είναι τρεις γιατί τρεις είναι και οι μονάδες στα πρόθυρα του Αγαθού και άρα κάθε ένας από αυτούς θα αποκαθιστά την επαφή των ψυχών με την κατάλληλη προς αυτόν μονάδα.

Ετσι όπως μας λέει ο Πρόκλος :«Καθώς λοιπόν απομένει η ανυψωτική τριάδα, ο Ερμής είναι χορηγός της φιλοσοφίας και μέσω αυτής ανυψώνει τις ψυχές και με τις δυνάμεις της διαλεκτικής ανεβάζει και τις καθολικές και τις επιμέρους προς το ίδιο το Αγαθό.

Η Αφροδίτη είναι η πρωταρχική αιτία της ερωτικής έμπνευσης που διέπει τα πάντα, και εξοικειώνει με το ωραίο τις ζωές που ανυψώνονται κάτω από την καθοδήγηση της.

Ο Απόλλων τέλος, με την μουσική τελειοποιεί τα πάντα και επιστρέφει τα πάντα ‘κινώντας τα όλα μαζί’, όπως λέει ο Σωκράτης, και ανασύροντας τα με την αρμονία και τον ρυθμό προς την νοερή αλήθεια και το εκεί φως»

(Πρόκλος – Πλατωνική Θεολογία ΣΤ 98.14)

Υποψιαζόμαστε λοιπόν ότι ο κάθε ένας από αυτούς τους θεούς θα μας βοηθήσει να αποκαταστήσουμε στις ψυχές μας τις τρεις αυτές μονάδες. Σε ποιά μονάδα όμως αντιστοιχεί ο καθένας ;

Γνωρίζουμε ότι η σειρά κάθε θεού, έχει την αντίστοιχη εκδήλωση της σε όλο το βάθος της πραγματικότητας, από έναν θείο νου μέχρι και κάποιον λίθο ή μέταλλο, άρα στην σειρά κάθε θεού θα αντιστοιχεί και ένας πλανήτης.

Ετσι λοιπόν την όποια σχέση των θεών αυτών με τις τρεις μονάδες που είναι στα πρόθυρα του Αγαθού θα πρέπει να τις αναζητήσουμε προσεγγίζοντας τους πλανήτες που αντιστοιχούν σε αυτούς.

Είναι ευρέως γνωστό ότι στην σειρά του Απόλλωνα από τους πλανήτες αντιστοιχεί ο Ήλιος και φυσικά για τους άλλους πλανήτες θα είναι οι ομώνυμοι πλανήτες Ερμής και Αφροδίτη. Οι πλανήτες αυτοί είναι γνωστοί και σαν εσωτερικοί πλανήτες, ενώ οι Αρης, Δίας και Κρόνος σαν εξωτερικοί πλανήτες. (Χωρίς να είμαστε ακριβείς, στην ανάρτηση αυτή θεωρούμε και τον Ήλιο εσωτερικό πλανήτη).

Δεν εκπλησσόμεθα συνεπώς όταν βλέπουμε τον Πρόκλο να μας λέει : «Ισως μάλιστα, όπως είπαμε και προηγουμένως, οι τρεις αυτοί πλανήτες εμφανίστηκαν στον κόσμο σε αντιστοιχία με τις τρεις πρώτες μονάδες που βρίσκονται στα πρόθυρα του Αγαθού, γιατί ο ήλιος όπως μάθαμε στην Πολιτεία, έδωσε υπόσταση στο φως που αποτελεί εικόνα της Αλήθειας, η Αφροδίτη είναι αιτία του Κάλλους μέσα στα γεννημένα όντα, το οποίο είναι απομίμηση του εκείνου κάλλους, ενώ ο Ερμής, ο οποίος είναι λόγος, είναι αίτιος της Συμμετρίας όλων όσων υπάρχουν στον κόσμο του γίγνεσθαι. Γιατί κάθε συμμετρία προκύπτει με βάση έναν λόγο και έναν αριθμό, των οποίων χορηγός είναι ο θεός τούτος»

(Πρόκλος – Σχόλια στον Τίμαιο Δ’ 66.15)

Αν δε θυμηθούμε ότι η δομή της ψυχής μας είναι τριμερής, αποτελούμενη, όπως μας λέει ο Πλάτων, από το λογιστικό, το θυμοειδές και το επιθυμητικό, τότε κάθε μια από αυτές τις μονάδες έχει κάποια σχέση με ένα μέρος της ψυχής μας και συνεπώς πρέπει να εργαστούμε με μεθοδικότητα σε κάθε ένα μέρος επιδιώκοντας την βοήθεια του αντίστοιχου ανυψωτικού θεού, ώστε οι προσπάθειες μας να έχουν αποτέλεσμα.

Είναι προφανές ότι το λογιστικό μέρος της ψυχής, που αποτελεί την λογική ψυχή μας έχει άμεση σχέση με την Αλήθεια, το θυμοειδές έχει σχέση με την Συμμετρία η οποία και μας παρέχει την ισχύ – γιατί η όποια ασυμμετρία είναι τελικά αδυναμία για μας – όπως μας λέει ο Ολυμπιόδωρος στα Σχόλια στον Αλκιβιάδη 198.10 «τοιούτος γαρ ο θυμός, πάντων μεν κρατέειν εθέλων» και το Κάλλος αντιστοιχεί στο επιθυμητικό μιας και ο Ιεροκλής στα Σχόλια στα Χρυσά Επη 20.7 το αποκαλεί «φιλόκαλον».

Δεν μας είναι δε πλέον παράξενο και άγνωστο γιατί οι πρώτοι τρεις πλανήτες έχουν πάρει τις ονομασίες που έχουν πάρει και τι υποκρύπτεται πίσω από αυτούς.

Ετσι λοιπόν γνωρίζοντες πως ακριβώς λειτουργεί το σύστημα, στην προσπάθεια μας να ανυψωθούμε στο Αγαθό, πρέπει να αποκαταστήσουμε το Κάλλος, την Αλήθεια και την Συμμετρία στις ψυχές μας.

Στην προσπάθεια μας αυτή λοιπόν θα πρέπει να επιδιώξουμε την βοήθεια των ανυψωτικών θεών, χρησιμοποιώντας την αντίστοιχη συμβολική που διέπει κάθε έναν τέτοιο θεό.

Βοηθοί μας σε αυτό θα είναι οι εσωτερικοί πλανήτες ( Ήλιος, Ερμής, Αφροδίτη), των οποίων τα κατάλληλα σύμβολα (λίθους, μέταλλα, χρώματα, φυτά, ζώα κλπ) είναι ανάγκη να χρησιμοποιούμε.