ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ-Η ΥΛΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ-ΠΡΟΣΩΠΑ

Τα πρόσωπα που συμμετέχουν στον διάλογο κατέχουν μια επιστήμη ή μια ορθή γνώμη ή είναι αμαθή.

Στην περίπτωση που είναι αμαθή, αυτά έχουν ή απλή αμάθεια, ή διπλή αμάθεια ή την μέγιστη αμάθεια, είτε την σοφιστική αμάθεια.

Η απλή αμάθεια είναι όταν κάποιος αγνοεί κάτι και γνωρίζει ότι το αγνοεί.

Η διπλή αμάθεια είναι όταν κάποιος αγνοεί κάτι και δεν ξέρει ότι το αγνοεί. Είναι όπως λέει ο Σωκράτης στον Φαίδρο "Δεν μπορώ, όπως λέει ο Δελφικός χρησμός, να γνωρίσω τον εαυτό μου".

Η μεγίστη αμάθεια είναι όταν κάποιος αγνοεί κάτι, ξέρει ότι το αγνοεί, αλλά κυριευμένος από τα πάθη του για υποστήριξη του αντιθέτου, αρνείται να απαλλαγεί από την λανθασμένη αυτή γνώμη του.

Η σοφιστική αμάθεια είναι όταν κάποιος αγνοεί κάτι αλλά πιθανολογώντας και εφευρίσκοντας επιχειρήματα προσπαθεί να καλύψει την αμάθεια του.

Τα πρόσωπα δεν είναι τελείως ιστορικά, με την έννοια ότι δεν έχει καταγράψει όλες τις λεπτομέρειες, αλλά δεν είναι πλασματικά, διότι τότε δεν θα περιείχαν καμία αλήθεια, αλλά χρησιμοποιεί από αυτά μόνο εκείνα που του χρειάζονται για να αποδείξει αυτά που θέλει να πει.

Μοιάζει δηλαδή ο Πλάτων με έναν ζωγράφο που επιλέγει τα κατάλληλα χρώματα για να φτιάξει μια ζωγραφιά.

Ανώνυμα Προλεγόμενα στην Πλατωνική Φιλοσοφία 16.23-42